Ik kocht deze mok afgelopen zomer in Bourbourg, het oude Vlaamse Broekburg in Frans Vlaanderen, ooit plaats van een vesting tegen de Noormannen en later van een nonnenklooster voor edelvrouwen uit het graafschap Vlaanderen. Nu is het een wat ingeslapen stadje in een typisch Vlaams polderlandschap.
In de nacht van 25 mei 1940 loosde een brandende Duitse bommenwerper zijn brandstof boven de Sint-Jan-de-Doper-kerk. Het gebouw ging in vlammen op, en met name het koor was zeer zwaar beschadigd doordat de brandende benzine overal door heen was gegaan. Na de oorlog herstelde men alleen de buitenschil en liet het interieur liet voor wat het was, afgescheiden van de viering en de middenbeuk door een muur, en met aangestampte aarde als vloer.
In 1999 werd Anthony Caro, een Engelse kunstenaar, aangezocht om de ruimte te restaureren, en hij deed dat opmerkelijk mooi. Caro is een modernistische kunstenaar die veel met staal werkt, maar hier combineerde hij dat met een grote witte doopvontstructuur en twee prachtige houten torens (waar je in kan). Het is vaak niet echt my cup of tea , dit soort werken in verroest staal, maar de combinatie van de materialen, het schitterende gebruik van hout en de ruwheid van de zwaar beschadigde zuilen, maken het een belevenis, en best wel de moeite om te zien.
Broekburg
Eén van de zuilen
Nadien kocht ik in de toeristische dienst een mok die ter ere van het kunstwerk gemaakt werd, en die is dan weer wel, letterlijk en figuurlijk, my cup of tea.
Dit bezoek was één van de velen tijdens een week einde augustus toen ik op mijn dooie eentje op zoek ging naar sporen van de graven van Vlaanderen uit de 11de en 12de eeuw in het noorden van Frankrijk. Het weer was de eerste dagen schitterend en stadjes als Lo (nog in Vlaanderen), St-Winoksbergen (Bergues), Cassel en Waten zijn in zo'n zomergloed prachtig, en een mens vraagt zich af wat hij eigenlijk in Italië zoekt... Bovendien plaatsten de graven van Vlaanderen de abdijen waar ze begraven lagen bovenop de heuvels van dit voor de rest platte Vlaamse landschap en alhoewel de gebouwen zo goed als verdwenen zijn, afgebroken tijdens de Franse Revolutie, liggen de heuvels er nog, en het uitzicht is vaak magistraal.
In de nacht van dinsdag op woensdag, toen ik in Cassel in de zeer mooie Chatellerie de Schoebeque sliep keerde het weer dat tot dan toe ronduit zwoel en zuiders warm geweest was, met een knaller van een onweer, gevolgd door gietende regen. En terwijl ik op mijn kamer luisterde naar al dat natuurgeweld bedacht ik dat ik eigenlijk drie dagen door een kunstwerk was gereden: bij zon is heel die streek een Koor van Licht.
St Omaars
PS wie nieuwsgierig is geworden en wat tips wil, laat maar weten !
PS2 ik reisde met een goede waterkoker, een paar flessen Spa en een kleine maar fijne selectie thee. Een aanrader !
PS3 meer info over de omgeving (en een zeer mooie foto van Caro's installatie) http://www.tourisme-gravelines.fr/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten