Afternoon Tea: Reid's Hotel, Funchal, Madeira

Er zijn plaatsen op de wereld waar thee drinken een aparte ervaring wordt. En een Afternoon Tea in een luxe-hotel van echte topklasse hoort daarbij. Dit is waarschijnlijk een klassieker, en hij stond al een paar jaar op mijn verlanglijstje.

Het Belmond Reid's Hotel ligt een beetje buiten het centrum van Funchal, op één van de grote rotsen die uitkijken over de zee en de stad, en is al sinds de 19de eeuw toen William Reid, een handelaar in Madeira-wijn, het oprichtte, een luxehotel van een bijzonder hoog niveau. Het was lang in handen van Blandy's en was de verblijfplaats in Madeira van een schare bekende of minder bekende rijken en superrijken. Op de minverdieping, waar de boetiek en de billiard room zijn, staan hun foto's in vitrinekasten. Winston Churchill was één van de bekendste en hij verbleef hier om te schilderen en uit te rusten, en heel wat beroemdheden trouwden er. Een verblijf hier viel een beetje buiten de financiële mogelijkheden (maar doen het één keer in je leven, eens verblijven in zo'n luxe-hotel !), maar thee zat er wel in...

Eerst en vooral, wat is een Afternoon Tea ? Het gebruik ontstond rond 1840 door de introductie van gasverlichting. Dit liet de upper class toe om later op de avond aan tafel te gaan, en omdat middageten toen niet in de mode was, werd er een eetmoment gelanceerd om de honger tussen ontbijt en avondeten te stillen. De hertogin van Bedford op Woburn Abbey was de eerste om het te doen, en haar vriendinnen en kennissen vielen als een blok voor de nieuwe gewoonte. Het is de reden waarom oude theeserviezen een gouden randje hebben: in de winter werden de kaarsen of de gasverlichting al in de namiddag aangestoken en het licht kon zo weerkaatsen in het gouden randje. Vaak wordt het verward met high tea, dat iets heel anders is en later op de avond gebeurde en werd begeleid door warm eten, wat nooit het geval is bij afternoon tea. Andere benamingen voor afternoon tea zijn 5o'clock tea, little tea of low tea (dat is wanneer je hem in de tuin drinkt, op lage stoelen aan een tuintafeltje of op het gazon).

Wat is dan een klassieke afternoon tea ? Wel, je begint altijd met sandwiches waarbij een glas champagne mag worden geserveerd. Voor de maker is dit een eerste gelegenheid om uit te blinken, maar ze zijn altijd licht, met frisse smaken als komkommersandwiches of zalm. De thee komt dan op tafel bij de tweede gang die bestaat uit scone's, die wonderlijke Engelse uitvinding die zo geweldig combineert met clotted cream en jam. De thee's die hierbij worden geserveerd zijn lichtere blends dan de thee's die je drinkt bij het ontbijt en melk, citroen en suiker staan altijd ter beschikking. Ik dronk een Assam Hazelbank, mijn vrouwelijk gezelschap een groene thee uit de Azoren. Darjeeling's en Earl Grey wordt ook vaak geserveerd, maar de keuze ligt bij U. Afsluiten is altijd met gebakjes van het huis waarbij de laatste thee wordt gedronken.

Reid's is legendarisch voor de ronduit fantastische service, de kwaliteit van alles wat hier op tafel komt, en het ronduit fabelachtige uitzicht. Je moet reserveren (kan online) en de twee theemomenten zijn 15u en 16u30, maar als je op Madeira bent, en ik kan dat iedereen aanraden, en je lust thee, dan mag je dit niet overslaan. Het is van het eerste tot het laatste moment een belevenis. Er is een dresscode voor de heren. Van de dames wordt verwacht dat ze elegant en charmant zijn...

Ontmoetingen met een thee: Koilamari Assam TGFOP, Teastation

Als wijn- of thee-blogger heb je na een tijdje de neiging om vooral te schrijven over the weird and wonderful en lezers die wat minder fanatiek zijn te vermoeien met verhaaltjes over thee die ze waarschijnlijk nooit zelf zullen drinken omdat hij zo moeilijk te vinden is, of omdat hij al bestemd is voor de vergevorderde theedrinker. Dat heeft ongetwijfeld ook zijn verdiensten, maar af en toe ontmoet je eens een klassieke thee die zo goed gemaakt is dat hij meer aandacht verdient. Ook al is het een klassieke theesoort, en komend van een 'klassieke' theewinkel. In Hasselt, notabene.

