Pagina's

zondag 2 september 2018

Three Teas Tasted: Long Jing

Nog meer dan de Japanse sencha is dit mijn absolute favoriete groene thee. Ik ben zo gek op die boterige, notige smaak dat ik er niet kan afblijven, en als er één groene thee is die voor mij écht een bakje troost, een comfort tea, kan zijn, dan is het deze.

Long Jing is, in tegenstelling tot de gestoomde Japanse sencha, een gewokte groene thee uit China. Hij is erg herkenbaar door de afgeplatte vorm van de blaadjes die bereikt wordt door een reeks van tien bewegingen bij het wokken. De manier waarom de maker de blaadjes heen en weer gooit in de wok is erop gericht om het groen te fixeren zonder dat de blaadjes te heet worden. Op die manier behouden ze de kenmerkende zoete afdronk van een echte Lung Jing. Om een kilo van de thee te maken heeft een ervaren meester een dag nodig, en alhoewel er machines bestaan die dit nabootsen wordt de beste nog steeds met de hand gemaakt.

Long Jing (ook Lung Ching of Longjing) komt uit de provincie Zhejiang, uit een beschermde en goed afgebakende zone (net als een Appellation Controlée in Frankrijk) van zo'n 168 km² bij Hangzhou. De cultivar is de Long Jing #43 of de meer traditonele Jiu Keng. De beste worden met de hand geplukt en gemaakt, en een ervaren plukker kan ongeveer een halve kilo per dag plukken. Ze komen van Xihu, of het Westelijk Meer (West Lake), een omgeving die in China beschouwd wordt als één van de mooiste van het land en die al eeuwenlang dichters, schilders en schrijvers begeesterd. De allerbeste komt van theetuinen van goed omlijnde gebieden binnen het West Lake en de vijf bergen die er liggen, maar hij kan ook gewoon van Xihu komen, het hele gebied errond, en er kunnen grote kwaliteitsverschillen zijn binnen de regio. Zelfs individuele producenten maken een duidelijk onderscheid tussen verschillende stukken grond. Het terroir op de vijf bergen is ook anders en verleent andere accenten aan de thee dan dat van de lager gelegen stukken. In China onderscheidt men zes kwaliteitsniveau's, Superior, en dan van 1 tot 5, en de kwaliteitsthee's werden geoogst in de tien dagen voor het Lentefestival. Goede Long Jing is nooit goedkoop, en de allerbeste gaat naar de Partij en komt nooit op de markt. De theetuinen liggen ook vlakbij twee grote steden waaronder Shanghai wat ervoor zorgt dat de Chinezen hem heel 'vers' kunnen drinken en hij heel populair is. Het is een thee die je koopt bij handelaars die je volledig vertrouwt. Er is zeer veel thee op de markt die wel de naam krijgt maar die niet van de regio afkomstig is, en alleen de techniek en de Lung Jing #43 cultivar gemeen heeft met de echte. Dat is een beetje als het verschil tussen een Cabernet sauvignon uit Margaux of eentje uit Chili... Echte top-Long Jing zal ook vermelden van waar hij komt, maar er zijn veel vervalsingen op de markt.

Long Jing is in de 17de eeuw bekend geworden als een Tribute Tea. Hij wordt al 1500 jaar gemaakt. Het verhaal gaat dat keizer Qian-Long, uit de Qing dynastie, een tempel op de berg Shi Feng bezocht en er deze thee kreeg voorgezet. Gefascineerd door de kwaliteit en de frisheid en de smaak van de thee die de 18 struiken in de kloostertuin voortbrachten besloot hij zelf te helpen plukken. Op dat punt arriveerde een boodschapper met de boodschap dat de moeder van de keizer zwaar ziek was en de Keizer keerde onmiddellijk terug. Aan het ziekbed bleek de moeder gefascineerd door het aroma dat opsteeg uit de kleren van de keizer die de geplukte blaadjes nog in zijn zakken had zitten. De keizer liet de thee zetten, mama vond hem geweldig, en na een paar dagen genas ze. De dankbare keizer verleende de 18 struiken een keizerlijke titel en liet elke lente een deel van de geplukte blaadjes opsturen als belasting of tribute. Alle oudere cultivars zouden afstammen van deze achttien struiken, maar veel Long Jing wordt nu gemaakt met de vroeger rijpende Long Jing #43.

