tag:blogger.com,1999:blog-23872737093650659892024-03-16T00:07:59.997-07:00Thee, natuurlijk !Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.comBlogger183125tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-32126268650628476032022-04-29T22:22:00.004-07:002022-05-04T21:07:42.105-07:00Japan's belangrijkste theeregio's, Nummer 10: Shiga<p><i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdmtVo0NFjNW0WhHYmWwMshlNf0yHxk5S5LcrU3KD07-7LuAfMc1rV6nVOo2J2S_5jF7QrHRkDxkXtbta0GfzXfhJeqLeQ42RKRaCsABG1uKJS_X0dLzYag5zjViRk-6rVQM8dGE_bSosVKBV2v1tEVFW7uLf3m7_SpFoh7DNvKPGBSUsk68rVV4nBw/s2560/Shiga-01-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmdmtVo0NFjNW0WhHYmWwMshlNf0yHxk5S5LcrU3KD07-7LuAfMc1rV6nVOo2J2S_5jF7QrHRkDxkXtbta0GfzXfhJeqLeQ42RKRaCsABG1uKJS_X0dLzYag5zjViRk-6rVQM8dGE_bSosVKBV2v1tEVFW7uLf3m7_SpFoh7DNvKPGBSUsk68rVV4nBw/s320/Shiga-01-scaled.jpg" width="230" /></a></div>We hebben allemaal wel wat magische theemomenten meegemaakt (en voor de beginners die dit lezen, reken maar dat ze er aan komen !). Eén van mijn mooiere draait rond een bezoek van Tyas Huybrechts aka Tyas Sosen, de in Kyoto gevestigde Vlaamse theemeester van The Tea Crane. We waren op een bijeenkomst in Schaarbeek een paar mooie thee's aan het proeven toen hij plots een Japanse witte thee uit Mandokoro te voorschijn haalde, en hij vertelde hij ons hoe hij in ruil voor zijn werk als plukker (alle thee in Mandokoro wordt met de hand geplukt) een uurtje alleen mocht verder plukken en het resultaat daarvan mocht meenemen. De thee werd heel onorthodox verwelkt op de achterbank van zijn wagen. We dronken dus <i>hand-harvested car-withered Mandokoro white tea</i>...dat kunnen er niet veel zeggen ! Hij was overigens héérlijk. <div><br /></div><div>Shiga is één van de weinige prefecturen van Japan die niet aan de zee grenzen. De ligging tussen Kyoto en Tokyo maakt de prefectuur heel centraal gelegen en alle verbindingswegen tussen de twee grote steden lopen door Shiga. Otsu is de hoofdstad. De nabijheid van water is wel degelijk belangrijk, ondanks de afstand van de zee, door het Biwa zoetwatermeer, het grootste van Japan, in het midden van het gebied. 90% van alle landbouwgrond is hier toegewezen aan de teelt van rijst, maar in het oosten is de veeteelt belangrijk en in het zuid-oosten de teelt van thee in een heuvelachtig gebied waar de temperatuurverschillen tussen dag en nacht het hoogst zijn. Hier zou voor de allereerste keer in de geschiedenis van Japan thee aangeplant zijn, in 805 na Christus, in de tuin van een Boeddhistisch schrijn. Later, in de 14de en 16de eeuw volgde aanplant in Asamiya, Tsuchiyama en Hino. Shiga is ook bekend voor zijn pottenbakkerijen, en de ovens van Shigaraki behoren tot de oudste van Japan. Het gebruik van een erg zanderige klei met veldspaat (stukjes quartz) levert nogal ruwe stukken op, heel onregelmatig in een heel herkenbare stijl. </div><div><br /></div><div>Shiga is de 13de belangrijkste prefectuur voor thee, met een jaarproductie van 1140 ton. De merknaam is Omi Cha, en de bekendere of betere regio's zijn Koka, Higoshima, Hino en Asamiya. Het dorp Mandokoro heeft één van de beste terroirs van Japan. In Shiga wordt vooral sencha gemaakt en bancha die als basis dient voor andere thee's als hojicha en genmaicha. In Asamiya liggen de theevelden op hoogtes van 450 tot 550m en de sencha wordt er licht gestoomd. De thee's zijn boterig en rijk en heel herkenbaar. De hoogte en de ligging zorgen voor ochtendmist en grote verschillen tussen dag- en nachttemperaturen. In Tsuchiyama wordt ook kabusecha gemaakt. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoiJ0leBof4rpsS7vg5Q1rNDsYbDRb97m5JpnnsWJ6Q6nt5Wm6tNrhs7eCrTRkVSWrY-srD1CnUdvZc6mOhWF9OlQeuPlvU-yBMfldh-7keiCCUvbxE16-4kygolNWcPzWJOOc3wUmUgahUnLawPl4u1eP_m-jzV-LR_tW91PM7X3iSI3ZX4ibEL_H7A/s2048/Shiga-Tea-Scenery-2048x682.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoiJ0leBof4rpsS7vg5Q1rNDsYbDRb97m5JpnnsWJ6Q6nt5Wm6tNrhs7eCrTRkVSWrY-srD1CnUdvZc6mOhWF9OlQeuPlvU-yBMfldh-7keiCCUvbxE16-4kygolNWcPzWJOOc3wUmUgahUnLawPl4u1eP_m-jzV-LR_tW91PM7X3iSI3ZX4ibEL_H7A/w640-h214/Shiga-Tea-Scenery-2048x682.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">foto <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/shiga/">https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/shiga/</a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div>Het bekendste theedorp van Shiga, en misschien wel van Japan, is Mandokoro. Het maakt deel uit van Higashiomi op de westelijke flank van de Shizuoka berg. In de winter sneeuwt het er en de theetuinen liggen op hoogtes tussen de 300 en de 400 meter. Er wordt uitsluitend met de hand geplukt wat héél uitzonderlijk is voor Japan, en de bemesting gebeurt organisch, met pampagras, bladeren en soms met koolzaad. De theestruiken zijn gemiddeld 100 jaar oud (de oudste meer dan 300 jaar), en ze staan elk apart, niet in rijen zoals elders. Het zijn allemaal uit zaad voortgekomen lokale struiken die elk genetisch verschillend zijn. Wanneer een struik te weinig begint op te leveren wordt hij niet gerooid zoals elders maar drastisch teruggesnoeid zodat hij terug kan groeien. De struiken staan laag tegen de grond om de sneeuw te kunnen dragen in de winter. De Echi rivier zorgt voor de vochtigheid. Door de stadsvlucht en de ouder wordende boeren staat de productie onder druk, maar de thee blijft legendarisch. Hij is niet zo makkelijk te vinden en de productie is eerder beperkt, maar hij is niet onvindbaar of onbetaalbaar. </div><div><br /></div><div>Enkele producenten:</div><div><br /></div><div><b>Katagi Kokaen Tea-farm</b></div><div><b><br /></b></div><div>Asamiya. Nu geleid door Takatomo Katagi, nu al de zevende generatie in het bedrijf. Vader Akira begon al in 1975 elk chemisch middel te weren van de boerderij toen de regering deze middelen volop begon te subsidiëren, en de zoon zet de traditie verder. Sommige theestruiken zijn meer dan 100 jaar oud. De Bushidani theetuin ligt volledig geïsoleerd in een vallei en is omringd door bomen, met geen enkele buur die pesticides gebruikt. Te koop bij The Tea Crane. </div><div><br /></div><div><b>Nakegawa Seiseido</b></div><div><b><br /></b></div><div>Theewinkel uit 1858 in Otsu. Maken en blenden hun eigen thee's, onder meer uit het legendarische Mandokoro. </div><div><br /></div><div><b>Shouryuuen</b></div><div><b><br /></b></div><div>Shigaraki, Asamiya. Klein domein onder leiding van Akihiko Hattori. 2.5 ha. De familie maakt al thee sinds de Meiji periode. Vooral Yabukita. Geen beschaduwing. Licht gestoomde thee's. Duidelijk herkenbaar als Asamiya. Een filmpje over deze producent vind je hier: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=t2VKzC3JUcs&t=12s">https://www.youtube.com/watch?v=t2VKzC3JUcs&t=12s</a></div><div><br /></div><div>Zoals gewoonlijk vind je degustatienota's in de thee-encyclopedie.</div><div><br /></div><div>Wie de hele aflevering van de Global Japanese Tea Marathon wil bekijken kan dat hier doen: </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/fLdR0Rov4x4" width="320" youtube-src-id="fLdR0Rov4x4"></iframe></div><br /><div><br /></div><div><p class="MsoNormal"><br /></p></div><div><p></p></div>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-20126285348523680842022-04-08T11:57:00.000-07:002022-04-08T11:57:11.874-07:00Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 9: Nara<p><i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHcw9WNp8YL4QNpZLruTInkYGVq0MrRiAIHgwuPoOMtjv8SFJC4gYhELFd4m9QLo6orXP24erAgTqiFczagLuXEuoGU5dK_F5ze2L1t0YQJUfVg5Kqntw8TXk6dQgNh6H0o88dd7jFvTuTWtsRC14nxX80v5dcRMo9L083r2HtcIc2mBav-oDJT2PQEQ/s2560/Nara-01-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHcw9WNp8YL4QNpZLruTInkYGVq0MrRiAIHgwuPoOMtjv8SFJC4gYhELFd4m9QLo6orXP24erAgTqiFczagLuXEuoGU5dK_F5ze2L1t0YQJUfVg5Kqntw8TXk6dQgNh6H0o88dd7jFvTuTWtsRC14nxX80v5dcRMo9L083r2HtcIc2mBav-oDJT2PQEQ/s320/Nara-01-scaled.jpg" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><div>Nara is een prefectuur in Kanshai, op het centrale eiland van Japan, en grenst aan Wakayama, Kyoto, Osaka en Mie. Het is de 7de grootste van de theeproducerende prefecturen, met een jaarproductie van 1490 ton. Thee uit Nara wordt ook wel Yamatocha genoemd omdat de theeboerderijen op het Yamato plateau liggen. De meeste theevelden liggen op hoogtes tussen de 200 en de 500m hoog. De meeste liggen in het noordwesten, in Nara City en Yamazoe dorp, maar ook Uda, Oyodo en Higashiyoshino dorp hebben een bepaalde reputatie. De stad Nara slorpte in 2003 ook de dorpen Tsuge en Tsukigase op, beroemd voor hun pruimenbloesems in maart én voor de hoge kwaliteit van hun thee. Sommige merken gebruiken de plaatsnaam en een paar voorbeelden zijn Tsukigasecha, Yamazoecha, Yagyucha en Fukuzumicha. </div><div><br /></div><div>Ergens aan het begin van de 9de eeuw startte hier de Japanese theegeschiedenis met een aanplant in wat toen Yamato heette. De monniken die dat deden vonden al snel uit dat de combinatie tussen zon, mist, regen en hoogte ideaal waren, en gebruikten de thee om hen te helpen bij het mediteren. In de tweede helft van de 15de eeuw werd Murato Juko geboren in Nara en hij was de vader van wabi-cha, een theeceremonie die teruggreep naar meer eenvoud in het gebruikte materiaal en in de omgeving. </div><div><br /></div><div>Eind 19de eeuw was dit de regio bij uitstek voor de productie van zwarte thee voor de export. Vandaag wordt hier vooral bancha gemaakt als basis voor genmaicha en hojicha, maar er komt ook goede sencha en kabusecha vandaan, en zelfs opnieuw goede wakoucha. De aanplant bestaat vooral uit Yabukita, maar er staat ook wel wat van de lokaal ontwikkelde en vorstbestendige Yamato-Midori, Meiryoku en Oku-midori. Nara is ook waar 90% van alle chasen gemaakt worden (chasen zijn de mooie bamboe kloppertjes voor het zetten van matcha).</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOW4yRDo3Lo9wth5tiI89AQppfpTojllAE2Y4TolKEK6_7_0XCDuQIreiTxpwifzcGNgEQCVgiMblEAx1KfPSaiqnIyyZ-PYvd0_Y-OwNsUKnoKb0SkKAg14efBJCd-dyvCJlW-Kh5jNAVdH_pIM1l-k_ZlY-B7jNZCWduFMKlelOSjeIzgW2gK1K6tA/s2048/Nara-Tea-Scenery-2048x683.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOW4yRDo3Lo9wth5tiI89AQppfpTojllAE2Y4TolKEK6_7_0XCDuQIreiTxpwifzcGNgEQCVgiMblEAx1KfPSaiqnIyyZ-PYvd0_Y-OwNsUKnoKb0SkKAg14efBJCd-dyvCJlW-Kh5jNAVdH_pIM1l-k_ZlY-B7jNZCWduFMKlelOSjeIzgW2gK1K6tA/w640-h214/Nara-Tea-Scenery-2048x683.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">foto <a href="https://gjtea.org/wp-content/uploads/2021/06/Nara-Tea-Scenery-2048x683.jpg">https://gjtea.org/wp-content/uploads/2021/06/Nara-Tea-Scenery-2048x683.jpg</a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div>Hier volgen een paar van de bekendere producenten:</div><div><br /></div><div><b>Inokura Tea Farm</b></div><div><b><br /></b></div><div>Tsukigase. Geleid door Mitsuhiro Inokura, al de 11de generatie. Werkt uitsluitend met organische mest, en het wat dat hij gebruikt om te stomen komt van een lokale bron. Een beetje een design-merk. </div><div><br /></div><div><b>Ken'ichi Shizen Noen</b></div><div><b><br /></b></div><div>Tsuge. Theeboerderij van Ikawa Kenichi, geboren 1981. Werkt volledig organisch. Heel jong begonnen, op zijn 19 jaar, met een overwoekerde en verwaarloosde tuin van 37 are. Nu beschikt hij over meer dan 30 stukjes land die hij omschakelde naar organische landbouw of die hij terug actief maakte na een lange inactiviteit. Hij wil de theewereld gezonder maken en geeft veel van zijn kennis door. Elke drie jaar maakt hij ook sannen bancha, en met de zaden en bloemen van de theeplanten maakt hij ook cosmetica. Hij is heel maatschappelijk verantwoord bezig en stelt ook ouderen en mensen met een beperking tewerk. Verdeeld door The Tea Crane. </div><div><br /></div><div><b>Tawara Natural Farm</b></div><div><b><br /></b></div><div>Nara, net buiten de stad, op de oosthelling van de Kasuga berg, op hoogtes tussen de 400 en 500 m. opgericht in 2004 door mevrouw Fukui. Shincha in de lente, bancha in de zomer, wakoucha in de herfst en hojicha in de winter. Werkt organisch.</div><div><b><br /></b></div><div><b>Tsukigase Kenko Chaen</b></div><div><b><br /></b></div><div>Oso, Nara. 7 ha met thee-aanplant, 3 ha met pampa-gras, 2 ha met shiitake en 0.5 ha met groentes. Opgericht in 1945. Sinds 2001 geleid door Fumiaki Iwata, de vijfde generatie, alhoewel de officiële stichting pas uit 1974 dateert. Bio sinds 1984 toen de ouders besloten om te stoppen met kunstmest. Sinds 2011 bestaat de enige bemesting uit grassen, gewied onkruid en gevallen blaadjes, en hij maakt een onderscheid tussen thee op de heuvel (geen bemesting) en in de vallei (alleen natuurlijke bemesting). Door goed te kijken leerde hij dat hij eigenlijk twee bodemtypes heeft op zijn domein, eentje vulkanisch en eentje dat ooit de bodem van een meer was, en dat theeplanten die geen kunstmest kregen daardoor erg uiteenlopende smaakpatronen ontwikkelden. Zijn thee's zijn dan ook echte terroir-thee's. Hij produceert zelf in een eigen fabriekje om alles te kunnen controleren. Momenteel experimenteert hij met nieuwe aanplant door te vermeerderen met zaden in plaats van door te klonen. Hij plant telkens 8 zaadjes van de moederplant en selecteert na een tijdje de sterkste of interessante die nog altijd sterk lijken op de originele cultivar, en hij krijgt zo genetische diversiteit die voor complexere smaken zorgt (vooral mat yamato-midori). In 2005 plantte hij ook benifuki, benihomare en benihikari aan om zwarte thee te maken. Er wordt geoogst met met de hand gevoerde machines. </div><div><p class="MsoNormal">Zoals gewoonlijk vind je proefnota's op <a href="https://theeencyclopedie.be/theeencyclopedie.html">https://theeencyclopedie.be/theeencyclopedie.html</a></p></div><div><p class="MsoNormal">De volledige aflevering vind je hier, en Mr Iwata laat er zien hoe je zijn thee op een héél originele manier kan zetten !