Observations of the effects of tea

I injected into a dog about three ounces of a strong decoction of bohea tea, which I found made very little alteration in the dog. After this I received an ounce of venous blood into a cup, in which was about half an ounce of the strong decoction of bohea tea: this blood was not congealed in three days...From these experiments we may find that tea abounds with a lixiviate salt, by whose assistance it attenuates the blood, or renders it more fluid; but that its operation is not very strong. 

James Lacy, 1722* 

In 1722 vond James Lacy thee even gevaarlijk als opium, en in 1737 vond The Gentleman's Magazine "utterly improper for food, hitherto useless in pysick and therefore to be arranged among the poysonous vegetables" . Over het algemeen werden de positieve effecten van thee echter geprezen, en omdat ze vaak de plaats innamen van klein bier of goedkope wijn was het gezondheidseffect zeker niet verwaarloosbaar. Toch hadden ook de critici niet helemaal ongelijk, want niet alle in Engeland gedronken thee was even gezond. 

In oktober 1848 wandelde Robert Fortune, plant hunter voor de East India Company, een Chinese theefabriek binnen, vermomd als Mandarijn, en ontdekte zo hoe groene thee werd gemaakt, een tot dan goed bewaard geheim. Op het einde van het productieproces vond hij de fabrieksleider aan het werk met een witte porseleinen mortier die een blauw poeder bevatte. Hij was bezig met het prepareren van Pruisisch Blauw, een kleurstof. Wat verder was een werkman een helder geel poeder aan het koken tot een pasta. Dit was plaaster, of Gypsum. Beide substanties werden aan de blaadjes  toegevoegd om ze helder-groen te doen worden, een heel goedkoop middeltje om de thee duurder te verkopen aan de Europeanen. Waarom dronken ze hem zelf dan niet zo ? Veel te ongezond ! En waarom voegden ze hem dan toe aan de thee voor Europeanen ? Omdat die niet beter wisten...

In de Great Exhibition van 1851 in London zou de East India Company de poeders tonen aan het publiek, dat geschandaliseerd was door dit bedrog en doodsbang voor vergiftiging: de wetenschappelijke naam voor Pruisisch Blauw was iron ferrocyanide, en dat cyanide's vergif zijn wist iedereen... (het is nochtans een complexe molecule die zeer moeilijk wordt opgenomen door het menselijk lichaam, anders had het al lang slachtoffers gemaakt). De East India Company had er echter alle belang bij om het grote publiek te doen switchen van Chinese groene naar Indische zwarte thee...

En die zwarte thee kwam sinds kort uit Assam, waar de East India Company een monopolie had. En ook de Chinese theestruiken die Robert Fortune naar Darjeeling verscheepte werden gebruikt voor zwarte thee. Veel van die struiken staan er nog altijd, ze worden jat's genoemd. En de Engelsen zijn nog steeds geen grote liefhebbers van groene thee...

Robert Fortune

* ROY MOXHAM, A History of Tea., p. 30