Ik kocht een proefpakketje met drie verschillende kwaliteitsniveau's bij Thee Van Sander, en ik voeg er als bonus nog een vierde aan toe die van bij Hotsoup kwam.

Long Jing, Thee van Sander: 22.5 euro per 100 gram. Sample van 5 gram, verpakt in China, aangekocht juli 2018. 25 augustus 2018: mooie, platte droge blaadjes, een mengeling van geel, groen en bruin, en met een zoet aroma. 90°C, 2 min 30 sec, 250 ml Spa, 2,2 gram. Bleekgele infusie. Een heel aardig, licht aangebrand aroma, noten-vettig en een beetje vlezig. Het lijkt dat deze thee iets te sterk verhit werd, hij blijft lekker, maar hij verliest zijn Long Jing karakter wat. In de mond heeft de thee een vaag karton-smaakje, hij heeft wel een zoet tikje maar is ook een heel klein beetje bitter. Korte afdronk. Best wel lekker, maar niet heel typisch. 😊😊(😊)



Long Jing high grade, Thee van Sander: 33.5 euro per 100 gram. Half met de hand gemaakt, van een vroegere pluk. Sample van 5 gram, verpakt in China, aangekocht juli 2018. 25 augustus 2018: de gele en groene droge blaadjes geuren iets zuiverder en intenser en zijn gelijkmatiger van vorm. 90°C, 2 min 30 sec, 250ml Spa. Bleekgele infusie. Een mooi vol en evenwichtig aroma, lekker notig, mooie complexiteit. De smaak is eleganter, zacht boterig, en stabieler dan de vorige. Geen karton. Erg lekker. 😊😊😊😊



Long Jing highest grade, Thee van Sander: 48,5 euro per 100 gram. Van een nog vroegere pluk en een hoger gelegen theetuin in Meijiawu, één van de beste stukken van Xihu. Volledig met de hand gemaakt. De droge blaadjes hebben hetzelfde uitzicht maar de geur is headier en heftiger. 25 augustus 2018: bleekgroene infusie, met een duidelijke groene slag die de vorige niet hadden. De natte blaadjes zien er verser en gelijker uit. Het aroma is zoet en notig als de vorige, maar intenser en op de één of andere manier meer volledig. In de mond is de thee zoet en vol en intens, maar minder uitgeproken en meer ingehouden. Super lange en zeer zachte afdronk, opmerkelijk lekker en heel duidelijk nazinderend zoet. 😊😊😊😊



en dan nog eentje om het af te leren:

Hang Zhou Long Jing A, Hotsoup: 9.5 euro per 50 gram. Geplukt in Hang Zhou, en dus op zijn minst in de buurt van het erkende gebied. Dit is Ming Qiang, de eerste pluk van het voorjaar 2018, en dus voor het Qing Ming festival dat dit jaar op 5 april viel. Tuin op 180 tot 200 m boven de zeespiegel. Gekocht eind juni 2018. De gedroogde bladeren zijn lang en dun en mooi van vorm (visvormig, en dan noemt men dat Yu Ye, en het is typisch voor de eerste pluk), en hebben een complex aroma. 21 juli 2018: 80°C, 2 minuten, 2 gram op 250ml. Helder lichtgele infusie. Boterig zacht aroma. 22 augustus 2018: 90°C, 2 gram op 250ml, 2 minuten. De natte blaadjes geuren erg vegetaal en zoals de importeur beschrijft naar groene bonen, maar er zitten nog heel wat andere aroma's in verstopt, en ze zijn vers, vers, vers. De infusie is heldergeel met een duidelijke groene zweem. Het aroma is boterig en notig, heel rijk en zacht. Ook in de mond is hij dat, heel evenwichtig ook en heel erg gewoonweg lekker, en tegelijk ook heel alert en zelfs een beetje wild: ik houd van de manier waarop een bittertje lijkt op te springen om dan terug te gaan liggen, als een klein Chinees mopshondje. Een geweldige thee ook voor de thermos die heel lekker blijft, ook als hij wat afkoelt. 😊😊😊😊 Ook héél lekker in coldbrew !




Geen opmerkingen:

Een reactie posten