</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/uzUEe9Lqd2A" width="320" youtube-src-id="uzUEe9Lqd2A"></iframe></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p></div><p></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-75204713415297432202022-03-16T22:09:00.000-07:002022-03-16T22:09:05.479-07:00Japan's belangrijkste theeregios, nummer 8: Kyoto<p> <i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjKBVxTWxN9RHMcTogzjhiQ0GgAELAICJUCbW-Cavim_vKBOxnNfFx_3_pnAHmDHa8dDv96os84BquEOwrSe2HgRMBLjYhYyd6dZHgEb5-bNyh8K8XIqClYlR8P6oLuAfynTGDGmbGVYlBLCKUF697tyuQEvVZvjnaq0IeykElf7GtJG54m7wCrDwQcnA=s2560" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjKBVxTWxN9RHMcTogzjhiQ0GgAELAICJUCbW-Cavim_vKBOxnNfFx_3_pnAHmDHa8dDv96os84BquEOwrSe2HgRMBLjYhYyd6dZHgEb5-bNyh8K8XIqClYlR8P6oLuAfynTGDGmbGVYlBLCKUF697tyuQEvVZvjnaq0IeykElf7GtJG54m7wCrDwQcnA=s320" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><p>Met nummer 8 van deze reeks springen we over naar het grootste eiland, Honshu, en gaan we naar wat ook vandaag nog steeds de culturele hoofdstad van Japan is. Bijna 1000 jaar lang lag hier het politieke centrum van het land, maar vandaag is het gekend voor zijn vele tempels, schrijnen en universiteiten. Dit was één van de drie plaatsen waar in 1191 de eerste theestruikjes aangeplant werden (de andere waren Saga en Nagasaki). Ze werden eerst geplant in Toganoo maar dan verhuist naar Uji toen duidelijk werd dat het terroir daar veel beter was. Hier ontwikkelden zich later de vele formele theeceremonies op basis van poederthee, matcha, en ze kregen een steeds belangrijker maatschappelijke rol. Het is echter ook in Kyoto dat in 1738 voor de eerste keer sencha werd gemaakt, en in 1835 voor de eerste keer gyokuro. Vandaag wordt er in de regio toch nog vooral matcha gemaakt, met daaropvolgend sencha, kabusecha en gyokuro. Het is het vijfde grootste theegebied van Japan, met een jaarproductie van 2360 ton en het ligt in het midden van het eiland. Het klimaat is vochtig en subtropisch, met zachte winters en natte zomers. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhwSepqKcpiwQU6leyF0esCV2L31Wji5EBixEDVdXfAWGlmNSFeMp_5qjs3GLJbDAnB29IWFMjjRW9otFmdD9zxXpIqqI1Nh9lrU-5wsUm2CYukxj0zoG2MEoOs2qd5Wj7iFxR86mAqi-bV_ZSNtJMvHH9Wvtbu-gYV38uUiU_bHczXDUfdrtGFsBaoOA=s2048" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhwSepqKcpiwQU6leyF0esCV2L31Wji5EBixEDVdXfAWGlmNSFeMp_5qjs3GLJbDAnB29IWFMjjRW9otFmdD9zxXpIqqI1Nh9lrU-5wsUm2CYukxj0zoG2MEoOs2qd5Wj7iFxR86mAqi-bV_ZSNtJMvHH9Wvtbu-gYV38uUiU_bHczXDUfdrtGFsBaoOA=w640-h214" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">foto <a href="https://gjtea.org/wp-content/uploads/2021/06/Kyoto-Tea-Scenery-2048x683.jpg">https://gjtea.org/wp-content/uploads/2021/06/Kyoto-Tea-Scenery-2048x683.jpg</a></div><br /><p>De belangrijkste theegebieden hier liggen in het zuiden van de prefectuur. Het grootste theegebied is Wazuka, andere relevante gebieden zijn Minamiyamashiro, Ujitawara en Kizugawa. Uji is beroemd voor de hoge kwaliteit van zijn ceremoniële matcha en voor zijn gyokuro. De aanwezigheid van de vele theescholen en het toerisme zorgen voor een grote lokale vraag, en dit is één van de regio's waar veel producenten onder eigen naam optreden en verkopen. Eén van de bij ons bekendste is Obubu. Kyoto is ook beroemd voor zijn keramiek en hier wordt prachtig en vaak uniek theeservies gemaakt. De vele toeristen en de bijna 150.000 studenten maken het ook een zeer levendige stad. Het Kyoto Tea Research Institute is ook zeer belangrijk, en hier werd het belang van l-theanine voor de eerste keer aangetoond. Er werden ook heel wat cultivars ontwikkeld. Eén van mijn favoriete theesites, The Tea Crane, heeft een winkel in Kyoto, en biedt online zowat het beste aan van wat Japan op dat vlak te bieden heeft. Tyas Sosen, (geboren Huybrechts) is ook een meester in de traditionele theeceremonie, en af en toe komt hij naar België. Je kan er dan op verschillende plaatsen eentje bijwonen. </p><p>Hier volgt een lijstje van relevante theeproducenten in de prefectuur Kyoto, en dat zijn er heel wat:</p><p><b>Azuma Chaen</b></p><p>Theeboerderij in het oosten van Wazuka, Uji. Vierde generatie en gesticht eind 19de eeuw. 5ha. Gespecialiseerd in de productie van tencha (80% van de productie) die dient als basis voor matcha. 60% daarvan gaat naar de groothandel, maar de rest gebruiken ze om er een eigen en zeer mooie matcha mee te maken. Volledig organisch en ze hebben maar één oogst, vroeg in de lente. Daarna wordt er stevig teruggesnoeid zodat insecten weinig kans krijgen. De bemesting is organisch maar af en toe aangevuld door een voor hen speciaal samengestelde kunstmest. Wanneer de omstandigheden toch een tweede oogst eisen maken ze er een wakoucha (zwarte thee) mee. Ze maken ook een bescheiden hoeveelheid sencha. Sterk gericht op export. Teruko Azuma is de huidige man aan het roer. Ondermeer verdeeld door The Tea Crane. </p><p><b>Chaburaya</b></p><p>Theeboerderij in Wazuka. 5 percelen in de bergen, op hoogtes tussen de 300 en 600m. Volledig organisch, de enige bemesting bestaat uit restproducten van de zonebloem-olie en thee-olie van het bedrijf. Aanplant met Yabukita, Okumidori en Goko. De eigenaar is Yuma Noike (°1981) en het bedrijf is nog jong (°2015). Verdeeld door The Tea Crane. </p><p><b>Hosoi Noen</b></p><p>Theeboerderij in Wazuka. 5de generatie. Kenta Hosoi is de voorzitter van de vereniging voor traditioneel handmatig theerollen, en in 2018 won hij daar nog de eerste prijs voor. Gespecialiseerd in schaduw-sencha van hoge kwaliteit. </p><p><b>Imanishi Seicha</b></p><p>Theeboerderij in Wazuka, met 3ha op hellingen aan de voet van de Yubu berg waar het veel mist. Nu geleid door Testuya Imanishi, vijfde generatie. °1912. Vroeger vooral sencha, daarna meer kabusecha en nu vooral tencha, sinds 2014 met een eigen fabriek. Oogsten met handgehouden oogstmachines, de hellingen zijn te steil voor een tractor. </p><p><b>Kamo Shizen Noen</b></p><p>Theeboerderij in Kamo, in het meest zuidelijke deel van Kyoto, op de zuidflank van bergen. Geleid door Tokuya Yamazaki. Opgestart in 1983. Begon organisch (shizen) te werken omdat de herbicides en pesticides die hij gebruikte hem ziek maakten. Hij had in het begin veel problemen omdat zijn verzwakte theestruiken zonder kunstmest en pesticides nauwelijks het hoofd boven water hielden, maar door dan geleidelijker te stoppen, eerst met kunstmest, dan met pesticides, wist hij heel de boerderij organisch te krijgen. Verkrijgbaar bij The Tea Crane. </p><p><b>Nakai Tea Farm</b></p><p>Wazuka, al sinds het begin van de 17de eeuw. Familie Nakai. Masao Nakai, zesde generatie, begon in 1980 organisch te werken en was zo één van de pioniers. Hij was één van de grondleggers van het JAS label. Nu wordt de traditie voortgezet door zijn zoon Michio. </p><p><b>Obubu</b></p><p>Wazuka. Eén van de bekendste theeboerderijen van Kyoto en zelfs van Japan. °2004 door Akahiro 'Akky' Kita en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto. Klein bedrijf dat ook erg bezig is met sociale inspanningen. Mooi en geregeld veranderend gamma, men is hier niet vies van een experimentje. Akky-san begon met het bedrijf toen hij nog studeerde, en is dus de eerste generatie. Hij is een rusteloos man met een groot gevoel voor humor maar die heel sterk is in sencha. Hij en Matsu reizen buiten het seizoen veel naar het buitenland en hebben een systeem opgezet van <i>internships</i> waarbij studenten van over de hele wereld kunnen kennismaken met Japanse thee en zo de waarden ervan verder kunnen Fascinerend bedrijf met fascinerende mensen. <a href="https://obubutea.com/">https://obubutea.com/</a></p><p><b>Shimooka Tea Farm</b></p><p>Yantan, Uji-Tawara. Mr Shimooka heeft al 55 jaar ervaring in het maken van gyokuro en won al heel wat prijzen met zijn eerder milde stijl. Alle gyokuro's worden met de hand geoogst. 150 à 200m hoogte. </p><p><b>Uejima Tea Farm</b></p><p>Wazuka. Noriyasu Uejima's thee wordt gereserveerd in het Ritz hotel in Kyoto en won al heel wat presigieuze prijzen. Hij is vijfde generatie maar de boerderij was al vroeger in handen van de familie. Toen hij 32 was nam hij de zaak over maar begon hij zijn thee zelf te verkopen en niet langer alleen via de groothandel. Vroeger alleen sencha maar nu ook tencha om er matcha mee te maken. Hij traint zelf ook jonge theemakers in Vietnam. Maken ook een erg lekkere licht geroosterde hojicha. Baten ook een theehuis uit. </p><p><b>Wazuka Koucha</b></p><p>Wazuka. Mr Yoshihiro Sugimoto, vijfde generatie. °1945. Sinds een jaar of tien bezig met de wakoucha-revival, een thee die hem bijzonder intrigeert. Aanplant met tien verschillende cultivars. </p><p><b>Yamashita Tea Farm</b></p><p>Kyo-Tanabe. Tot voor kort geleid door Japan's Gyokuro grootmeester, Toshikazu Yamashita, geboren in 1934 en in 1966 de eerste keer de winnaar van de MAFF gyokuro wedstrijd. Waarschijnlijk de beste gyokuro maker van Japan, moeilijk te krijgen. Werkt bijna volledig met de hand. Yamashita Shinku, zijn kleinzoon, volgt hem op. </p><p><b>Yoshida Meicha-en</b></p><p class="MsoNormal">Uji. Al 16 generaties en 400 jaar bezig met thee en het oudste theedomein van Kyoto. 2ha. 85% wordt met de hand geplukt (en dit is uitzonderlijk voor Japan). Vlakbij de Kozanji tempel waar de eerste theezaadjes van Japan werden geplant, en ze beheren en bewerken dit stukje uit het thee-verleden. Hun gyokuro is de enige Japanse groene thee die erkend werd als Cultureel Erfgoed. In plaats van plastic gebruiken ze hier nog de originele Honzu manier van beschaduwen, met riet van de moerassen en velden uit de omgeving, en ze zeggen dat de regen die er van afdruipt een aparte smaak geeft aan de theestruiken die er onder staan. Stevige beschaduwing, met 70% voor de eerste periode en 90% voor de tweede. De percelen zijn heel klein. Ichiro Yoshida staat momenteel aan het hoofd, maar de 17de generatie met Masahiro Yoshido begint stilletjes over te nemen. Ze deden al 75 keer mee met de National Tea Competition, die ze al 20 keer wonnen. Sinds 2016 hebben ze een eigen winkel in Uji. De pluk voor de gewone thee is een knop en vijf blaadjes, voor de competitiethee worden maar drie blaadjes bijgeoogst. </p><p>Kyoto is ook de thuisplaats van een jonge Belg, Tyas Huybrechts, aka Tyas Sosen, en zijn bedrijf <b><i><u><a href="https://www.the-tea-crane.com/">The Tea Crane</a></u></i></b>. Naast de activiteiten die Tyas aanbiedt vanuit zijn winkel in Kyoto, is dit dé plaats voor online opleidingen rond de Japanse theeceremonie. Tyas biedt ook een uitgebreid gamma thee's aan voor de online verkoop en specialiseert zich in topthee's in kleine oplages, met een uitgebreide uitleg rond cultivar, terroir, teeltmethode etc, helemaal zoals het hoort dus, en een beetje zoals in de wereld van de wijn: ook thee is een product dat sterk beïnvloed wordt door zijn terroir.</p><p>Voor degustatienota's van de hierboven genoemde bedrijven verwijs ik U zoals steeds naar de <a href="https://theeencyclopedie.be/?msclkid=55dc9467a5ae11ec84dee13e2ef62ce2">Theeencyclopedie</a> (met drie e's). </p><p><br /></p><p>En zoals steeds, indien U de hele uitzending wil bekijken: </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/boA1IZcKvJ0" width="320" youtube-src-id="boA1IZcKvJ0"></iframe></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p><b></b></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-60237137374152398872022-02-04T23:13:00.000-08:002022-02-04T23:13:10.806-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, Nummer 7: Kochi<p><i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSOEtdT8-wtdfZKL-pkIJxP3lhRGuNCkpEQKPELiVcIw_f2hbxKjC8ldus8bPC7CNO6m4nPdN4f-HZNH1IPAH6PqnqxX6DGU1WFZP30S9tviV_ATpx4Ykv1rCf3DIheQ7aXgGkXMmVQYoHhy6GFTmn-q_Il2c1Xj9QCqsI25XqDRuYJpWbUISoJti2jA=s2560" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjSOEtdT8-wtdfZKL-pkIJxP3lhRGuNCkpEQKPELiVcIw_f2hbxKjC8ldus8bPC7CNO6m4nPdN4f-HZNH1IPAH6PqnqxX6DGU1WFZP30S9tviV_ATpx4Ykv1rCf3DIheQ7aXgGkXMmVQYoHhy6GFTmn-q_Il2c1Xj9QCqsI25XqDRuYJpWbUISoJti2jA=s320" width="230" /></a></div><br />We verlaten nu het eiland Kyushu en springen over naar Shikoku. Japan bestaat grofweg uit vier grote eilanden, en van links naar rechts zijn dat Kyushu, waarvan we net zes prefecturen besproken, Honshu, het grootste, dat de meeste theeprefecturen heeft, Shikoku, met één theeprefectuur, Kochi, en Hokkaido, te noordelijk voor thee. Kochi is hel bergachtig en bestaat voor 84% van de oppervlakte uit bos. Het was altijd al bekend voor de kwaliteit van zijn hout, vroeger gebruikt in de bouw van enkele van Japan's bekendste kastelen. Door de heel lange kustlijn die uitkijkt op de Stille Oceaan heeft de prefectuur ook een heel actieve visserijsector, heel bekend voor zijn <i>katsuo</i> of <i>jackfish tuna</i>, eigenlijk geen tonijn maar een horsmakreel, een roofvis wiens vlees heel populair is in Japan. <div><br /></div><div>Kochi is één van de kleinere theeprefecturen met een jaarproductie van maar 168 ton, en de 17de plaats in de rangschikking. Het is niet één van de klassieke theeregio's uit de geschiedenis, maar waarschijnlijk was er al productie in de 16de eeuw, weliswaar op kleine schaal, en deels van Yamacha, gemaakt van wilde theestruiken. Productie op grote schaal kwam pas op gang in de 20ste eeuw, maar de hier gemaakte sencha gaat grotendeels naar Shikuoka en komt daar terecht in blends. 76% van de aanplant staat op steile hellingen en is geoncentreerd rond de rivieren Niyodo en Shimanto. De belangrijkste gebieden zijn Niyodagawa, Tsuno en Shimanto, maar thee uit Kochi wordt zelden met die oorsprongsnaam verkocht. Sinds 2009 doen een aantal producenten wel moeite om een nieuwe merknaam te lanceren, Tosa. De sencha uit de regio heeft de reputatie zacht en zoet te zijn. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhXCs6dVA-kII2yEXklLjWSS9nxRXE1VKBvSIIWG41c0nx9Jk2YZEzjBGb6SJSvIWsb29rXsK10Wxz_1-Sf1koAfriOLW5WO8emWmNWyyh5HzH3LKDXY68fcz8ZNT4oPZoPSbsKfiuVLZYzW1ZaothuSak8FlMwXlJkwGwNzj5xFzhfJuCJM8qz0jDm1Q=s2048" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhXCs6dVA-kII2yEXklLjWSS9nxRXE1VKBvSIIWG41c0nx9Jk2YZEzjBGb6SJSvIWsb29rXsK10Wxz_1-Sf1koAfriOLW5WO8emWmNWyyh5HzH3LKDXY68fcz8ZNT4oPZoPSbsKfiuVLZYzW1ZaothuSak8FlMwXlJkwGwNzj5xFzhfJuCJM8qz0jDm1Q=w640-h214" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">foto courtesy <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/kochi/">https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/kochi/</a></div><br /><div><br /></div><div>Het bekendst is Kochi echter voor één van de meest onbekende Japanse theesoorten, goishicha. Deze thee wordt uitsluitend gemaakt in de stad Otoyo in de prefectuur Kochi en de stad Ihizuchi-Kurocha in de aangrenzende prefectuur Ehime. Al van het begin is hij uniek, en hij wordt geoogst in juni waarbij bijna volledige takken worden geplukt, en deze komen deels van yamacha-struiken, halfwilde of verwilderde theestruiken. De blaadjes worden er dan af gehaald en gestoomd in houten vaten die verhit worden door brandhout. Die houten vaten kunnen tot honderd jaar oud zijn en zijn essentieel omdat ze al een deel van de noodzakelijke bacteriën bevatten. Daarna worden de steeltjes en de blaadjes gescheiden en begint er een fermentatieproces. