Het Qingming festival is weer voorbij. Elk jaar, op 4 of 5 april, 106 dagen na de Winterzonnewende, vieren de Chinezen over de hele wereld Voorouderdag, ook bekend als de Dag waarop men de Graven Veegt. De families komen dan samen aan het graf van hun voorouders om het te reinigen en eer te betuigen. Op het graf wordt papiergeld verbrand als geschenk aan de voorouder, en je kan zelfs huishoudmateriaal of auto's kopen in papier. De Chinezen geloven dat door deze te verbranden ze naar de voorouder gaan aan de Andere Kant, waar de geschenken zo geapprecieerd worden dat ze geluk brengen voor de schenker. Tegelijkertijd is het ook de gewoonte om uitgebreid te eten aan het graf, en zo is dit bij uitstek een familiefeest.
Voor de thee-plukkers en -kopers is dit ook het einde van de eerste Lentepluk. De theestruik slaapt in de winter en stopt dan met groeien, net zoals onze groenblijvers, maar zodra de lente aanbreekt wordt hij wakker en begint hij scheutjes te krijgen met nieuwe blaadjes en knopjes. Omdat het nu ook nog fris is groeien die traag en ze bevatten dus veel smaak, meer dan later geplukte blaadjes. Na de lenteregens van begin april wordt het warmer en krijgen de struiken een groeiversnelling, maar verliezen ze van hun frisheid en lente-karakter. In veel regio's (ook in Japan) hebben die vroege lente-thee's van de eerste pluk een bijzondere reputatie en ze worden veel duurder verkocht. Veel theeboeren hebben daarvoor zelfs hun aanplant gewijzigd om cultivar's te hebben die zeer vroeg beginnen te schieten.
Voor sommige thee's is de plukdatum erg belangrijk. Japanse sencha (de vroegst geoogste wordt shincha genoemd) en Indische Darjeeling (de beroemde First Flush thee's die vroeger met Clippers naar Europa werden geracet zijn een paar voorbeelden, maar in China zijn er een hele reeks groene, witte en gele thee's die alleen voor Qingming geplukt mogen worden. Bij Long Jing, mijn favoriete Chinese groene, ligt het iets anders omdat er verschillende plukmomenten zijn in het jaar, maar toch worden de pre-qingming oogsten beschouwd als de beste, de lekkerste en de duurste.
Long Jing kan worden gemaakt van Long Jing #43, een recente cultivar, die door de Chinese staat werd gepropageerd omdat hij heel productief is en vroeg in gang schiet, of van Jiu Keng, een traditionelere variant die wat later vertrekt maar een veel dieper wortelsysteem heeft, wat hem veel meer mineraliteit en complexiteit geeft. Hij is minder productief en dus duurder, maar meestal interessanter. De allerbeste komen zelden op de Westerse markt en gaan naar de Chinese regering, maar vandaag is het aanbod bij de top theezaken voldoende om te kunnen meegenieten. Voor meer uitleg over hoe Long Jing gemaakt wordt, zie hier https://theenatuurlijk.blogspot.com/2018/09/three-teas-tasted-long-jing.html.
Voor deze blog vergeleek ik een pre-qingming thee met een wat later geoogste pre-guyu, beiden van één van de beste theewinkels van Europa, Postcard teas in London*. Ik voeg er nog de proefnota's aan toe van een exemplaar van Simon Lévelt dat me erg verraste door zijn hoge kwaliteit. Mijn proefsessie was met tasting cups om goed te kunnen vergelijken.
De twee LongJing van Postcard Teas
Master Luo's West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree pre-Qing-Ming, Postcard Teas:
31.3 euro voor 20 gram. Meijiawu is één van de vier topdorpen voor Long Jing in Xi Hun in Huangzhou. Deze thee komt van de 2ha grote boerderij van Master Luo en één vijfde van zijn aanplant bestaat nog uit 150 tot 200 jaar oude Jiu Keng theebomen waarmee deze thee gemaakt werd. Master Luo is ook een kampioen thee-roosteraar (de belangrijkste fase in het maken van Long Jing), en wordt geregeld verkozen om de toppers van de regio te roosteren voor de regering. 10 maart 2019, 3 gram, 2 minuten, 90°C, in tasting cups waarbij de drie hier besproken exemplaren zij-aan-zij werden gezet en vergeleken. Droog: mooi gevormde maar smalle blaadjes, midden-groen, veel uniformiteit in de vormen. Complex aroma met veel diepgang. Natte blaadjes geuren vol en breed en complex, heel mineralig, bijna richting zwembad en de infusie gaat een beetje richting miso. In de mond is hij heel zacht en fijn, heel elegant maar met een erg aanwezige astringentie en een leuke finish, heel floraal. Het is de zachtste en elegantste van de drie. Ook het tweede zetsel leverde nog steeds een fijne, frisse en erg mineralige thee op. 😊😊😊(😊).
Pre-Qingming Long Jing, Simon Lévelt:
Sample van 3 gram, gekregen februari 2019. 17.95 euro voor 30 gram. Jiu Keng cultivar. 10 maart 2019, 120ml, 2 minuten, 3 gram, 90°C, in tasting cups, en samen met de twee van Postcard Teas. Droog, mooi gevormde blaadjes, van lichtgroen tot iets donkerder groen, mooi groot, met een aangename, wat ronde en zoete geur. De natte blaadjes geurden bijzonder complex en intens, met een mooie mineraliteit, iets fris vegetaals grassigs ondersteund door een wat romige notigheid. De infusie geurde mineralig, mooi en met iets notigs. In de mond een dikke thee met een mooie maar stevige astringentie, redelijk sterk. Lekkere mineralige smaak, vette en erg lange afdronk met opnieuw die ietwat notige toets. Een tweede zetsel bleef complex en werd zelfs een beetje fruitig, en de infusie bleef verleidelijk, de smaak zacht en dik en lekker en lang. 😊😊😊😊
Master Luo's West Lake Long Jing Meijiawu Old Tree (Pre-Guyu), Postcard Teas:
26.6 euro per 20 gram. Geoogst tussen Qingming (5 april) en Guyu (20 april). Zelfde maker, zelfde methode. 10 maart 2019, 120ml, 2 minuten, 3 gram, 90°C, tezamen met de twee vorige in tasting cups. De droge blaadjes lijken sterk op de twee vorige maar lijken iets groener en hebben meer glans, en zijn erg fijn. Opmerkelijk andere geur die wat deed denken aan stopverf. De natte blaadjes hebben een intensieve grassig-vegetale geur, in hetzelfde register als de Simon Lévelt die wle frisser en intenser geurt. De infusie geurt intens en met een mooie mineraliteit en leunt opnieuw dicht aan bij de Simon Lévelt. In de mond een mooi dik modngevoel en een stevige astringentie. Een tweede infusie gaf een grassige en vegetalere thee, ronder ook in de mond. 😊😊😊(😊)
Enigszins tot mijn verrassing was de goedkoopste hier ook de lekkerste, maar eerlijk gezegd vielen de twee Postcard Teas me wat tegen. Dat zette me aan het denken en lezen, en het resultaat lees je in de volgende blog.
* Postcard Teas ligt in een zijstraatje van New Bond Street, op nog geen 100 meter van Oxford Street, middenin shopping heaven. Dames, wat houdt U nog tegen ? Heren, kroost en echtgenote even achterlaten in Oxford Street...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten