To Bio or not to Be: Jangwon Groen door Simon Lévelt

Wie herinnert zich nog het grote Oostenrijkse wijnschandaal van 1985 toen een handvol producenten hun wijn kunstmatig bleken aan te zoeten met een antivriesmiddel dat blindheid kon veroorzaken. Het haalde in één klap de Oostenrijkse wijnhandel onderuit, en even leek het erop dat Oostenrijkse wijn definitief van de kaart zou verdwijnen. Oostenrijk reageerde echter goed, richtte zich terug op kwaliteit in plaats van kwantiteit, en vandaag zijn de grüner veltliners van het land gezochte en populaire wijnen, om nog maar te zwijgen van de vele interessante rode druivenrassen.

In 2007 kende Zuid-Korea aan gelijkaardig moment toen Korean Broadcasting System aan het licht bracht dat sommige Koreaanse thee's bovenmatig veel residu's van pesticide's bevatten. Na onderzoek bleek dat op verschillende plaatsen bestrijdingsmiddelen onoordeelkundig werden gebruikt, te lang, te veel en op het verkeerde moment, en zonder rekening te houden met de plukmomenten. Voor de lokale thee-industrie was het eerste effect rampzalig. De Koreaanse theedrinker keerde zich naar import en vooral koffie, naar het schijnt nog steeds hipper dan thee in steden als Seoul. Maar net als in Oostenrijk was dit schandaal ook het moment waarop er iets heel belangrijks wijzigde in de mentaliteit van de producenten, en op de lange termijn zal dit waarschijnlijk in het voordeel van Zuid-Korea spelen. En meer en meer scoren Zuid-Koreaanse thee's bijzonder goed in wedstrijden en op de internationale markt.

De hoofdreden hiervoor was dat de Koreaanse thee-industrie besloot zich zo goed als volledig te richten op biologische landbouw. Dat is een keuze voor kwaliteit boven kwantiteit, en het dwingt de producenten om te werken met de beste terroirs (die het minste ingrijpen vragen). En dat was te merken aan deze thee.

De Jangwon Groen wordt gemaakt door Mr Lee Jin Ho, de eigenaar van Jangwon Tea Estate op het eiland Jeju. Het was vooral op dit eiland dat de kwaliteitsrevolutie zich afspeelde en alhoewel maar 30% van de Koreaanse productie hier vandaan komt, zijn het deze thee's die nu in het buitenland furore maken en prijzen winnen. Een deel van het eiland heeft een vulkanische bodem met veel organisch materiaal en veel kiezel (goed voor de afwatering), en is perfect voor de theeteelt. Jeju-do, want zo wordt het ook genoemd, is ook het eiland waar de Zuid-Koreaanse vrouwelijke schelpduiksters de plak zwaaien in een matriarchale samenleving waar de vrouw de baas van het gezin is. Of het daarom wordt beschouwd als de ideale plek voor een huwelijksreis weet ik niet...

De thee is heerlijk. Ik zette hem op de klassieke manier maar met wat meer dan de 2 gram per 200ml dan aangeraden, met Spa en een temperatuur van 80°C. Hij kleurt goudgeel en geurt bijzonder harmonieus naar bladgroentes als andijvie. In de mond is hij romig en bijna zoet, en héél aangenaam om te drinken, en momenteel is het mijn vaste "tweede kop" in de ochtend, en een favoriete pick-me-up cup bij het thuiskomen. Is dit een grootse thee voor speciale momenten ? Nee, dat is het niet, maar is het een bijzonder goede thee voor kleine momenten ? Jazeker.

De thee kost 7,4 euro per 100gram en is verkrijgbaar in bijna alle Simon Lévelt winkels (ik kocht de mijne in Leuven). De vijf minuten trektijd die op de verpakking vermeld stond is teveel, de thee wordt er bitter door, ik was het gelukkigst met twee minuten wanneer de volle zoete smaak volledig doorkwam zonder een spoor van astringentie. Ook in Coldbrew (12 gram per liter, 8 uur in de ijskast) is het een lekkere thee.

Jangwon maakt ook een Sencha, die leuk geurt naar zeewier en heel aangenaam is, en een stevig geoxideerde oolong voor de liefhebbers van de stijl.