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgEtDgZKvp4-zHY-TFIFwe6_xKxeDFKvdfQdu0_pXqPgqmtO2pMm5Gf75ChgLU0qjqMF5Zj2rnfXggn6yWt-1rl6uquBpCnEN-6ifPN5FAZAKkO9b5PBgtXxG221-g58qhWzFYe6sQJ77FNfdeCm6okLQThDBaFRYl1DXgoaTzgfMcGMISwgvFl5ScUWQ=s640" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgEtDgZKvp4-zHY-TFIFwe6_xKxeDFKvdfQdu0_pXqPgqmtO2pMm5Gf75ChgLU0qjqMF5Zj2rnfXggn6yWt-1rl6uquBpCnEN-6ifPN5FAZAKkO9b5PBgtXxG221-g58qhWzFYe6sQJ77FNfdeCm6okLQThDBaFRYl1DXgoaTzgfMcGMISwgvFl5ScUWQ=s320" width="240" /></a></div><br /><div><br /></div><div>In een eerste fase worden de blaadjes gestapeld en bedekt zodat een soort schimmel in actie schiet die de oppervlakte van de blaadjes beschadigt en zo klaarmaakt voor de tweede fase. Die is anaëroob, wat wil zeggen dat er dan geen zuurstof aankan, en gebeurt door de toevoeging van lactobacilli (melkzuurbacteriën). Ze duurt een paar weken en start nadat de thee is samengeperst. Dat is ook de reden waarom de thee licht zuur smaakt, een beetje in de stijl van botermelk. Na drie à vier dagen drogen in de zon wordt hij in blokjes gesneden die wat op <i>go </i>stenen lijken. Daar zou dan ook de naam vandaan komen (<i>go</i> is een populair bordspel in Japan). Eén blokje bevat ongeveer 50 bladeren. </div><div>De blokjes worden ook gebruikt voor het maken van chagayu, een gerecht uit de lokale keuken, en vroeger werden ze ook gebruikt als ruilmiddel, ondermeer tegen zout. Koud gedronken zou hij overigens veel minder zuur zijn. Op deze video zie je wat meer over het productieproces van wat één van de vreemdste thee's ter wereld is :</div><div> </div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/SN-oGg4RWOY" width="320" youtube-src-id="SN-oGg4RWOY"></iframe></div><br /> </div><div>Ook hier vindt je een heel goede beschrijving, met een woordje over de geschiedenis van deze thee: </div><div><a href="https://japaneseteasommelier.wordpress.com/2018/03/26/the-goichi-cha-from-shikoku/">https://japaneseteasommelier.wordpress.com/2018/03/26/the-goichi-cha-from-shikoku/</a><br /></div><div>En wie hem zelf eens wil proeven kan hier terecht, bij onze sympathieke Nederlandse thee-buur:</div><div><a href="https://www.hotsoup.nl/nl/shikoku-go-ishi-cha-japanse-gefermenteerde-thee.html">https://www.hotsoup.nl/nl/shikoku-go-ishi-cha-japanse-gefermenteerde-thee.html</a><br /></div><div><br /></div><div>Enkele producenten: </div><div><br /></div><div><b>Ikegawa Chagyo Kumai</b></div><div><br /></div><div>Nyodogawa in Kochi. Klassieke producente (geen goishicha dus). Opgericht in 2002 als coöperatieve. 10 leden, bijna allemaal tweede-generatie-boeren. 14 ha, bijna volledig onbeschaduwd. Omdat de hellingen te steil zijn moet de oogst met handgevoerde machines gebeuren. 95% van de aanplant is yabukita, de rest voor asatsuyu en sayamakaori. Het aanbod bestaat voornamelijk uit sencha, hojicha en een beetje kabusecha.</div><div><br /></div><div><b>Otoyo Goishicha Kyodo Kumiai</b></div><div><br /></div><div>Otoyo regio in Kochi. Coöperatieve van theeboeren die de traditionele Goishicha maken. Opgericht in 2010 toen de stijl een revival kende. 1 ha. Bio, want er wordt yamacha/zairai gebruikt, verwilderde theestruiken die heel grof geoogst worden. Sinds de jaren vijfitg was er nog maar één producent over, maar die kon zijn kennis doorgeven en nu zijn er opnieuw 5 leden. De oogst gebeurt volledig met de hand en het productieproces is heel traditioneel. </div><div><br /></div><div>Voor proefnota's verwijs ik zoals gewoonlijk naar de thee-encyclopedie (met drie e's): <a href="https://www.hotsoup.nl/nl/shikoku-go-ishi-cha-japanse-gefermenteerde-thee.html">https://www.hotsoup.nl/nl/shikoku-go-ishi-cha-japanse-gefermenteerde-thee.html</a></div><div><br /></div><div>Wie de volledige uitzending wil zien:</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/yKgzdG_M3Q8" width="320" youtube-src-id="yKgzdG_M3Q8"></iframe></div><br /><div><br /></div>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-48030227439459936192022-01-15T09:28:00.002-08:002022-01-17T10:54:09.755-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 6: Nagasaki<p> <i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxd2CSiw7uc4WRDdkS2nWOEwAFkibXDwiYnhsMuM7d6kx7mwxHbaZREO46uFd5K0Trr1rvRvf4G4q3ReIaaoomcX16CUXgOAIgY4RN8ahj_2OkBffiqOMblW-Ui7ZH2Xy-8RnYYpx98kT2r2niTv37V3gC9iBgiPsOFgcsmL70P65xqK-genaZbchtiA=s2560" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjxd2CSiw7uc4WRDdkS2nWOEwAFkibXDwiYnhsMuM7d6kx7mwxHbaZREO46uFd5K0Trr1rvRvf4G4q3ReIaaoomcX16CUXgOAIgY4RN8ahj_2OkBffiqOMblW-Ui7ZH2Xy-8RnYYpx98kT2r2niTv37V3gC9iBgiPsOFgcsmL70P65xqK-genaZbchtiA=s320" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><p>De prefectuur Nagasaki ligt net als de vorige vijf hier besproken prefecturen op het eiland Kyushu en wel in het Westen ervan. Ze heeft heel wat eilanden voor de kust en ligt heel dicht bij het vasteland en Korea. In 1191 plantte de monnik Eisai hier op het eiland Hirado de eerste theezaadjes vanuit China en startte zo het grote Japanse thee-avontuur op. Tijdens de eerste eeuwen ging het nog over poederthee (matcha), maar in het begin van de 17de eeuw introduceerde de monnik Ingen samen met Chinese handelaren een andere manier van thee maken en zetten en dit groeide uit tot de senchado, een manier van thee zetten die veel vrijer en minder formeel is dan de klassieke Chanoyu, en die werkt met bladthee (sencha of gyokuro) en niet met matcha. Ook de keuken van Nagasaki is sterk beïnvloed door buitenlandse contacten.</p><p>Nagasaki was ook lang de poort op het Westen, en in 1610 werd de eerste Japanse thee geëxporteerd. Dat gebeurde via Nederlandse handelaren die een kleine handelsnederzetting mochten hebben op het eiland Hirado. In 1641 werden ze verdreven naar een klein kunstmatig eiland, Dejima of Deshima, waar ze onder heel strenge voorwaarden en volledig geïsoleerd woonden, met minimaal contact met de Japanse bevolking. David Mitchell heeft daar een zeer mooi boek over geschreven, The Thousand Autumns of Jacob De Zoet (in het Nederlands De niet verhoorde gebeden van Jacob De Zoet). Het is niet echt een makkelijk boek, dat zijn de boeken van David Mitchell nooit, maar het is behoorlijk indrukwekkend en zeer interessant. Die Nederlandse handelsband bleef lang erg belangrijk, ook voor thee. De oudste thee van Nederland zou dan ook een 200 jaar oude kamairicha uit Nagasaki zijn. In 1856, na de ontsluiting van Japan door de VS, begon de export van thee echt, toen Ohura Kei, een vrouwelijke handelaar, thee begon te exporteren naar de USA en Arabië. Ook dit gebeurde vanuit Nagasaki. </p><p>Qua productie is Nagasaki niet zo belangrijk, het is maar de 12de in de ranglijst, met een jaarproductie van ongeveer 500 ton. Tamaryokucha en kamairicha zijn de meest voorkomende manier van produceren, en de typische naaldvorm van sencha zal je hier niet makkelijk vinden. Voor die tamaryokucha worden overigens jongere blaadjes gebruikt dan voor sencha omdat het moeilijk is mooie tamaryokucha te maken als de blaadjes al wat te groot zijn. Lang werd het grootste deel van de productie verhandeld in de buur-prefectuur Saga, met name in Ureshino. Hij viel dan onder de verzamelnaam Ureshino-cha, en pas recent proberen de producenten uit Nagasaki een eigen merk te lanceren, Sonogi-cha. Vandaag staat de helft van alle thee in Higashi Shonogi, van de andere plaatsen zijn Sasebo City, Saza Town, Saikai City en Shimabara City de belangrijkste. Shonogi ligt mooi tussen de zee en de bergen en de zeemist en de grote verschillen tussen dag- en nacht-temperaturen maken het ideaal voor het telen van goede thee. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0LzjbUYvTTLtDE6LDGqWXHgIhpxkovRdzCe4TFm4MQoJtoKfeomjVtAwmpywKe8-dqHR_7bPQIWpc0cl_dwDtyk3JWK1FKhubLDlKZyFAAhgsyHEeU7v-wN_CaIqKtLX3Z63_FowGtU16XSwA5beAJtK2cgIg3Rjfg7_pwoyO6MgwUjDzCtWJ7_NaoA=s2048" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0LzjbUYvTTLtDE6LDGqWXHgIhpxkovRdzCe4TFm4MQoJtoKfeomjVtAwmpywKe8-dqHR_7bPQIWpc0cl_dwDtyk3JWK1FKhubLDlKZyFAAhgsyHEeU7v-wN_CaIqKtLX3Z63_FowGtU16XSwA5beAJtK2cgIg3Rjfg7_pwoyO6MgwUjDzCtWJ7_NaoA=w400-h134" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">foto: <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/nagasaki/">https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/nagasaki/</a></div><br /><p>Enkele producenten: </p><p><b>Forthees</b></p><p>Higashi-Sonogi Town. 31ha. Bedrijf van 4 jonge theeboeren in Nagasaki, sinds 2018 met een eigen theefabriekje waar ze tencha maken het basisproduct voor matcha. De vier zijn Yoshitaka Ohyama (vierde generatie, 9ha, boerderij Ohyama Seicha-en, sinds 1910), Sinya Fukoda (8ha, derde generatie, boerderij Fukuda-en), Kosuke Nakayama, de directeur (6ha, Nakayama Cha-en, sinds 1950) en Kazuhiko Onoue (8ha, Onoue Cha-en, derde generatie, sinds 1950). Hun basisproduct is Tamaryokucha die in een andere febriek gemaakt wordt onder hun toezicht. De theetuinen liggen aan de baai van Omura. Zeer goeie matcha<span> en een hoogst originele Bo Hojicha van de steeltjes van hun tencha productie.</span></p><p>Er zijn zeer weinig theeproducenten in Nagasaki die zelf de markt op gaan, maar er zijn twee plaatsen waar je thee uit Nagasaki kan kopen. De eerste is Ikedoki, een project van Yasuharo Matsumoto, één van de mensen achter Obubu, <a href="https://ikedokitea.com/">https://ikedokitea.com/</a> de tweede is Roppongi (<a href="https://roppongi.nl/blogs/news/de-beste-groene-thee-komt-uit-japan-sonogi-nagasaki">https://roppongi.nl/blogs/news/de-beste-groene-thee-komt-uit-japan-sonogi-nagasaki</a>) in Nederland. </p><p>Proefnota's van Forthees vind je op het vaste adres: <a href="http://www.theeencyclopedie.be">www.theeencyclopedie.be</a></p><p>Het volledige Nagasaki filmpje bekijk je hier:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/6YjuoQLmcKs" width="320" youtube-src-id="6YjuoQLmcKs"></iframe></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p><b></b></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-69537170259060433482021-12-24T08:27:00.002-08:002021-12-24T21:35:04.818-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 5: Saga<p> <i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Marathon staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj4y80J43COj6OX87JI1EwQgnZLUSPi4CZlBBWoFz129ZAJYwTZV6TcdcoX0IJX0IY5ltK0rjZ_bY07Wh2bTxj8YHpAhCxjCIfm9jLkxAFa9Pitx17dxR4Jpgcz7fLba3fXv3NKXFi0ce_43XCYEtET2s1_lMWyK3ERL28nwZKMgBaOTfHstO3rP_lLgw=s2560" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2560" data-original-width="1843" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj4y80J43COj6OX87JI1EwQgnZLUSPi4CZlBBWoFz129ZAJYwTZV6TcdcoX0IJX0IY5ltK0rjZ_bY07Wh2bTxj8YHpAhCxjCIfm9jLkxAFa9Pitx17dxR4Jpgcz7fLba3fXv3NKXFi0ce_43XCYEtET2s1_lMWyK3ERL28nwZKMgBaOTfHstO3rP_lLgw=s320" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><p>We zitten nog steeds op het eiland Kyushu, maar gaan nu naar de kleinste thee-prefectuur, Saga. Het is één van de kleinste prefecturen van Japan. Met een productie van 1140 ton per jaar is nog steeds de achtste grootste van Japan, en de geschiedenis van thee begon hier in 1191 toen een monnik met de naam Eisai de eerste theezaadjes plantte op de Seburi berg. Die thee was nog vooral bedoeld als medicijn. De prefectuur is het bekendst voor zijn porcelein, met namen als Imari, Arita en Karatsu, en voor de productie van rijst en nori uit de Ariake binnenzee, en ze ligt recht tegenover Zuid-Korea waardoor het vroeger sterk beïnvloed werd. In 1504 bracht een Chinese immigrant de wok mee en begon de productie van thee in grote hoeveelheden, en dat bleef zo tot na de Tweede Wereldoorlog toen men stoom introduceerde en die methode de wok verving. Saga bleef echter wel een buitenbeentje omdat hier vooral tamaryokucha gemaakt wordt, waarbij de thee wel degelijk gestoomd wordt, maar in tegenstelling tot sencha, niet gerold maar in een ronddraaiende trommel gestoken zodat de thee de vorm krijgt van kleine kommaatjes. </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjjHDjdLG1uNaeDwCgVlKs5Z4nktQD3EPWCd9ksU0WpMTi6UnvFUawu4HHugC5-cem7Q2klsek-g2_cVqhW5yBMBZwECanYeK-KKkxhsTTi6DdV2Hj66-UH8nnxlzjZeTx5JE2AwdesmUosb5ycnoFAGfLl_1JmILcXx-P_Spf1DLVxRyEZoL4a6CHJ_A=s2048" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjjHDjdLG1uNaeDwCgVlKs5Z4nktQD3EPWCd9ksU0WpMTi6UnvFUawu4HHugC5-cem7Q2klsek-g2_cVqhW5yBMBZwECanYeK-KKkxhsTTi6DdV2Hj66-UH8nnxlzjZeTx5JE2AwdesmUosb5ycnoFAGfLl_1JmILcXx-P_Spf1DLVxRyEZoL4a6CHJ_A=w640-h214" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">foto <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/saga/" style="text-align: left;">- Global Japanese Tea Association (gjtea.org)</a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><p>De verwerking van de geplukte thee vindt vooral plaats in Ureshino, waar ook lange tijd zo goed als alle thee uit Nagasaki werd afgewerkt en verpakt als Ureshinocha. Hier wordt al 500 jaar thee gemaakt, en in 1856 was dit de eerste thee die geëxporteerd werd. Producenten in Saga maken ook wel wat kamairicha met de wok, thee die dus niet gestoomd maar gebakken wordt. In Saga staat ook de oudste theeboom van Japan, de Ureshino Daichaju, 350 jaar oud en vier meter hoog. </p><p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhm2c3ZLn3IhEmJz8X9RGK5YVMhVmGKMTkkqZyFyOYvMT7mO_C-tjQtCjyRkoD2H6Ko0QBuVvi9h9Agx3bv8q3l_Tf9dBuM6_21GvnvD73zckS5u9SB7dt5DWun4rATQjWETe_PHhoHNKZFcLdh3y4MJdRsnzswvpjVfrBBUZ4L4xguqZyT9uvzmHZMvQ=s350" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="230" data-original-width="350" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhm2c3ZLn3IhEmJz8X9RGK5YVMhVmGKMTkkqZyFyOYvMT7mO_C-tjQtCjyRkoD2H6Ko0QBuVvi9h9Agx3bv8q3l_Tf9dBuM6_21GvnvD73zckS5u9SB7dt5DWun4rATQjWETe_PHhoHNKZFcLdh3y4MJdRsnzswvpjVfrBBUZ4L4xguqZyT9uvzmHZMvQ=s320" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">De Ureshino Daichaju</div><br /><p><br /></p><p>Enkele theemakers uit Saga</p><p><b>Chakouan Yamaguchi Seichaen</b></p><p>Imari (shop) en Ureshimo (theetuinen). °1971. Miyuki Nakajima en dochter Sachiyo. Miyuki's broer doet de boerderij. Ook thee uit Kagoshima en Yame. Chakouan is de naam van het merk, Yamaguchi van de boerderij. </p><p><b>Inoue Seichaen</b></p><p>Ureshino. 3 ha. Kenji Inoue is de vierde generatie en de huidige president, met bijna 20 jaar ervaring in het vak. Hij studeerde in Shizuoka en kwam dan terug om het bedrijf over te nemen van zijn oom. Vooral kamairicha, hojicha en wakoucha. Zeer lekkere Kamairicha. </p><p><b>Nagao Seicha Kojo</b></p><p>Ureshino. gesticht ergens rond 1700. 