Assam TGFOP Koilamari, Teastation:

Tweede pluk (second flush, de beste) van het 838ha grote Koilamari landgoed op de noordoever van de Brahmaputra, tegen het grote Arunachal Pradesh woud en de uitlopers van de Himalaya. De huidige eigenaar, M.K. Tea verwierf het in 1999. De ligging, en stevige investeringen, maken dat het vandaag vooral bekend is voor zijn uitstekende bladthee van serieus niveau. Dit is een mooi voorbeeld van een klassieke lekkere Assam. 14.39 euro per 100gram, Teastation. Een klein beetje meer info en wat foto's vind je hier: http://mktea.co.in/koilamari
13 april 2019, 2.5 gram, 95°C, 250ml, 3 minuten. De droge blaadjes geuren klassiek en zijn mooi van uitzicht, met veel gradaties en veel tip. De infusie heeft een prachtige roodbruine kleur en een super-aardige neus, heel warm en duidelijk. Redelijke complexiteit in de mond en een opvallend lange en lekkere afdronk, met maar een héél kleine astringentie. Eén van de beste Assam's die ik al dronk. Melk toevoegen kan, zoals altijd bij Assam, maar is een beetje zonde. 😊😊😊😊

Meer info over Assam vind je hier: https://theenatuurlijk.blogspot.com/2017/11/three-teas-tasted-assam.html of hier: https://en.wikipedia.org/wiki/Assam_tea

Postcard Teas Long Jing revisited

Eigenlijk was ik teleurgesteld na mijn Qingming proeverij. Ik had veel meer verwacht van die twee dure Long Jings van Postcard Teas. Ze waren zeker niet slecht, maar ik vond ze erg astringent en weinig fijn. Dat bleef me wat door het hoofd spoken, en na het lezen van een artikel over Long Jing in Eighty°, het nieuwe thee-tijdschrift (zie hier), begon ik wat rond te lezen en surfen. Was het de thee ? Of was ik het ? En waren die tasting cups wel ideaal ?

Nu is het vaak zo, en zeker bij Oolong's en goede witte en groene thee dat de beste manier van zetten eigenlijk die met de gaiwan is. Met de gaiwan zet je thee op de oosterse manier, en dat wil zeggen met veel meer thee tegenover de hoeveelheid water maar met veel kortere trektijden. Daar zijn een paar voordelen aan. Eerst en vooral maak je telkens kleine hoeveelheden thee, mijn gaiwan is er bijvoorbeeld eentje van 100ml. Je moet minutieuzer te werk gaan en krijgt meer tijd om de droge en dan de natte blaadjes te bestuderen, en het dekseltje van de gaiwan dient ook om de finesse van de geuren binnen te krijgen. Een goede thee zal ook bij elk zetsel van aroma en smaak veranderen, en sommigen kan je tot tien maal achter elkaar zetten. Ten laatste, en dat vind ik misschien wel het grootste voordeel, de gaiwan dwingt je om bezig te zijn met de thee en niks anders, en versterkt zo het kalmerende effect van de drank. Je bent er al snel een uurtje mee bezig, en het is héél ontspannend.

Master Luo's West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree (pre-Qing-Ming, 4/4/2018), Postcard Teas: 
150 tot 200 jaar theebomen in het dorp Meijiawu, Jiu Keng cultivar, geplukt 4 april, ongeveer 40 minuten gevuurd. 17 maart 2019, met de gaiwan, 3 gram, 100ml, 15 seconden, 90°C. Prachtige aroma's voor de natte blaadjes, met citrus en miso (en iets vaag vissigs ?). De infusie had een heel aangenaam aroma, complex en mooi fris met iets van toast en warm hooi in de zon. In de mond een ronduit schitterend evenwicht, een vleugje astringentie dat hier echt structuur aandraagt en een lange afdronk met een long jing notigheid die in alle vorige probeersel (ook die met een kyusu een paar dagen ervoor) compleet ontbrak. Tweede zetsel, 20 seconden. De blaadjes geurden iets scherper, met nog meer miso, maar het was vooral de infusie die bleef schitteren. In de mond werd de thee ietsje astringenter, ook grassiger en vegetaler en met een vleug umami die ook in de kyusu naar voren was gekomen. Derde zetsel, 30 seconden. Het grassig-vegetale krijgt nu volledig de overhand en de infusie combineert het grassige met het wat zoetige van hooi. De smaak blijft heel lekker en fijn maar wordt wat korter en verliest wat van zijn afdronk. Vierde zetsel, 40 seconden. De thee wordt zoeter en geurt minder complex maar nog steeds erg correct. De complexiteit is nu weg maar lekker blijft hij wel ! 😊😊😊😊(😊)