6 ha. Nu 9de generatie met Shunsuke Nagao, nu nog maar 29 en met al tien jaar ervaring en een gedegen opleiding in het National Tea Research Centre. Ook velden in Nagasaki. Fukamushicha, tamaryokucha en wakoucha. Zowel conventioneel als bio, en werkt ondermeer met de zeldzame Marishi cultivar waarmee hij een fascinerende thee maakt. Gebruikt ook hout in zijn machines naar de traditie van Kenzo Takabayashi, die de eerste gepatenteerde theemachine uitvond (hout neemt de olie op die tijdens het proces vrijkomt). Al zijn velden worden beschaduwd. </p><p><b>Ota Shigeki</b></p><p>Ureshino. Geleid door Yusuke Ota. 3 ha verspreid over 16 verschillende percelen, op hoogtes tussen de 150 en de 500m. 9 verschillende cultivars. Organisch sinds vader Shigeki ziek werd van de chemicaliën die het bedrijf gebruikte. Traditioneel gestoomde (niet heel diep) tamaryokucha, kamairicha en wakoucha. </p><p>Voor proefnota's van de hier genoemde bedrijven, zie <a href="https://theeencyclopedie.be/">https://theeencyclopedie.be/</a> </p><p>Wie de hele uitzending wil bekijken (en ze is echt wel interessant !): </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/xbGR5t7uc4k" width="320" youtube-src-id="xbGR5t7uc4k"></iframe></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p></p><p class="MsoNormal"><br /></p><br /><p></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-2846422923452557552021-12-11T11:57:00.002-08:002021-12-24T21:35:21.979-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 4: Fukuoka <p><i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Marathon staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpu8tPw2Lyv4tmOALhLu3NBXssqYuwNIVIuj2GQfCLNO0xne8uKkCrGQy_bFAnzspg4xS7P6-XPUu-MsmqDj2qvbeN4OW7qgfw9ZPMYs3UIsVF4-VqHRiYLlo9gzCZ3vBKIxi9B7fgrIZ7/s2048/Fukuoka-01-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1474" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpu8tPw2Lyv4tmOALhLu3NBXssqYuwNIVIuj2GQfCLNO0xne8uKkCrGQy_bFAnzspg4xS7P6-XPUu-MsmqDj2qvbeN4OW7qgfw9ZPMYs3UIsVF4-VqHRiYLlo9gzCZ3vBKIxi9B7fgrIZ7/s320/Fukuoka-01-scaled.jpg" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><p>De prefectuur Fukuoka ligt in het noorden van Kyushu en omvat de twee grootste steden van het eiland: Fukuoka, met drie miljoen inwoners, en Kitakyushu. Ze grenst aan de prefecturen Saga, Kumamoto en Oita. Fukuoka is één van de oudste steden van Japan. De eetcultuur is er sterk beïnvloed door China en Korea die er bijna recht tegenover liggen en de stad is ondermeer bekend voor zijn yatai, kraampjes waar je 's avonds terecht kan voor snacks, en voor de Hakata ramen. Thee werd hier in 1191 voor de eerste keer aangeplant door de monnik Eisai, op een berg die op de grens tussen de prefecturen Fukuoka en Saga ligt. In 1423 bracht een andere monnik opnieuw theezaden mee die hij plantte in Kurogimachi. Thee van deze theetuinen werd gebruikt als medicijn en als hulp bij het mediteren, en de productie was nog zeer beperkt. In het begin van de 20ste eeuw begon hier men met de teelt van gyokuro en vandaag komt 45% van deze speciale thee uit Yame, in het Zuiden van Fukuoka. Fukuoka is de zesde grootste thee-producent van Japan. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8eSumIzBzydGWAlP2P-yWeNCxuDwR6EAhSaPKh4pDuIo8vGZIuNJCi_SDh7LBCXnQJ74bQ0XnrmxtIslTZ8J9ceg2LhDnrrAa4PUOiZ6KhR7HAaCsdavf4RHufP-EVhjveZsBMduO33t2/s2048/Fukuoka-Tea-Scenery-2048x683.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8eSumIzBzydGWAlP2P-yWeNCxuDwR6EAhSaPKh4pDuIo8vGZIuNJCi_SDh7LBCXnQJ74bQ0XnrmxtIslTZ8J9ceg2LhDnrrAa4PUOiZ6KhR7HAaCsdavf4RHufP-EVhjveZsBMduO33t2/w640-h214/Fukuoka-Tea-Scenery-2048x683.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">In de foto zie je duidelijk de zwarte afdekkingen gebruikt bij het maken van schaduwthee. De vele windmolentjes helpen bij het bestrijden van vorst. Foto Global Japanese Tea Marathon</span></div><br /><p>Yame is goed voor meer dan 90% van de thee-aanplant in Fukuoka en 3% van alle groene thee in het land. De regio is zo belangrijk dat men thee uit deze streek Yamecha noemt, en dat de naam Fukuoka vaak zelfs niet vermeld wordt. Alle in Fukuoka gemaakte thee wordt verhandeld op de theemarkt in Yame. Het is een echte theeregio waar thee overal aangeplant staat waar de plant goed aardt. Hier wordt zeer goede sencha gemaakt (we zijn nu even weg uit de kamairicha-streek) met vooral diepgestoomde fukamushicha, vaak wat zoeter en zachter dan die uit andere regio's. De rivier die door Yame loopt zorgt voor mist en de theevelden liggen op zacht glooiende hellingen. 77% van de aanplant bestaat uit Yabukita die vooral voor sencha gebruikt wordt. Yabukita is een vorstbestendige cultivar, en overal op de theevelden zie je dan ook de windmolens staan die vorstschade moeten voorkomen. Er wordt weinig bio gewerkt omdat alle theevelden echt tegen elkaar liggen en er te makkelijk contaminatie is tussen bio of conventioneel. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjenqHz4RnLXevBJbCEMPc3wLWoBywcUmRZxksijjHgPOtZrqTYlJM7IcVDCK6YeKwvPMiNa55eFQVT6PfU5hp28kKdrmvtf90shI-s-Qje0I20kib0oYGLXC5vTaljssz4obJaPcGeo1qi/s500/yamechamaru.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjenqHz4RnLXevBJbCEMPc3wLWoBywcUmRZxksijjHgPOtZrqTYlJM7IcVDCK6YeKwvPMiNa55eFQVT6PfU5hp28kKdrmvtf90shI-s-Qje0I20kib0oYGLXC5vTaljssz4obJaPcGeo1qi/s320/yamechamaru.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;">Yamecha Maru !</div><p style="text-align: center;"><br /></p><p>Yame is echter ook zeer bekend voor zijn schaduwthee, met nogal wat (lichter beschaduwde) kabusecha en zelfs de sencha wordt vaak een paar dagen afgedekt om hem groener en zoeter te maken, maar de specialiteit is vooral de uitstekende gyokuro, en bijna de helft van alle gyokuro komt uit Yame. Wie niet echt goed weet hoe gyokuro tot stand komt kan nu best even dit lezen voor hij verder gaat: <a href="https://theenatuurlijk.blogspot.com/2021/03/over-het-maken-van-gyokuro.html">https://theenatuurlijk.blogspot.com/2021/03/over-het-maken-van-gyokuro.html</a> Voor de echt goed gemaakte uit Yame werd zelfs een speciale GI (Geographical Identification), de Dentou Hon Gyokuro die 7 voorwaarden stelt om de naam te mogen dragen. Er zijn immers nogal wat trukjes om sneller en makkelijker Gyokuro te maken die ten nadele zijn van de kwaliteit en die binnen de GI verboden werden.</p><p>Ten eerste moet er voldoende ruimte zijn tussen de bedekking en de plant zodat hij vrij kan schieten. Wanneer het dak te laag ligt gaat dat ten nadele van de smaak, maar maakt dat het oogsten veel makkelijker (en dus goedkoper). Ten tweede moet het aantal dagen beschaduwing groter zijn dan 16. Regel 3 zegt dat men geen kunststof mag gebruiken voor die afdekking, maar gedroogd stro van rijst. Dit is een heel belangrijke omdat plastics de temperaturen te snel omhoog laten gaan als ze veel schaduw geven, wat met rijststro veel minder is. Het stro slorpt ook water op wanneer het veel regent tijdens de beschaduwing wat het risico op schimmels vermindert. Het is echter ook een heel arbeidsintensief gegeven: kunststof-beschaduwing wordt vaak gewoon opgerold na de schaduwperiode, rijststro wordt met de hand aangebracht en moet dan ook met de hand worden weggehaald (en wordt dan gerecupereerd als meststof). Een eerste strolaag houdt ongeveer 85% van het licht tegen, maar volgens de GU moet er minstens tien dagen voor de oogst nog een laag bij die tot 98% kan tegenhouden en die zorgt voor steeds hogere concentraties L-theanine (en dus meer umami). </p><p>De vierde en vijfde regel gaan over de pluk. Die mag alleen met de hand gebeuren, en men heeft daar zeer ervaren pluksters voor nodig, en ook het moment is belangrijk: het blad moet groot genoeg zijn maar nog niet helemaal ontplooid, en het is dan nog erg zacht. De zesde regel gaat over de verwerking tot fijne naaldjes en de zevende over de bemesting die de plant in de zomer krijgt om zich klaar te maken voor het volgende jaar. Wanneer je deze top-gyokuro's drinkt is het zetten zéér belangrijk. Gyokuro is veel meer dan gewoonweg hele goeie sencha maar geeft zijn geheimen alleen weg wanneer je hem correct zet. Je kan lekkere thee maken met een gaiwan of een kyusu, maar voor <i>the real thing</i> heb je een shiboridashi nodig: <a href="https://theenatuurlijk.blogspot.com/search?q=gyokuro">https://theenatuurlijk.blogspot.com/search?q=gyokuro</a>. </p><p><br /></p><p>Yame is niet de regio van de grote individualiteit, en de meeste thee uit Yame wordt bij ons verkocht onder de generieke naam. Er zijn maar een paar producenten die iets meer naar voorkomen, maar hun productie is eerder beperkt. </p><p><b>Kuma-en</b></p><p>4.5 ha in Yame. Ongericht in de jaren 20 van vorige eeuw. Masahiro Kuma is de huidige president. Bekendst voor zijn gyokuro maar maakt ook sencha, matcha en kukicha. Hij gebruikt uitsluitend riet voor de afdekking van zijn struiken. Hij beschaduwt heel sterk omdat zijn grond eigenlijk te rijk is voor gyokuro en hij laat heel weinig groeiruimte tussen de plant en de afdekking. In 2017 nog eerste in een nationale competitie voor gyokuro. </p><p><b>Ushijima Seicha</b></p><p>3 ha in Yame. Ushijima Keita is de huidige voorzitter en hij is de vierde generatie. Gesticht in 1921 door Ushijima Sadajiro. Zijn overgrootvader maakte kamairicha, zijn grootvader fukamushicha (als één van de eersten in Yame) en zijn vader gyokuro. Naast de boerderij hebben ze ook een heel moderne fabriek waar ze thee verwerken voor andere boeren en vier eigen winkels. </p><p><br /></p><p>Voor proefnota's van de hier genoemde bedrijven, zie <a href="https://theeencyclopedie.be/">https://theeencyclopedie.be/</a> </p><p>Voor wie graag de volledige uitzending over Yame wil zien: </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/66sBd66reT4" width="320" youtube-src-id="66sBd66reT4"></iframe></div><br /><p></p><p><b></b></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-9080286312379379292021-11-12T23:55:00.006-08:002021-12-24T21:35:46.829-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, Nummer 3: Kumamoto<p></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></p><p></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Marathon staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicvFJas8i1Ln9ASV_yzzwlyeX9avMoPmzpc8Zo-pbzMSnf05NRMssB4j3esn1el763hyphenhyphenXhNln8TMAanQeeAF-hiBwTDh2AoOn17jhgazfG3FQ6nYXIJdZApXb8oWyf0lFeYj2q4C4FZULZ/s2048/Kumamoto-01-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1474" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicvFJas8i1Ln9ASV_yzzwlyeX9avMoPmzpc8Zo-pbzMSnf05NRMssB4j3esn1el763hyphenhyphenXhNln8TMAanQeeAF-hiBwTDh2AoOn17jhgazfG3FQ6nYXIJdZApXb8oWyf0lFeYj2q4C4FZULZ/s320/Kumamoto-01-scaled.jpg" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Na de blogposts over Kagoshima en Miyazaki zitten we nog steeds op het zuidelijke eiland Kyushu, maar nu spreken we over Kumamoto, de nummer negen qua theeproductie voor Japan (in 1883 nog nummer 17). Kumamoto is een echte landbouwprovincie, bekend voor zijn watermeloenen en tomaten, en ligt tussen de twee hierboven genoemde prefecturen en Fukuoka. Hier ligt ook de grootste nog actieve vulkaan van Japan, de berg Aso, en het gebied kent geregeld aardbevingen. Een groot deel van de bodem bestaat uit vulkanische as en is heel vruchtbaar. De regio is ook bekend voor zijn onsen, de heetwaterbaden, en voor het vuur-festival. Er zijn duizenden bronnen en het regent er redelijk veel, maar de temperaturen zijn eerder aan de hoge kant. Patrick Lafcadio Hearn, de schrijver van Japanse spookverhalen waarover ik al eerder schreef, gaf in Kumamoto City les aan de universiteit (<a href="https://theenatuurlijk.blogspot.com/2019/11/gyokuro-een-liefdeslied.html">https://theenatuurlijk.blogspot.com/2019/11/gyokuro-een-liefdeslied.html</a>). </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjameH_i896xyt5HvhNdSpGb_BBGd-jdgwalMpzaf2Ze697Bt8swNOo3N835pkXswp6U_nsUrQpSYJ9EAXA73lGdhPJ5XitBMtNQFqtRvokge2CT_mgg_GSxIqEuINoteCZt9-FYgcTqZ1Z/s2048/Kumamoto-Tea-Scenery-2048x683.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="2048" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjameH_i896xyt5HvhNdSpGb_BBGd-jdgwalMpzaf2Ze697Bt8swNOo3N835pkXswp6U_nsUrQpSYJ9EAXA73lGdhPJ5XitBMtNQFqtRvokge2CT_mgg_GSxIqEuINoteCZt9-FYgcTqZ1Z/w640-h214/Kumamoto-Tea-Scenery-2048x683.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">theevelden in Kumamoto (bron: GJ Tea Association)</div><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><br /></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Het zou kunnen dat hier al in de 12de eeuw thee werd gemaakt van Yamacha, wilde theebomen, en ook nu staan er nog heel wat van die verwilderde theestruiken waarmee een kleinschalige productie plaats vindt. Ze zijn redelijk uniek en soms meer dan 100 jaar oud en kunnen niet geplukt worden met machines. In Kumamoto ligt ook één van de grootste kastelen van Japan, en het waren Koreaanse arbeiders die hier rond 1630 de kamairicha stijl introduceerden, net zoals in Miyazaki met een vlakke pan (aoyanagi), in plaats van een wok met schuine randen. Momenteel wordt in Kumamoto 1120 ton thee per jaar gemaakt, 50% hiervan is sencha, 38% is (gestoomde) tamaryokucha. De theetuinen liggen vooral in kleine stadjes in de bergen: Hitoyoshi - Kuma, Yamaka, Minamata en Ashikita zijn de bekendere. In 1875 werden hier de eerste opleidingen voor het maken van Wakoucha, de zwarte thee van Japan, opgestart, omdat de Yamacha oogst hier zeer geschikt voor zou zijn. </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Enkele van de bekendere theebedrijven hier zijn: </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b>Amano Seicha-en</b></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Ishitobi, Minamata. Shigeru Amano is de tweede generatie hier. 80% van zijn productie is zwart en verwijst naar het feit dat in Kumamoto al eind 19de eeuw een school was voor deze thee. Zijn theestruiken zijn rond de 90 jaar oud en liggen in de bergen, rond 600m boven de zeespiegel. Hij werkt al veertig jaar organisch nadat in 1956 hier de Minamata-ziekte werd ontdekt, veroorzaakt door kwikvergiftiging van een chemisch bedrijf dat zijn afval loosde. Doordat thee uit de regio (onterecht) zo ook een slechte naam kreeg heeft hij nog bijna al zijn oude cultivars. </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b>Ocha no Kajihara</b></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Ashikita, in Tsuge in het Zuiden van de prefectuur. Kleinere theeboerderij met 2ha in de bergen rond Ashikita en in Ono onse, op hoogtes tussen de 200 en de 300 meter boven de zeespiegel. Opgericht in de jaren 50 van vorige eeuw. Toshihiro Kajihara, de derde generatie al en met 40 jaar ervaring, volgde opleidingen in Taiwan en China om zijn kamairicha techniek nog te verbeteren en dat is dan ook de specialiteit. De struiken zijn tot 70 jaar oud en hij heeft nog 0.2 ha met oude Yamacha. Goed terroir dankzij de grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en de veel voorkomende mist. Werkt met een handgevoerde oogstmachine. Zijn theetuinen liggen op hellingen en in 2020 verloor hij nog een stuk aan een grondverschuiving. Mikt op een zo groot mogelijk genot voor de theedrinker. Verdeeld door The Tea Crane. Maakt ook oolong en wakoucha, waarrond hij stages deed in Taiwan. Heel mooie thee's, en heel originele, zachte kamairicha met een kenmerkende fraîcheur die door zijn manier van werken komt. </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b>Sakaguchi-en</b></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Minamata. Kazunori Sakaguchi als president, en hij is de derde generatie nadat zijn grootvader het bedrijf in 1929 startte. 3 ha. Werkt nog altijd conventioneel maar is bezig met een geleidelijke overgang naar bio. Maakt sencha, wakoucha en tamaryokucha. De sencha wordt gemaakt in een fabriek die hij deelt met anderen, voor de twee laatste heeft hij een eigen productie-eenheid waarvoor hij zelf een deel van de machines ontwikkelde. Maakt al meer dan tien jaar zwarte thee en won daar heel wat prijzen mee. Twee derde van zijn aanplant is zairai en werd nog door zijn opa aangeplant (de struiken zijn nu, in 2021, 92 jaar oud). Hij maakt ook barrier tea voor zijn buren.</p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><b>Sakurano-en</b></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Minamata. °1927, en nu geleid door Kazuya Matsumoto, de vierde generatie. Begon 23 jaar geleden te werken zonder pesticides en negen jaar geleden zonder kunstmest. Sommige van zijn theestruiken zijn zairai en bijna 100 jaar oud, nog aangeplant door zijn opa. Sinds een tijdje is hij volledig gestopt met bemesting omdat hij gelooft dat alle vormen van bemesting insecten aantrekt. Leerde vogens eigen zeggen veel in het legendarische Makinohara waar heel traditioneel gewerkt wordt. Maakt ook sencha, maar gespecialiseerd in wakoucha en kamairicha. Veel zelf ontwikkelde apparatuur. 1.5ha zairai, 2ha Yabukita en dan nog wat Fujimidori en Benifuki. </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><br /></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Voor proefnota's van de hier genoemde bedrijven, zie <a href="https://theeencyclopedie.be/">https://theeencyclopedie.be/</a> </p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">Voor wie meer wil weten over de regio en ondermeer het productieproces van de wakocha van Sakaguchi kan hier het hele filmpje zien: </p><p class="MsoNormal"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/x1ctSsMWd1A" width="320" youtube-src-id="x1ctSsMWd1A"></iframe></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: 400; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><i></i></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-8494695330495914282021-10-28T22:05:00.003-07:002021-12-24T21:36:00.182-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 2: Miyazaki<p><i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Marathon staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjXyD7tFWnLyVHKY46XmXWhTzlUVbYJ4IQXyRMqCb5KkTICItKDyCGWZjBfoEr7Hm8YI1wr4J-5hzNgOGBKxyH7iwAEGkMiYRtHRjodCNHRSPyiaIcpFufYbRsf__QFrZ7Aiv5Z1Eqb2D/s2048/Miyazaki-01-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1474" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjXyD7tFWnLyVHKY46XmXWhTzlUVbYJ4IQXyRMqCb5KkTICItKDyCGWZjBfoEr7Hm8YI1wr4J-5hzNgOGBKxyH7iwAEGkMiYRtHRjodCNHRSPyiaIcpFufYbRsf__QFrZ7Aiv5Z1Eqb2D/s320/Miyazaki-01-scaled.jpg" width="230" /></a></div><br /><i><br /></i><p></p><p>Miyazaki deelt met Kagoshima zijn vruchtbare vulkanische ondergrond en zijn zuidelijke ligging, maar het heeft een landschap dat veel gevarieerder is, dat bestaat uit 75% bergen en een vlakke kuststrook. De hoogste toppen liggen tot 1700m boven de zeespiegel. Het is de zonnigste prefectuur van Japan, maar er is veel mist en ook best wel veel neerslag. Over het algemeen wordt het ook beschouwd als een zeer mooie provincie. De allereerste keizer van Japan zou uit deze regio afkomstig zijn en het is de prefectuur met het hoogste aantal gelukkige mensen van Japan. </p><p>Miyazaki is de vierde grootste thee-producent van Japan, met een jaarproductie van ongeveer 3000 ton. In 1883 was het maar de 27e en het was vooral na de tweede wereldoorlog dat de productie hier op gang kwam. Net als in Kagoshima was dat tot in 1971 vooral zwarte thee, tot die markt instortte. De ondergrond is vruchtbaar en vaak van vulkanische oorsprong. In volgorde van grootte zijn de belangrijkste theegebieden Miyakonojo (260ha), Kawaminami (138ha), Kushima (111ha), Shintomicho (111ha), Takanabe (103h) en Gokase (102ha), alle andere zijn minder dan 100ha groot. De topgebieden zijn (het zeer mooie) Takachiho, Gokase, Miyakonojo en Saito. </p><p>Ooit was dit één van plaatsen waar men begon met het wokken van thee, al rond 1600, in de vlakke delen die op de grens tussen deze prefectuur en zijn buur Kumamoto liggen, en in Miyazaki wordt vandaag ongeveer een derde van alle kamairicha gemaakt. De stijl werd Aoyagisei Kamairicha genoemd omdat een platte pan werd gebruikt, geen wok zoals op de meeste andere plaatsen. Van de 200 ton kamairicha die vandaag in Japan wordt gemaakt komt iets meer dan een derde uit Miyazaki. Vandaag wordt in Miyakonojo vooral sencha gemaakt, in Saito vooral fukamushicha en in Takachiho en Gokase vooral Kamairicha en Wakoucha. Gokase bekleedt een bijzondere plaats en heeft één van de mooiste terroirs van heel Japan. Takachiho en Gokase liggen naast elkaar. </p><p>Op wat vorstgevoeligere plekken wordt veel met Yabukita gewerkt, maar hier vind je ook veel minder vaak voorkomende of traditionelere cultivars als Saemidori, Okumidori en Kanayamidori, en nogal wat aanplant is Yamacha, met wilde of halfwilde struiken die rond de boerderijen staan, onmogelijk mechanisch te oogsten en vaak nog uit China afkomstig, nog voor de moderne Japanse cultivars ontstonden. Omdat zwarte thee hier ooit populair was vind je ook veel zwarte 'beni' cultivars. Veel van de hier aangetroffen cultivars werden ontwikkeld door het Miyazaki Tea Research Institute. Hun onderzoek naar cultivars voor zwarte thee ligt nu uiteraard stil, maar ze blijven verder zoeken naar varianten die geschikt zijn voor kamairicha en nieuwe types thee als wakoucha en oolong. </p><p>Enkele theeproducten uit Miyazaki: </p><p><b>Miyazaki Sabou</b></p><p>Gokase. Dit is het theebedrijf van Akira Miyazaki, misschien wel de beste Kamairicha-maker van Japan. Zijn theetuinen, goed voor in totaal 11ha, liggen in Gokase op hoogtes tussen de 600 en de 700m, op één van de mooiste terroirs van het eiland Kyushu. Het bedrijf startte op in 1930, toen nog onder een andere naam. Akira Miyazaki is een man die graag experimenteert en veel nadenkt over hoe hij het beste uit zijn terroir kan halen. Het bedrijf stopte al in 1983 met kunstmest en pesticides toen een vriend van de familie overleedt aan de gevolgen van een lange blootstelling aan die middelen en werkt vandaag gecertifieerd organisch. Door de hoge ligging zijn er ook wat minder insecten, wat het werk vergemakkelijkt, maar Akira vertelt altijd dat zijn grootste vijand het onkruid is. Hij werkt met een kleine handgevoerde oogstmachine omdat hij dat beter vindt en omdat hij theevelden heeft waar een tractor moeilijk geraakt. Hij heeft ook nog heel wat zairai en een kleine 20 verschillende cultivars. Hij experimenteert graag in zijn goed uitgeruste productie-eenheid met veel nieuwe apparatuur en maakt ook prachtige wakoucha, sannen bancha (een ongelooflijke thee van drie jaar uitgroei) en een schitterende oolong. Hij maakt geen sencha want hij heeft de machines niet. Het is een fascinerend man die top-thee's maakt en zeer geregeld prijzen wint. Eén van de grote thee-talenten van Japan. Verdeeld door <a href="https://www.the-tea-crane.com/">The Tea Crane</a> (van de Belg Tyas Sosen) en <a href="https://www.thes-du-japon.com/index.php?main_page=index">Thés du Japon.</a> </p><p><b>Kamimizu-en</b></p><p>Mimata, aan de voet van de Kirishima berg. Oud bedrijf, uit 1896. Geen pesticides, geen kunstmest, maar ze werken intensief en ingenieus met besproeing. Hun Bio-Tea is een speciale thee voor coldbrew die populair is bij sporters. Verdeeld door <a href="https://yunomi.life/collections/yunomi-tea">Yunomi</a>.</p><p><b>Morimoto Tea Farm</b></p><p>Miyazaki stad. Haruyo en Shigero Morimoto. 12 kleine percelen met een grote verscheidenheid aan cultivars waarmee ze door te blenden verschillende karakters aan hun thee's geven. Werken organisch gecertifieerd. Opgericht in 1971 maar teruggaand op de eerste thee-aanplant door grootvader in 1931. Een paar percelen liggen wat hoger, op rond de 200 à 300 meter. Verdeeld door <a href="https://marimo.eu/">Marimo</a>, een Duitse groothandel.</p><p><b>Gokase Midori Seicha</b></p><p>Dit is de boerderij van Yoichi Korogi. Hij werkt al 30 jaar bio en is een echte kamairicha-specialist. Alhoewel hij een goed machinepark heeft vertelt hij steeds dat je kamairicha alleen echt begrijpt als je hem ook volledig met de hand kan maken. Ook uitstekende wakocha. Verdeeld door The Tea Crane. </p><p><b>Kai-Seicha-en</b></p><p>Takachiho, met theetuinen op 350m. Familie Kai. Opgestart rond 1950 en nu al de vierde generatie. 8 verschillende cultivars, en bemesten bijna volledig organisch. Echte kamairicha specialisten. </p><p>Voor proefnota's van de hier genoemde bedrijven zie de <a href="https://theeencyclopedie.be/">https://theeencyclopedie.be/</a>. Op dezelfde plaats vind je ook meer informatie over cultivars die in Miyazaki ontwikkeld werden. </p><p>Voor wie echt meer wil weten en het hele filmpje over Miyazaki wil zien (inclusief het interview met de geniale Akira Miyazaki): </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/9-UQbRRsnbo" width="320" youtube-src-id="9-UQbRRsnbo"></iframe></div><br /><p></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-4105400145024646992021-10-15T22:32:00.001-07:002021-12-24T21:36:15.830-08:00Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 1: Kagoshima<p> <i>Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">Global Japanese Tea Maraton</a>. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.</i></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><i><br /></i><p></p><p>De reeks loopt van het Zuiden naar het Noorden van Japan, van in het zuidelijkste hoekje in het eiland Kyusu tot aan de thee-appelgrens ongeveer in het midden waarboven thee niet langer geteeld kan worden. Thee heeft immers specifieke klimatologische vereisten om goed te kunnen aarden, net als de appelaar die in Japan zo goed als nooit onder deze grens voorkomt. </p><p style="text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEfBVyBOv36EMeJTioZCksTCs0Ic-sOrZOW6T26qRVGM7zG-lKC_BhXbOjzw9a1Gpr2rqI90Utz4hJ5Y722f6ETe6dXxhfFXPzYEarh_HOP-cXRGmBC1qtuKip4FBab5oRMQqCZudlWVPG/s2048/Kagoshima-01-scaled.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1474" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEfBVyBOv36EMeJTioZCksTCs0Ic-sOrZOW6T26qRVGM7zG-lKC_BhXbOjzw9a1Gpr2rqI90Utz4hJ5Y722f6ETe6dXxhfFXPzYEarh_HOP-cXRGmBC1qtuKip4FBab5oRMQqCZudlWVPG/s320/Kagoshima-01-scaled.jpg" width="230" /></a></p><p>Kagoshima ligt in het meest zuidwestelijke punt van het grote eiland Kyushu, en het is de meest zuidelijke prefectuur van Japan (met uitzondering van het eiland Okinawa). Het heeft een warm, subtropisch klimaat dat zeer geschikt is voor thee maar werd pas laat populair ervoor, en het is een echte landbouwprovincie, de tweede belangrijkste van Japan. In 1883 was het nog de 7e qua productie (883 ton), maar na de Tweede Wereldoorlog steeg de productie sterk, en nu is het de nummer twee, goed voor 8000 ha aanplant en 23.900 ton thee per jaar (cijfers uit 2020). Na 1945 waren veel jonge theeboeren gaan kijken in Shizuoka, dé historische theeregio bij uitstek, om er te leren hoe men te werk moest gaan. Omdat in deze periode de regering sterk de productie van zwarte thee promootte voor de export om vreemde deviezen binnen te krijgen, groeide de aanplant hier als kool. Die focus op zwarte thee verdween in 1971 toen de vraag ineenstortte, maar de overgang naar groene thee was snel gemaakt, en de productie is altijd blijven groeien. </p><p>De regio kent 15 thee-gebieden die zich onderscheiden door een licht anders terroir: de bekendere zijn Tanegashima, Yakushima, Satsuma (met subgebieden Minami-Kyushu, Chiran, Ei en Kawanabe) en Osumi (met subgebieden Kirishima, Makizono, Takarabe, Sueyoshi en Shibushi). De thee uit Kagoshima werd lang alleen gebruikt om te worden geblend met thee uit andere gebieden. Het warme klimaat en de zeer vlakke en vruchtbare ondergrond (vulkanisch !) maakten het relatief makkelijk om te mikken op kwantiteit, en er wordt dan ook al lang geoogst met grote oogstmachines. Door het warme klimaat kon hier erg vroeg gestart worden met oogsten en de vroegste thee van het jaar, de <i>hashiri sencha</i>, komt nog steeds hier vandaan, van de eilanden Tanegashima en Yakushima. Het klimaat laat zelfs een vierde oogst toe, de <i>yonban</i>, wat uniek is voor Japan. Fukamushicha, diepgestoomde thee, is hier heel populair en levert frisse, grassige en diepgroene thee's op, vaak met nogal wat umami. Kagoshima is misschien niet de meest opwindende theeregio van Japan maar is bekend voor zijn lekkere diepgestoomde fukamushi-cha. </p><p>Omdat het hier nooit vriest kent de prefectuur een grote verscheidenheid aan cultivars. De vorstbestendige Yabukita die in andere regio's zo populair is, is hier maar goed voor 33% van de aanplant, en de regio kent een grote diversiteit op dit vlak. De populairste lokale variant is Yutakamidori, goed voor 27%, die voller van smaak is dan Yabukita, met als tweede de Saemidori, goed voor 13%. Doordat dit ooit een regio was voor zwarte thee is dit ook de plaats waar zwarte cultivars als Benifuki, Benihomare en Sunrouge werden ontwikkeld (binnen het Makurazaki Tea Research Station). In de <a href="https://theeencyclopedie.be/">theeencyclopedie</a> (met drie e's vind je meer info over deze cultivars). 