Master Luo's West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree (pre-Guyu), Postcard Teas: zelfde theebomen, zelfde dorp, maar later geplukt en gebakken, tussen 5 april (Qingming) en 20 april (Guyu). Eveneens ongeveer 40 minuten gevuurd. 17 maart 2019. 15 seconden, 100ml, 3 gram, 90°C. De blaadjes waarvan sommigen opmerkelijk dieper groen zijn geuren enorm complex, zeer interessant, eerder gebakken groenten, en de infusie geurt warm, complex, rijk en heerlijk. Opmerkelijk zachter en fluweliger dan de eerste. Mooi zoet, ook in de afdronk. Heel mooie dikte. Lange afdronk, met een vage notige toets, maar omringd door andere smaken die domineren en langer blijven hangen. Héérlijk. 20 seconden. In de neus wat rustiger, het spectaculaire is wat minder extreem, maar er is een rustige, samengebalde complexiteit. Ook in de mond een zoete start maar dan openbloeiend in een hele reeks complexe smaken die in de hele mond zitten. Een kleine notige toets pas achteraan in de afdronk.30 seconden. Zoet en rond, niet langer complex maar wél lekker. 😊😊😊😊

.

Lentepluk-thee: tweemaal pre-Qingming Long Jing (en één pre-guyu)

Het Qingming festival is weer voorbij. Elk jaar, op 4 of 5 april, 106 dagen na de Winterzonnewende, vieren de Chinezen over de hele wereld Voorouderdag, ook bekend als de Dag waarop men de Graven Veegt. De families komen dan samen aan het graf van hun voorouders om het te reinigen en eer te betuigen. Op het graf wordt papiergeld verbrand als geschenk aan de voorouder, en je kan zelfs huishoudmateriaal of auto's kopen in papier. De Chinezen geloven dat door deze te verbranden ze naar de voorouder gaan aan de Andere Kant, waar de geschenken zo geapprecieerd worden dat ze geluk brengen voor de schenker. Tegelijkertijd is het ook de gewoonte om uitgebreid te eten aan het graf, en zo is dit bij uitstek een familiefeest.

Voor de thee-plukkers en -kopers is dit ook het einde van de eerste Lentepluk. De theestruik slaapt in de winter en stopt dan met groeien, net zoals onze groenblijvers, maar zodra de lente aanbreekt wordt hij wakker en begint hij scheutjes te krijgen met nieuwe blaadjes en knopjes. Omdat het nu ook nog fris is groeien die traag en ze bevatten dus veel smaak, meer dan later geplukte blaadjes. Na de lenteregens van begin april wordt het warmer en krijgen de struiken een groeiversnelling, maar verliezen ze van hun frisheid en lente-karakter. In veel regio's (ook in Japan) hebben die vroege lente-thee's van de eerste pluk een bijzondere reputatie en ze worden veel duurder verkocht. Veel theeboeren hebben daarvoor zelfs hun aanplant gewijzigd om cultivar's te hebben die zeer vroeg beginnen te schieten.

Voor sommige thee's is de plukdatum erg belangrijk. Japanse sencha (de vroegst geoogste wordt shincha genoemd) en Indische Darjeeling (de beroemde First Flush thee's die vroeger met Clippers naar Europa werden geracet zijn een paar voorbeelden, maar in China zijn er een hele reeks groene, witte en gele thee's die alleen voor Qingming geplukt mogen worden. Bij Long Jing, mijn favoriete Chinese groene, ligt het iets anders omdat er verschillende plukmomenten zijn in het jaar, maar toch worden de pre-qingming oogsten beschouwd als de beste, de lekkerste en de duurste.

Long Jing kan worden gemaakt van Long Jing #43, een recente cultivar, die door de Chinese staat werd gepropageerd omdat hij heel productief is en vroeg in gang schiet, of van Jiu Keng, een traditionelere variant die wat later vertrekt maar een veel dieper wortelsysteem heeft, wat hem veel meer mineraliteit en complexiteit geeft. Hij is minder productief en dus duurder, maar meestal interessanter. De allerbeste komen zelden op de Westerse markt en gaan naar de Chinese regering, maar vandaag is het aanbod bij de top theezaken voldoende om te kunnen meegenieten. Voor meer uitleg over hoe Long Jing gemaakt wordt, zie hier https://theenatuurlijk.blogspot.com/2018/09/three-teas-tasted-long-jing.html.