41% van de productie van Kagoshima is nu organisch (tegenover een goede 5% in heel Japan). </p><p>Hier volgen nog enkele van de bekendere producenten:</p><p><b>Henta Seicha</b></p><p>Kirishima, aan de voet van de gelijknamige berg op 200 tot 300m hoogte, met een vulkanische ondergrond en veel mist. °1968. Ongeveer 25ha. Werken organisch. Familie Henta. Verdeeld door Nio Teas. Hun Sencha is een blend van 8 verschillende cultivars, maar de meeste worden ook als mono-cultivar gemaakt. Goed domein. </p><p><b>Kasuga-en Kawaji Seicha</b></p><p>Hioki City. Familie Kawaji. °1970. Werken veel met Yutaka-Midori en zijn gespecialiseerd in de diepgestoomde fukamushicha. Verdeeld door Nio Teas. </p><p><b>Hayashi</b></p><p>Kirishima. Oud domein, uit 1897, en bio sinds 1993 toen de vader van de huidige baas merkte dat hij steeds meer chemische middelen moest gebruiken voor hetzelfde resultaat. Vijfde generatie. Omdat het geen directe buren heeft is het relatief makkelijk om bio te werken. Vind je nogal eens in Duitse theewinkels. </p><p><b>Orita-en</b></p><p>Minami-Kyushu. °1965, en een relatief groot domein met 40ha. Bio sinds 1973, en hij kan uitgebreid vertellen over hoe moeilijk de overgang was als pionier, zonder voorbeelden en zonder vraag. Orita familie. Werd uitgebreid geinterviewd tijdens de Tea Maraton, zie het filmpje hieronder. Goede Fukamushicha. Vooral export naar de VS. </p><p><b>Sakamoto Organic Tea</b></p><p>Shibushi. Sakamoto familie, al 80 jaar bezig. Werken organisch en maken vooral Gyokuro. Verdeeld door Nio teas. </p><p><b>Sueyoshi Tea Atelier</b></p><p>Sueyoshi, op het Osumi schiereiland. Familie Takefumo. Werkt organisch, volgens de Chagusaba methode. </p><p><b>Watanabe - Hachimanjyu Yakushima Tea Garden</b></p><p>Eiland Yakushima, met vulkanische ondergrond. Bio sinds de jaren 90. KLeine theetuinen aan de kust, met veel mist. Mooie collectie. </p><p><b>Wakohen</b></p><p>Osumi schiereiland. Goede fukamushicha. Zeer groot domein (220ha). Familie Horiguchi. Bijna volledig organisch, met een paar ingenieuze methodes om onkruid en insencten te bestrijden. </p><p>Het volledige filmpje over Kagoshima vind je hier: </p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/D_V4zigvFUs" width="320" youtube-src-id="D_V4zigvFUs"></iframe></div><br /> <p></p><p> </p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-82179368543287354692021-09-17T22:28:00.001-07:002021-10-05T21:35:41.512-07:00Obubu of de kunst van het rusteloos experimenteren<p>Na enkele decennia wijn- en thee-studie heb ik het grootste respect voor producenten die hun kunst geperfectioneerd hebben en jaar na jaar een top-product op de markt brengen. In de wijn- en thee-wereld lopen echter ook mensen rond die verder willen gaan dan dat. Ze worden gedreven door de drang om te experimenteren, om zaken eens van een andere kant te bekijken, om nieuwe dingen uit te proberen. De allerbeste zijn mensen die de basis zeer goed beheersen, hun vak uitoefenen met grote toewijding, en waarvan je de klassiekers blind kan kopen, maar ze hebben ook een soort rusteloosheid die hen terug de fabriek of de kelder in dwingt om dingen uit te proberen, telkens weer opnieuw.</p><p>Het is altijd heel plezierig om zo'n mensen te volgen. Er zit iets in hen dat ze steeds weer andere richtingen uit jaagt en dat eigenlijk heel opwindend is (en zonder twijfel ook soms vermoeiend voor hun naasten). Als we de thee-industrie bekijken als een organisme zijn ze de takken die door hun mutaties de boom continu verbeteren en sterker maken. Sommige van die mutaties zijn verkeerd en verdwijnen, sommigen zijn net heel goed en blijven bewaard, maar velen zijn eigenlijk stapjes in een bepaalde richting. Het zijn meestal geen eindpunten maar tussenstappen, en soms zorgen ze er alleen maar voor dat andere processen gestroomlijnd of beter begrepen kunnen worden. </p><p>Wanneer we als consument mogen kennis maken met zo'n experiment maken we eventjes deel uit van de vooruitgang want ook hoe wij erop reageren is daar een deel van. Vaak moet je daarvoor op de boerderij zijn waar die kleinschalige experimentjes plaats vinden, en wie die heeft meegemaakt kent dat wel, die priemende blik van de maker: wat vind mijn potentiële klant van dit probeersel...</p><p>Soms komen ze ook op de markt, en dit is er dus zo eentje. Hij komt van de Obubu theeboerderij waar Akihiro 'Akky' Kita en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto de plak zwaaien, en deze heren zijn bij uitstek exponenten van die rusteloze experimenteerdrang. Die komt zowel tot uiting in de manier waarop ze hun zaak besturen als waarop ze werken in de fabriek. Obubu was één van de eerste om naar buiten te komen, om te proberen de Westerse wereld te overtuigen van het geweldige van de betere Japanse thee, en die via een systeem van <i>internships</i> zijn apostelen uitzendt om de Obubu-boodschap verder uit te dragen. Akky is de president en de eigenlijke theeboer, Matsu zorgt voor het commerciële model en is de apostel van Japanse thee over de hele wereld.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis-W4OsF6jNnmlUbC6H8DrbZmAkqbzHpp48wMpzuoB9v19Ir8apF8h8Wa4jLASeM0nS3VxEzQZur4Inw4RmxfQkKLckfaLueDbrV0l8mlxsr3VIWq0WFo-FdJM1qyOyMztafJkE8i2Ha7_/s490/Obubupresident.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="490" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis-W4OsF6jNnmlUbC6H8DrbZmAkqbzHpp48wMpzuoB9v19Ir8apF8h8Wa4jLASeM0nS3VxEzQZur4Inw4RmxfQkKLckfaLueDbrV0l8mlxsr3VIWq0WFo-FdJM1qyOyMztafJkE8i2Ha7_/s320/Obubupresident.webp" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Akihiro 'Akky' Kita</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt8NhSjOtsr_ILlloYMbk1Ei8pZcvKJS_Cam_gorNtvFq4FldjIdwB1etGcuEqU1AZkoZgth01FpTsbNP83ySfk4d2Dw6VdYpkBZSEaEvnooSvSuPF8Aio_kWFtgC4-I01eXj_5mNNtATz/s490/obubuteacher.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="490" data-original-width="490" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt8NhSjOtsr_ILlloYMbk1Ei8pZcvKJS_Cam_gorNtvFq4FldjIdwB1etGcuEqU1AZkoZgth01FpTsbNP83ySfk4d2Dw6VdYpkBZSEaEvnooSvSuPF8Aio_kWFtgC4-I01eXj_5mNNtATz/s320/obubuteacher.webp" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Yasuharu 'Matsu' Matsumoto</div><br /><p><br /></p><p>Ook in de fabriek beperken ze zich niet tot klassiekers. Ze maken al een hele tijd wakoucha, op zichzelf een stijl die nog maar recent terug populair wordt en waarin nog heel veel geëxperimenteerd wordt met rassen en methodes. Deze is nog specialer omdat hij twee methodes combineert: de volledige oxydatie van een zwarte thee (wakoucha) maar dan met een cultivar die eigenlijk voor groen bedoelt is (experiment 1) en het daarna roosteren van die thee (hojicha), wat je eigenlijk alleen met een groene thee doet zodat hij zoeter wordt en minder cafeïne bevat (in Japan populair voor kinderen en bejaarden) (experiment 2). Dit levert iets unieks op, een Hoji Wakoucha. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1CFtzTSeWrS_YLrGruwRRvUh5l_P-5VMEtflfqRRytAcV3FdoVTqD2lPfj0DOWLeruHuoizhF8XE1NPekOOAJ8J0Xb0UdGZN-JsHvA1JIATjZlxQhVc9IgKFioDXzBzxud59mrJdWaI_W/s640/hojiwakouchaobubu2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1CFtzTSeWrS_YLrGruwRRvUh5l_P-5VMEtflfqRRytAcV3FdoVTqD2lPfj0DOWLeruHuoizhF8XE1NPekOOAJ8J0Xb0UdGZN-JsHvA1JIATjZlxQhVc9IgKFioDXzBzxud59mrJdWaI_W/s320/hojiwakouchaobubu2.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><b><i><u>Hoji Wakoucha, 2021?, Obubu:</u></i></b></p><p>Geroosterde zwarte thee uit Wazuka in de prefectuur Kyoto. Gemaakt met <i>seed-grown </i>Yabukita. Geoogst in juni, niet beschaduwd. 98°C, met een kleine kyusu, 3 gram, 150ml, 3 minuten. Het uitzicht van het droge blad verrast wat, grote broze stukken blad in alle schakeringen van bruin. Droog, licht citrus-achtig aroma. Eens in de opgewarmde pot een heel aangename geur, opmerkelijk fris en fruitig, meer richting wakoucha dan hojicha. De infusie is goudkleurig met een bruine schijn. De aroma's van het natte blad zijn verrukkelijk ! zoet, fruitig, originaal, noch hojicha, noch wakoucha, maar iets tussenin. Doet denken aan een confituur (maar dewelke) ? Duidelijk aanwezig zoetje, een boventoon die fruitig is maar ook wat kruidig als een tabak, met tussen de lijnen de roostertonen van een hojicha. Het zoetje blijft echt mooi hangen. Zéér lekker. De afdronk is mooi, lang en constant. Hééérlijk. 😊😊😊😊 Tijdens een nieuwe sessie in september viel op hoe goed deze thee paste bij de late nazomer, met die mengeling van frisse toetsen, rijp fruit en die roostertonen. Heel mooie complexiteit en intensiteit, en dat leuke zuurtje houdt alles lekker fris. </p><p>Alles over Obubu ? Hier: <a href="https://obubutea.com/">https://obubutea.com/</a></p><p>En meer over Wakoucha, Hojicha en Yabukita ? Hier: <a href="https://theeencyclopedie.be/">https://theeencyclopedie.be/</a></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-37652608989884237502021-08-28T07:58:00.002-07:002021-08-28T07:58:28.049-07:00Een slakkenblog voor theeliefhebbers<p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmIL1BWnuoLMLj_B9K5OIcFefK7VyWQ9eyFlHP931Z3WpNR5Rlue8OZaKE1bFiSvH9oGOra2MN2jppicfIIMP9AvmCetZzXmR1hepYeqStMeodCVgZAj-8XZe6AQmCAAgbxl2PDSz9HOGl/s2048/theeinoostende.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmIL1BWnuoLMLj_B9K5OIcFefK7VyWQ9eyFlHP931Z3WpNR5Rlue8OZaKE1bFiSvH9oGOra2MN2jppicfIIMP9AvmCetZzXmR1hepYeqStMeodCVgZAj-8XZe6AQmCAAgbxl2PDSz9HOGl/w400-h266/theeinoostende.JPG" width="400" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Wie hier af en toe eens voorbij komt heeft het vast al wel gemerkt: hier gebeurde de laatste weken niet veel. Nadat een vakantie, die ondermeer werd gevuld met de Japanese Tea Marathon, voorbij was, barstte de werkdruk terug los met een tempo dat net als het weer meer aan de herfst dan aan de zomer deed denken. Daar boven op eiste een ander schrijfproject onverwacht veel aandacht op. Tijd om even te bezinnen dus. </p><p>Toevallig hoorde ik kort daarna tijdens een radioprogramma met Karin Swartenbroux op Studio Brussel praten over <i>slacking</i> en <i>slacker rock</i>. In de jaren 90 waren er een aantal bands die voortsproten uit de skateboarding-cultuur en die vonden dat alles een beetje relaxter, wat minder serieus en wat minder perfectionistisch mocht zijn. Ze gingen uit van het punt dat de vreugde die je ervoer bij het muziek maken belangrijker was dan het succes dat je er mee boekte, net zoals bij het skaten. Je stond op je skateboard om plezier te maken met je vrienden, niet om wedstrijden te winnen, en je maakte muziek omdat dat leuk was, niet om er rijk mee te worden. </p><p>Ik kon niet nalaten te denken aan mijn blog en de redenen waarom ik eigenlijk nu al zo veel jaren op het internet schrijf. Doe ik dat om geld te verdienen ? Nee. Doe ik dat om beroemd te worden ? Nee. Eigenlijk doe ik dat alleen omdat ik graag schrijf, en omdat ik al schrijvend dingen moet opzoeken en zo bijleer. Schrijfplezier en leergierigheid zijn eigenlijk altijd mijn grote drijfveren geweest.</p><p>De laatste tijd was de blog echter een beetje een <i>pain-in-the-ass</i> geworden. Thee heeft toch duidelijk wat minder adepten dan wijn (waar mijn oude blog over ging), en minder en minder mensen reageerden nog. Even heb ik mij blindgestaard op 'hoe maak ik mijn blog succesvol' verhalen, en deed ik moeite om de regels van de 'social media' te volgen, links te maken en te zoeken, minstens elke week te publiceren, te letten op woordkeuze en zo voort en zo voort. </p><p>En toen merkte ik dat de blog mij ongelukkig maakte... en dat was niet de bedoeling. </p><p>Dus dit is een nieuwe start. Hier zal minder vaak dan vroeger op gepubliceerd worden en minder dan ooit om zomaar iets te zetten. Het grote doel is schrijfplezier en het oefenen van mijn pen, en als dat kan met blogs en topics die U als lezer ook interesseren, dan is dat mooi meegenomen. </p><p>Het volgende project hier is een reeks over de theeregio's van Japan naar aanleiding van de Japanese Tea Maraton, en ik kijk al uit naar het opzoekings- en schrijfwerk. Maar misschien doe ik eerst wel iets helemaal anders... 😁 Tot uw volgende bezoek dan !</p><p><br /></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-69735976240167685612021-08-03T21:48:00.001-07:002021-08-03T21:48:08.579-07:00Zomeractiviteit: Global Japanese Tea Maraton<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqmcvt3HdmLDcujccQbKb0GOwYXUEVCsQT-y9wgEZoQp3AhR-1Gs8OiJcZ2mFimfx5vm8Z8hdYF-lWaZ8-ZVPmDHEg2MQXQOjy1yh3ooL_wmRlcZqRfoPyrnMPo6hlalnnqrT6cqbSpOPl/s841/GJTA_logo.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="841" height="137" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqmcvt3HdmLDcujccQbKb0GOwYXUEVCsQT-y9wgEZoQp3AhR-1Gs8OiJcZ2mFimfx5vm8Z8hdYF-lWaZ8-ZVPmDHEg2MQXQOjy1yh3ooL_wmRlcZqRfoPyrnMPo6hlalnnqrT6cqbSpOPl/s320/GJTA_logo.png" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Het is deze zomer hier een beetje kalmer geweest, en naast veel te veel werk en een stukje vakantie lag dat aan een fascinerend event dat vandaag, 4 augustus, nog steeds loopt. In een reeks van 15 uitzendingen gaan Simone en Matsu doorheen de Japanse theeregio's waarbij telkens de theeregio wordt voorgesteld en één of twee producenten dieper ingaan op een bepaalde soort thee. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaKvGlaoHrvwFf9RcryxXm-gYiGB3aeeSl-VfU9uy3ondEpsEDL_fB9ua_jOHezeuTyNFvH5SjVJmmuUQ2Xq7WG4-6UboxX9fFkJAr3UmpR4_psect8Gld7hSHc4fAxJIMEQ0SFINx60BC/s1418/GlobalJapaneseTeaMarathon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1418" data-original-width="1418" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaKvGlaoHrvwFf9RcryxXm-gYiGB3aeeSl-VfU9uy3ondEpsEDL_fB9ua_jOHezeuTyNFvH5SjVJmmuUQ2Xq7WG4-6UboxX9fFkJAr3UmpR4_psect8Gld7hSHc4fAxJIMEQ0SFINx60BC/s320/GlobalJapaneseTeaMarathon.jpg" width="320" /></a></div><br /><p>Ik ben hier een beetje laat om nog publiciteit te maken, maar wie tijd heeft en nog kan moet er echt eens eentje meepikken. Later komen de uitzendingen of delen ervan op youtube terecht, en ook ik zal er in het najaar nog een reeks van maken. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/SNA_bBPsd60" width="320" youtube-src-id="SNA_bBPsd60"></iframe></div><br /><p>Kampai !</p><p> </p><p>* meer info over het event hier: <a href="https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/">https://gjtea.org/japanese-tea-marathon/</a></p><p>* en over de hele leuke groep van Japanse thee-liefhebbers: <a href="https://gjtea.org/">https://gjtea.org/</a></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-44345299421202381222021-06-25T22:11:00.001-07:002021-06-25T22:48:10.469-07:00Bukit Sari Imperial Black: een verrassing uit IndonesiëIn het geweldige boek <i>The Bookseller's Tale</i> vertelt Martin Latham, de zaakvoerder van Waterstone's in Canterbury, dat een echt goeie boekverkoper soms meer weet over de smaak van zijn klant dan de klant zelf, en in staat is om een boek aan te raden waarvan de klant zich achteraf afvraagt hoe de verkoper wist dat dat boek zo goed bij hem zou passen. <div><br /></div><div>Er zijn in Leuven een paar winkels waar ik al zo'n ervaringen had: <a href="https://www.portobelloleuven.be/">Portobello</a> op de Bondgenotenlaan, een kledingwinkel, is er zo eentje, maar onlangs mocht ik er onverwacht eentje bijvoegen: het Leuvense <a href="https://www.simonleveltleuven.be/">Simon Lévelt</a> filiaal in de Leopold Vanderkelen straat. </div><div><br /></div><div>Ik koop er vooral mijn commodities: een English Breakfast Tea, een Irish Breakfast Tea en de Jangwon Groen, een Koreaanse thee waar mijn vrouw erg van houdt. Het zijn onze vaste ontbijtthee's. Bij dat kopen hoort altijd een babbeltje en het was de uitbaters al opgevallen dat ik een zwak heb voor de betere zwarte, en daar ook graag in experimenteer. Onlangs vroeg Mark me of ik de Bukit Sari Imperial Black al geproefd had ? Hij dacht dat wel eens iets voor mij zou kunnen zijn...</div><div><br /></div><div>Het was laat ons zeggen met enig voorbehoud dat ik hem proefde: ik ben gek op Japanse zwarte thee en op de betere ongerookte Lapsang Souchong's, en dat zijn de standaarden waartegen ik nieuwe zwarte thee's afzet. Een beetje onrechtvaardig misschien, maar kom, <i>Life is too short to drink bad tea. </i>Indonesië is dan ook nog eens meer bekend voor zijn bulkproductie bestemd voor Ice Tea dan voor zijn hoge kwaliteit. Maar <i>curiosity has not yet killed this cat </i>en 'nooit oordelen voor je geprobeerd hebt' mijn motto, dus daar ging ie !</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4KwJ_IY2EXFMtc1PQWuvROTdNj4ImLVOY0bp-va6ELbitaHQdRiLsxU5tknDFtf3KkXlgWBB0x3tFjthLcOAW6Xx3sTjmrOwk_j14UTi991qeTPWBuWZlmvcYqamgKY_7neqAFlGtc9cJ/s640/bukitsari.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4KwJ_IY2EXFMtc1PQWuvROTdNj4ImLVOY0bp-va6ELbitaHQdRiLsxU5tknDFtf3KkXlgWBB0x3tFjthLcOAW6Xx3sTjmrOwk_j14UTi991qeTPWBuWZlmvcYqamgKY_7neqAFlGtc9cJ/s320/bukitsari.jpg" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><div><b><i><u>Bukit Sari Imperial Black, Simon Lévelt Leuven:</u></i></b></div><div><br /></div><div>De Bukit Sari plantage ligt in West-Java, in het district Cianjur. Het is een grote plantage met een oppervlakte van 1400ha en ze dateert uit de jaren 20 van de 20ste eeuw. De theetuinen liggen op hoogtes tussen de 1150 en 1350 meter. Sinds 2007 werkt ze grotendeels organisch, en ze is bezig met Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Je komt meer te weten op hun website <a href="http://www.bukitsari.net">www.bukitsari.net</a></div><div><br /></div><div>17.9 euro voor 100 gram. Deze thee won prijzen in Australië en Japan. </div><div><br /></div><div>24 mei 2021, 3 gram, 3 minuten, kyusu, 98°C, 150ml. Prachtige en voluptueuze aroma's voor het natte blad, heel floraal. De infusie kleurt erg mooi, een helder oranje. De smaak is zacht en floraal, en doet wat denken aan een Wakoucha. Heeft ook iets fruitigs, en een zeer lekkere afdronk. Veel body. Ook een tweede zetsel, deze keer op 4 minuten, was heel lekker maar kruidiger en fruitiger, en heel anders eigenlijk (en dat is een heel positief punt, vind ik). Mooi zacht. 😊😊😊😊 Werkte ook in een gaiwan, maar geef mij maar de kyusu voor deze...</div><div><p class="MsoNormal"><br /></p></div><div><br /></div><div> </div>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-52096913726366971872021-06-06T20:48:00.001-07:002021-06-06T20:52:31.377-07:00Bi Luo Chun 2020 van Mist: te lekker om over te zwijgen...<p>Ik was eigenlijk niet van plan deze blogpost te schrijven... Ik werkte nog aan een andere (iets Indonesisch !), maar toen ik een paar dagen geleden deze Bi Luo Chun proefde was ik zo onder de indruk dat ik dit er even tussen door wou gooien. Soms proef je thee die je zo vrolijk maakt en die je zo lekker vindt dat je er niet over kan zwijgen. Hij maakte deel uit van een proefpakket dat ik onlangs bij Mist kocht en waaruit ik al een paar behoorlijk lekkere thee's proefde. En alhoewel deze thee zelfs niet uit Jiangsu kwam, het hartland voor Bi Luo Chun, maar uit Fujian, en de naam dus meer op de stijl dan op de herkomst sloeg, was dit van het begin tot het einde een heel aangename ervaring, en één van de 'vrolijkste' thee's die ik sinds enige tijd dronk. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu6DCksEA2rr2Q_FWuE5uLvvtZbCf1iiEXqrsHRM9s1WnuQ0lbMp3k-fUyCzV0-y8BMj-XuksSjwY9xpkGgkvczfmT42eRjuYj8AVNXCbRzFli2ee0MS_fSdgBATneugPdFo_SqKoD0rHM/s500/biluochunmistteas.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu6DCksEA2rr2Q_FWuE5uLvvtZbCf1iiEXqrsHRM9s1WnuQ0lbMp3k-fUyCzV0-y8BMj-XuksSjwY9xpkGgkvczfmT42eRjuYj8AVNXCbRzFli2ee0MS_fSdgBATneugPdFo_SqKoD0rHM/s320/biluochunmistteas.jpg" /></a></div><br /><p><b><i><u>Bi Luo Chun, 2020, Mist Teas:</u></i></b></p><p>Geoogst op 3 april 2020 in het dorp Jing Ping, in Zhenghe County in Fujian China, op 800m hoogte, en dus één van de weinige thee's van het vasteland die bij Mist te koop zijn (ze zijn meer gespecialiseerd in Taiwan). 33 euro per 100 gram. Handgerold. De theeboer(in) heet Cindy.</p><p>4 juni 2021, aan zee, 4 gram, in de gaiwan, 100ml, 1 minuut op 80°C. Het natte blad geurde naar kastanjes, boontjes en iets heel fris dat me deed denken aan van die zoete Siciliaanse citroenen, vers geplukt en geperst. Bleek goudgele infusie. Qua smaak dacht ik eerst aan verse boontjes, en de thee is zoet en zacht met een mooie lange afdronk. In het tweede zetsel kwam het fruit nog meer naar voor, heel uitbundig en heel lekker, zowel in de neus als in de mond. Een bijzonder aangename groene thee, om goed gezind van te worden ! </p><p>Men zegt dat je net als bij wijn de persoonlijkheid van de maker kan proeven in de thee, en dat dat zelfs wat zou gelden voor de importeur die de thee selecteerde. Als dat hier het geval is, wil ik absoluut eens een kopje delen met Cindy en Dorien. Dat moeten sympathieke dames zijn.</p><p>😊😊😊😊</p><p>De thee is te koop bij Mist in Mechelen: <a href="https://mistteas.com/collections/frontpage/products/green-bi-luo-chun">https://mistteas.com/collections/frontpage/products/green-bi-luo-chun</a></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-44981853840840363312021-05-28T23:31:00.002-07:002021-05-29T08:29:52.277-07:00Bi Luo Chun, 2021, Siam Teas: de smaak van de lente<p>Van slakken word ik in de lente gewoonlijk niet zo vrolijk, maar deze Bi Luo Chun (Green Snail Spring) is een uitzondering ! Hij kreeg zijn naam van een keizer die vond dat het eindproduct op kleine slakjes leek zoals je die in de lente ziet tevoorschijn komen, maar zijn oudste naam is Xia Sha Rhen Xiang, of Scary Fragrance, en ik vind die connotatie veel leuker. De naam duidde op de geur die opsteeg toen een jonge plukster een teveel aan geplukte blaadjes verstopte tussen haar borsten en schrok van de aroma's die de door haar lichaam opgewekte warmte vrijmaakte in de blaadjes. De keizer vond deze benaming een beetje te ruw en te moeilijk en stelde daarop Bi Luo Chun (ook bekend als Pi Lo Chun) voor, en zo bleef het sindsdien. </p><p>De thee heeft een paar speciale karakteristieken. Eén daarvan is de herkomst, en die is bij deze thee belangrijk. De echte komt van de Dong Ting bergregio bij het Taihu meer waar het ondiepe maar grote meer heel frequent voor mist zorgt die vocht aanbrengt en beschermd voor te veel krachtig zonlicht. Diezelfde mist is ook ideaal voor fruitbomen die op hun beurt ook weer voor schaduw zorgen en waarvan de bloesems ook bijdragen tot de aroma's van de thee. De allerbeste komt van de Dong berg zelf die op een schiereiland ligt ten zuiden van de stad Suzhou. </p><p>De tweede is de cultivar, die de echte Bi Luo Chun moet zijn, en hij moet geplukt worden bij droog weer en best voor het qingming festival dt begin april plaatsvind. Er bestaat uiteraard thee met de naam Bi Luo Chun die gemengd is geweest met goedkopere en meer opbrengende cultivars, of die uit de provincies Zhejiang of Sichuan komt waar de theeplantages veel groter zijn maar de kwaliteit minder. Hoe herken je de echte ? Wel, dat is simpel, wij zijn daar niet toe in staat. Een heel ervaren Chinese proever wel, maar voor ons arme Westerlingen geld er maar één ding: vertrouwen. En het is dus weer zo'n thee die nooit echt goedkoop kan zijn, en die je moet kopen bij iemand die je vertrouwt (en die dan zelf ook weer koopt bij iemand die hij vertrouwt, en ga zo maar door). Omdat het weer belangrijk is bij het plukmoment kan de prijs ook schommelen van jaar tot jaar, en er zijn niet minder dan zeven kwaliteitsniveaus: je zal de echte top uiterst zelden vinden in Europa, maar dat wil niet zeggen dat al wat naar hier komt van lage kwaliteit is, verre van, maar proeven is de boodschap.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkljK1KVwzONbfDZkCkOjslES5GYE592YnAyTZc5e0drIAHiyPcpyLHu9TVkXSWM_I3mAhSFo3m5g1gdPcN49rixFj3R4FOdOfkcTOVPUaWSyLcTFzjUlHptxW_NHsLarhhau_OuBSVFrz/s640/biluochun.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkljK1KVwzONbfDZkCkOjslES5GYE592YnAyTZc5e0drIAHiyPcpyLHu9TVkXSWM_I3mAhSFo3m5g1gdPcN49rixFj3R4FOdOfkcTOVPUaWSyLcTFzjUlHptxW_NHsLarhhau_OuBSVFrz/s320/biluochun.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Echte Bi Luo Chun van topkwaliteit wordt meestal gemaakt door vrouwelijke vuursters en is moeilijk machinaal te maken: het productieproces is met de hand en het is ingewikkeld, er zijn vijf bewegingen nodig om de vorm te krijgen die drie keer moeten herhaald worden. Dit zou heel goed zijn voor de chi of de energie van de thee die zo bewaard blijft, en als het ware wordt opgerold, om dan bij het zetten terug vrij te komen. Ook dit is echter een echt Chinese manier om de dingen te zien, en het is voor ons niet makkelijk om dit te vatten. Voor ons geldt het spreekwoord <i>the proof of the pudding is in the eating</i>: je moet er heel wat geproefd hebben om echt de kwaliteit te kunnen herkennen, en dus is er eigenlijk één ding echt belangrijk voor ons: wat vind je er zelf van ? </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2UN9f8P8WvTFgU6bCoXX4yMgvrIv960BhLL1hjYTW0VZYTZeAgtHUo4v_Tv8SmCZOqJ8-NhaKC4k8gaOUR61KfV6P4RnMu85euPPmiMKPW3moKuiYBlDBGj8eLtZHt7s6IPt3fHyl4tBA/s800/biluochunsiamteas.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2UN9f8P8WvTFgU6bCoXX4yMgvrIv960BhLL1hjYTW0VZYTZeAgtHUo4v_Tv8SmCZOqJ8-NhaKC4k8gaOUR61KfV6P4RnMu85euPPmiMKPW3moKuiYBlDBGj8eLtZHt7s6IPt3fHyl4tBA/s320/biluochunsiamteas.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><b><i><u>Tai Hu Dongting Bi Luo Chun, 2021, Siam Teas:</u></i></b></p><p>Geplukt voor het qingming festival dus dat dit jaar op 4 april viel, op 500m hoogte, en op het eiland, niet het schiereiland, op de oostelijke en westelijke helling, in een theetuin met fruitbomen. 26.9 euro voor 100 gram. </p><p>14 mei 2021, 4 gram, 200ml, 2 min, 75°C. verrassend fruitig en complex voor het overduidelijk heel verse droge blad dat er ook prachtig uitziet met zijn vele kleurverschillen en vormen. Ook het natte blad is erg mooi en heeft een heel intense frisse geur, heel vers. In de mond is deze thee heel levendig met heel veel frisse lentetoetsen en een fruitig zoetje meer achterin. Geen astringentie en best veel body, zelfs een beetje dik. Tweede zetsel, 1 min, 75°C: heel beschaafd, een zoetje, erg rond, fluwelig bijna. </p><p>16 mei 2021, 4 gram, 200ml, 2 min, 75°C, in een kyusu: het aroma van het natte blad is opnieuw heel fris, heel lente-achtig, maar wat vegetaler nu, zeker voor het natte blad. Het aroma van de infusie zelf zit korter bij dat van de vorige sessie, en is super levendig en vers. Mooie en meer opvallende afdronk. Tweede sessie zoals de vorige, derde sessie op aanraden van de importeur was verrassend zoet en nog altijd dik en echt de moeite van het zetten. 😊😊😊😊 </p><p>Verkrijgbaar bij Siam Teas <a href="https://www.siam-teas.com/product/tai-hu-dongting-bi-luo-chun-green-tea/">https://www.siam-teas.com/product/tai-hu-dongting-bi-luo-chun-green-tea/</a></p><p><br /></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-62134910943983893632021-05-16T00:19:00.004-07:002021-05-16T00:34:17.307-07:00Baozhong Oolong, 2018, Mist: Also Sprach Zarathustra<p>Je weet dat je echt gebeten bent door de thee-microbe wanneer je voor je verzameling staat en eigenlijk geen idee meer hebt wat er nu eigenlijk nog inzit. Dat wil zeggen dat er ongetwijfeld wat exemplaren gaan tussen zijn die niet meer lekker zijn want thee blijft geen eeuwigheid goed, en iedereen koopt ook al wel eens iets dat achteraf wat tegenvalt. Af en toe moet je dan ook eens door een stukje van je theekast gaan, en met ijzeren hand overtollige thee verwijderen die zijn aroma's en smaak verloren heeft, maar het leuke aan zo'n oefening is dat je die oudere thee's nog eens kan proeven en ervaren hoe ze geëvolueerd zijn. Voor sommige thee's is dat weggegooid geld, sencha drink je echt wel best jong, maar sommige thee's, zeker indien ze goed bewaard werden, evolueren best wel leuk en blijven makkelijk een paar jaren goed. </p><p>Af en toe tuimel je dan ook al eens van je stoel van de verrassing wanneer een thee die je je niet echt herinnert als echt goed schitterend blijkt, en bij deze sessie was dat nog eens het geval. Ik had de thee in kwestie ooit gekocht bij <a href="https://mistteas.com/">Mist</a> in zo'n leuk proefsetje van 10 gram, er één keer thee mee gezet en dan prompt vergeten: ik vond zelfs geen proefnota's meer terug... Ik vind baozhong oolong wel één van de lekkerste licht geoxideerde type's oolong, en dus haalde ik mijn yixing potje boven om gongfu te gaan, met 5 gram thee op 100ml en een korte trektijd van 60 seconden, kwestie van alles uit die thee te puren wat er nog zou inzitten.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjof67liOsl9h7mpwsF-lacGlZuS4o2FnQczHXh1D1QO20R5XHl4VRPv_98_xGEIYUi7ZiYAAha4iMBHPDgzhkutpFXJTAydIxwe5nLvN6fHd_tuSaE-YhNnenXO4qykMBMgWGZGAkSUdLg/s640/baozhongmist2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjof67liOsl9h7mpwsF-lacGlZuS4o2FnQczHXh1D1QO20R5XHl4VRPv_98_xGEIYUi7ZiYAAha4iMBHPDgzhkutpFXJTAydIxwe5nLvN6fHd_tuSaE-YhNnenXO4qykMBMgWGZGAkSUdLg/s320/baozhongmist2.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><b><i><u>Baozhong Oolong, 2018, Mist:</u></i></b></p><p>Geoogst 15 oktober 2018 op 400 meter hoogte in Pinglin, Taipei in Taiwan. 42 euro voor 100 gram. Doosje van 10 gram. Volgens Mist rijker en langer dan de gewone Baozhong omdat hij zes keer geschud is en daardoor langer en rijker smaakt. Afkomstig van een klein familiebedrijf. </p><p>Geproefd op 20 april 2021. Wat een verrassing. Eerst komt de thee zwak door, en net op het moment van initiële teleurstelling plooide hij majestueus en heerlijk open, vooral retronasaal, een beetje als een rijke gebruinde boter, dik en breder en breder uitdeinend om dan te eindigen is een heel rond en smakelijke, en extreem lange, finish. Ik moest bijna onmiddellijk denken aan de muziek van Also Sprach Zarathustra die in A Space Odyysey 2001 voorkomt, waar de muziek ook heel zacht start en dan explodeert en uitdijt in een geweldige finale en een geweldige finish. Het trukje lukte maar één keer, het tweede zetsel was minder, en een latere poging met de 2.5 gram die nog in het zakje zat mislukte ook: gongfu deed het hem hier. Maar wat een thee-ervaring !</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/hZWYGZXy-KA" width="320" youtube-src-id="hZWYGZXy-KA"></iframe></div><br /><p><br /></p><p><a name="_Hlk70393544"><b><i><u>Baozhong Oolong, 2018, Mist:</u></i></b>