Voor deze blog vergeleek ik een pre-qingming thee met een wat later geoogste pre-guyu, beiden van één van de beste theewinkels van Europa, Postcard teas in London*. Ik voeg er nog de proefnota's aan toe van een exemplaar van Simon Lévelt dat me erg verraste door zijn hoge kwaliteit. Mijn proefsessie was met tasting cups om goed te kunnen vergelijken.

De twee LongJing van Postcard Teas

Master Luo's West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree pre-Qing-Ming, Postcard Teas:
31.3 euro voor 20 gram. Meijiawu is één van de vier topdorpen voor Long Jing in Xi Hun in Huangzhou. Deze thee komt van de 2ha grote boerderij van Master Luo en één vijfde van zijn aanplant bestaat nog uit 150 tot 200 jaar oude Jiu Keng theebomen waarmee deze thee gemaakt werd. Master Luo is ook een kampioen thee-roosteraar (de belangrijkste fase in het maken van Long Jing), en wordt geregeld verkozen om de toppers van de regio te roosteren voor de regering. 10 maart 2019, 3 gram, 2 minuten, 90°C, in tasting cups waarbij de drie hier besproken exemplaren zij-aan-zij werden gezet en vergeleken. Droog: mooi gevormde maar smalle blaadjes, midden-groen, veel uniformiteit in de vormen. Complex aroma met veel diepgang. Natte blaadjes geuren vol en breed en complex, heel mineralig, bijna richting zwembad en de infusie gaat een beetje richting miso. In de mond is hij heel zacht en fijn, heel elegant maar met een erg aanwezige astringentie en een leuke finish, heel floraal. Het is de zachtste en elegantste van de drie. Ook het tweede zetsel leverde nog steeds een fijne, frisse en erg mineralige thee op. 😊😊😊(😊).

Pre-Qingming Long Jing, Simon Lévelt:
Sample van 3 gram, gekregen februari 2019. 17.95 euro voor 30 gram. Jiu Keng cultivar. 10 maart 2019, 120ml, 2 minuten, 3 gram, 90°C, in tasting cups, en samen met de twee van Postcard Teas. Droog, mooi gevormde blaadjes, van lichtgroen tot iets donkerder groen, mooi groot, met een aangename, wat ronde en zoete geur. De natte blaadjes geurden bijzonder complex en intens, met een mooie mineraliteit, iets fris vegetaals grassigs ondersteund door een wat romige notigheid. De infusie geurde mineralig, mooi en met iets notigs. In de mond een dikke thee met een mooie maar stevige astringentie, redelijk sterk. Lekkere mineralige smaak, vette en erg lange afdronk met opnieuw die ietwat notige toets. Een tweede zetsel bleef complex en werd zelfs een beetje fruitig, en de infusie bleef verleidelijk, de smaak zacht en dik en lekker en lang. 😊😊😊😊

Master Luo's West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree (Pre-Guyu), Postcard Teas: 
26.6 euro per 20 gram. Geoogst tussen Qingming (5 april) en Guyu (20 april). Zelfde maker, zelfde methode. 10 maart 2019, 120ml, 2 minuten, 3 gram, 90°C, tezamen met de twee vorige in tasting cups. De droge blaadjes lijken sterk op de twee vorige maar lijken iets groener en hebben meer glans, en zijn erg fijn. Opmerkelijk andere geur die wat deed denken aan stopverf. De natte blaadjes hebben een intensieve grassig-vegetale geur, in hetzelfde register als de Simon Lévelt die wle frisser en intenser geurt. De infusie geurt intens en met een mooie mineraliteit en leunt opnieuw dicht aan bij de Simon Lévelt. In de mond een mooi dik modngevoel en een stevige astringentie. Een tweede infusie gaf een grassige en vegetalere thee, ronder ook in de mond. 😊😊😊(😊)

Enigszins tot mijn verrassing was de goedkoopste hier ook de lekkerste, maar eerlijk gezegd vielen de twee Postcard Teas me wat tegen. Dat zette me aan het denken en lezen, en het resultaat lees je in de volgende blog.

* Postcard Teas ligt in een zijstraatje van New Bond Street, op nog geen 100 meter van Oxford Street, middenin shopping heaven. Dames, wat houdt U nog tegen ? Heren, kroost en echtgenote even achterlaten in Oxford Street...