Geoogst 15 oktober 2018 op 400m hoogte. Pinglin, Taipei, Taiwan. Goed tot
oktober 2020. 42 euro per 100 gram. Doosje van 10 gram. Rijker en langer dan de
gewone Baozhong omdat hij zes keer geschud is en daardoor langer en rijker
smaakt. Afkomstig van een klein familiebedrijf. Originele proefnota verloren,
maar herdronken op 26 april 2021: 5 gram, 80°C, yixing, 100ml, 60 sec: een
verrassing, eerst wat zwak doorkomend, maar dan heerlijk open plooiend, vooral
retronasaal, een beetje als een rijke gebruinde boter, dik en dieper en dieper
uitgroeiend om dan te eindigen op een heel ronde en zeer smakelijke manier,
extreem lang en zeer complex en vermolten. Zeer lekker, en een indrukwekkende ervaring. </a><span face=""Segoe UI Emoji", sans-serif">😊😊😊😊</span></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p><p>Momenteel niet langer te koop bij <a href="https://mistteas.com/">Mist</a> (wel nog heel wat andere Taiwan toppers !) </p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-23835801273253933882021-05-08T23:02:00.002-07:002021-05-08T23:02:38.390-07:00De mooiste: Yue Guang Bai White Moonlight<p>In de verschillende stappen bij het thee zetten zijn er verschillende esthetische ervaringen die op ons afkomen, en één daarvan is het uitzicht van de thee in zijn droge staat. Thee is een landbouwproduct dat verkocht moet worden, en daarom experimenteren theebouwers ook graag. Als ze iets vinden dat hen toelaat om aan de thee die ze verbouwen meer geld verdienen dan zullen ze het doen en zal de methode snel worden gekopieerd door anderen. Sommige theesoorten zijn dan ook redelijk jong en worden pas één of twee decennia gemaakt, maar dat mag geen bezwaar zijn: kijk maar eens hoe verscheiden en snel evoluerend de bier-wereld bijvoorbeeld is. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ_xoSPH921UyJ1Xbay-TKWIowpjuqIixRfmt_UE4RlkpomevXGl3LQ0MCth7Cm6yVycP6Xa7NEAsM3i5i0-F1cz4x-iuD0yOKf7LTjPk9GVL5ROzPx_YDwJaS2T1R267ac6JljGoF1LZ2/s640/imperialwhitemoonlight3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ_xoSPH921UyJ1Xbay-TKWIowpjuqIixRfmt_UE4RlkpomevXGl3LQ0MCth7Cm6yVycP6Xa7NEAsM3i5i0-F1cz4x-iuD0yOKf7LTjPk9GVL5ROzPx_YDwJaS2T1R267ac6JljGoF1LZ2/s320/imperialwhitemoonlight3.jpg" /></a></div><br /><p>Naar het schijnt zou deze thee ontstaan zijn na de grote Pu'er bubbel van 2007 toen de prijzen in Yunnan na een korte en enorme piek terug in elkaar zakten en er dus plotseling thee te veel was. Wanneer de meer ondernemende theeboeren begonnen rond te kijken naar andere thee-'modes' kwamen ze terecht bij de steeds populairder wordende witte thee uit Fujian, en ze besloten er een Yunnan-versie van te maken, maar dan met hun eigen cultivar en aangepast aan de andere omstandigheden. </p><p>Het eerste verschil is de cultivar die hier de grootbladige Yangta Da Bai Cha is, een theeplant die afwijkt van de kleinbladige sinensis die gebruikt wordt in Fujian. Hij zit veel dichter bij de Assamica variant die gebruikt wordt voor Pu'Er, maar eigenlijk zou de voorvader vooral Camellia Talensis zijn, een Assamica variant uit de regio die in de jaren 80 door de regering gepromoot werd omdat hij heel goed aangepast was aan de omstandigheden. Eén van de opvallende zaken aan de variant is dat hij reageert op verwelking door aan één zijde zwart te kleuren en omdat hij ook opvallend grote en donzige knoppen maakt ontstaat er een periode waarin de producent een mengeling kan maken van zwarte en bijna witte bladeren indien hij 'donker' verwelkt, 's nachts dus of in afgesloten ruimtes. De droge warme lucht in Yunnan laat geregeld toe om dat verwelken en drogen buiten bij maanlicht te doen, en dit is één van de grote verschillen met de klassieke witte thee die nadien nog gedroogd wordt in een oven. </p><p>Soms worden de blaadjes geperst in cakes, want we blijven hier per slot van rekening in Yunnan, het thuis van de Puer thee's, en het contrast tussen de kleur van de blaadjes kan dan heel mooi zijn, maar deze is een losse thee. Ook hier speelt dat contrast echter heel mooi, en omdat de theeblaadjes nooit gerold werden zijn ze ook volledig, en dat maakt dit een in zijn droge vorm héél mooie thee. Ik dronk hem eerst in London tijdens mijn opleiding tot theesommelier in 2018, maar deze is wat recenter en kwam van Hotsoup.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYn4vqsGCVjL145N9dFssExLZE4bPaLCy6DLMuWkiFYzxIzX7Ol7S7fEh4TYMF_jU84LJrGsZO5dcvfc-uHeqYIRQ4sBRm2tPyQyjbb1AqgxKrIsuNbLE585kd0viywohATsAx3dYmpkaz/s640/imperialwhitemoonlight1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYn4vqsGCVjL145N9dFssExLZE4bPaLCy6DLMuWkiFYzxIzX7Ol7S7fEh4TYMF_jU84LJrGsZO5dcvfc-uHeqYIRQ4sBRm2tPyQyjbb1AqgxKrIsuNbLE585kd0viywohATsAx3dYmpkaz/s320/imperialwhitemoonlight1.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><b><i><u>Imperial White Moonlight Yue Guang Bai, 2020</u></i></b></p><p>Bio. Afkomstig uit Nanping in Yunnan, geoogst begin 2020. 47.8 euro voor 100 gram, en dus niet bepaald de goedkoopste, maar dit is een normale prijs voor White Moonlight. 7 mei 2021, 85°C, 3 minuten, 3.5 gram, 200ml, kyusu. Heel mooi droog blad, zwart en wit, heel mooi geschakeerd. Zachte aaridge aroma's voor het natte blad. Heel mooi diepe goudgele kleur voor de infusie, in het tweede zetsel veel meer oranje. Het aroma is fruitig, als een licht parfum voor een jong meisje. Zeer zacht en fluwelig in de mond, met een heel mooie evolutie over zacht fruit naar iets wat meer houtigs (zoals bij de verhoute stengels van sommige kruiden) en iets zoets dat wat doet denken aan sommige Pu'er. Geen spoor van astringentie, een hele leuke thee, goed voor in gezelschap omdat hij mooi en vriendelijk is, een beetje zoals mij dus... 😁. </p><p>Ik kon hem wel waarderen: 😊😊😊😊. Te koop bij Hotsoup: <a href="https://www.hotsoup.nl/nl/imperial-white-moonlight-yue-guang-bai-bio.html">https://www.hotsoup.nl/nl/imperial-white-moonlight-yue-guang-bai-bio.html</a> </p><p><br /></p><p><br /></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-85096025744052827782021-04-16T21:24:00.001-07:002021-04-16T21:24:31.170-07:00Theeroutes. Met thee (en Deirdre) de wereld rond<p>Ze zeggen altijd dat er twee types van mensen zijn die reisverhalen lezen: reizigers die een reis voorbereiden of inspiratie zoeken... en lezers van reisverhalen tout court. Ik behoor tot de tweede groep. En dat wil dus zeggen dat een boek met theeroutes naast nuttige informatie er ook mooi moet uitzien en een goed geschreven tekst moet hebben. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxprD5Wjjar2NYjC4nQL-rXFrQ6PTsnV3ZnS6wE_6MsS9SDLrwDlCS2RGk0ECqxG5wNCD0EJzlhxKDEsV4Z_eKNPTTkCKvz5fvbX9mh7iGJzbi0g2AtB4TqwpSEHjrhKP5Px6UL3xcfx8s/s800/Theeroutes-3d-02.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="604" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxprD5Wjjar2NYjC4nQL-rXFrQ6PTsnV3ZnS6wE_6MsS9SDLrwDlCS2RGk0ECqxG5wNCD0EJzlhxKDEsV4Z_eKNPTTkCKvz5fvbX9mh7iGJzbi0g2AtB4TqwpSEHjrhKP5Px6UL3xcfx8s/s320/Theeroutes-3d-02.png" /></a></div>En dat is (gelukkig maar) het geval voor dit erg mooie en interessante boek van twee Nederlandse dames: Deirdre Deprettere en Karlijn Dapper. Het bezoekt 13 theeregio's en door interviews, foto's en wat leuke wetenswaardigheden geeft het er een goeie eerste indruk van. In een wereld van lockdown en quarantaines doet het echt wel dromen, en ja hoor, er staan zelfs theetuinen in Schotland in (mijn favo bestemming !). Het is een mooi vormgegeven boek dat zin doet krijgen in reizen... en thee. <div><br /></div><div>Ik kocht mijn exemplaar bij <a href="https://www.hotsoup.nl/nl/">Hotsoup</a>, uiteraard samen met wat thee, en als je wil drinken wat je leest koop dan wat thee uit Malawi of Iran. En als je graag zwarte thee drinkt, koop dan gelijk die ongelooflijke Black Benifuki, de thee die klinkt en smaakt als een superheld !<p> </p></div>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-46366678278001964512021-04-02T22:07:00.003-07:002021-04-02T22:07:42.460-07:00Training, training, training ! Diving into Pu'Erh<p>Training, training, training ! I stil hear my first (big) boss stating it during one of my very first corporate big meetings, when I was still a rookie, and just started as a junior salesman with Canon. I left the company a long time ago, but I still hear the words, and I still walk the talk. </p><p>So, when I started getting serious about tea, the first thing I did was follow a very unpretentious but good introduction into tea, and, when seriously bitten and smitten, went into the ITMA training course for Tea Sommelier. I finished that in 2020 with a discourse on Wakoucha (I still love that tea), but also with a deep understanding that tea is a topic so vast that learning never stops, and I regularly try to follow online trainings about tea subjects that interest me. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBrvTGftKu4mtYsrlWkVlp1nl1d_mOsSSiDFDfmhsziz9dOGlNYnEBlgB8rrnW_ggsBIvk-XQrdDoJ31XKfmL9ORwKGXfYPbL1BrKKhPtMfwxhgfSKJ0pfUJqN7yNAD-QHXU4YfEPn_aOK/s640/PuerSchneider.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBrvTGftKu4mtYsrlWkVlp1nl1d_mOsSSiDFDfmhsziz9dOGlNYnEBlgB8rrnW_ggsBIvk-XQrdDoJ31XKfmL9ORwKGXfYPbL1BrKKhPtMfwxhgfSKJ0pfUJqN7yNAD-QHXU4YfEPn_aOK/w400-h300/PuerSchneider.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">ready and waiting (still have to add the laptop though)</div><br /><p>Very recently I heard about a training on Pu'erh by Olivier Schneider, one of the world's top specialists in this for me still mysterious tea (check out <a href="http://puerh.fr/">http://puerh.fr/</a>). As I always felt that a lack of knowledge made it difficult for me to really enjoy fermented Chinese teas, this was the moment. And here I am, ready to start...feeling like a walker who stands in the valley, and sees the path he is going to follow disappear amongs the hillside trees. I don't know where it will bring me, and I don't know where it will end, but often the path itself is the most important. </p><p>So, with burning curiosity, I wait for my Master...</p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-84014445807913465412021-03-26T23:35:00.002-07:002021-04-02T22:17:04.545-07:00Rachel Carson: Silent Spring, of hoe bio begon<p>We zijn vandaag gewoon geworden om de keuze te krijgen tussen bio of niet-bio, en ik denkt dat 80% van de thee's die ik in huis heb op de één of de andere manier verwijzen naar hun organische teeltwijze. Ooit was dat anders. Ik wil het hier dan ook even hebben over twee pioniers: Rachel Carson, wiens boek <i>Silent Spring</i> in 1962 de aanzet was tot een steeds grotere bewustwording en de start van een bio-vloedgolf, en Toshiaki Kinezuka, één van de eerste theeboeren in Japan die na het lezen van Rachel's boek besloot een ommezwaai te maken. In deze blog hebben we het eerst over het boek. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYusWqP9OT37TLLsxJNuWGZckcpdngPXebBrbgrZ03OzkXppAerm18khjZ70lcBLN8nUmnfEmC-JDZ_nYSAO23ZS5oEMDNHQRNuxCFH1etqKUQdp0KrHN4XchEAMaGaoM6KnLNYGBC33Ub/s595/silentspring.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="595" data-original-width="396" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYusWqP9OT37TLLsxJNuWGZckcpdngPXebBrbgrZ03OzkXppAerm18khjZ70lcBLN8nUmnfEmC-JDZ_nYSAO23ZS5oEMDNHQRNuxCFH1etqKUQdp0KrHN4XchEAMaGaoM6KnLNYGBC33Ub/s320/silentspring.jpg" /></a></div><br /><p>Rachel Carson werd geboren in 1907 op een kleine boerderij in Pennsylvania en werd van jongs af aan gestimuleerd door haar moeder om de natuur te bestuderen. De familie, die arm was, moest haar beste servies verkopen om Rachel te laten studeren, maar in 1927 besloot ze zich te richten op de studie van de natuur, en vooral de zee, en studeerde ze af als zoutwater-biologe. Haar doctoraat werd onderbroken door de Grote Depressie en de vroege dood van haar vader waardoor ze de kostwinner werd van het gezin en deeltijds werk vond bij het U.S. Bureau of Fisheries. Daar moest ze mee helpen bij data-analyse, maar ze kreeg ook de taak om zeven radio-uitzendingen te maken om het grote publiek meer interesse te doen krijgen in het werk van het Bureau. Haar baas was zo onder de indruk van haar capaciteiten als biologe én schrijver dat hij haar in vaste dienst nam en haar naast haar andere werk vroeg om te blijven schrijven over de natuur in en rond de zee. </p><p>In 1941 publiceerde ze <i>Under the Sea Wind</i> waarin ze door vogels en vissen te anthropomorphiseren ook het grotere publiek geïnteresseerd wou krijgen. De uitbraak van de Tweede Wereldoorlog maakte dat het boek geen succes werd (maar wel heel goeie kritieken kreeg). In 1951 publiceerde ze <i>The Sea Around Us</i>, en dat boek werd wél een succes. Haar carrière als schrijfster was gelanceerd en liet haar al snel toe om zich daarop te concentreren. In de loop van de jaren 50 werd ze zich bewust van de verwoestende effecten van DDT en andere pesticides op de natuur, omdat mensen haar schreven vanuit de hele wereld en ze ook zelf de vernietigende effecten kon vaststellen. </p><p><i>Silent Spring </i>werd gepubliceerd in 1962 en beschreef een natuur waarin er een lente zou komen wanneer er geen vogels meer waren om het nieuwe seizoen aan te kondigen, en de natuur dood zou zijn en de wereld stil. In het boek haalde ze voorbeelden aan zoals de campagne om de Iepenziekte te bestrijden door het doden van de kever die de ziekte verspreidde. Al snel begonnen mensen te merken dat ook alle andere kleine leven zoals eekhoorns en vogels ziek werd en stierf zodat behandelde gebieden bezaaid waren met dode dieren. Pas later merkte men dat ook de mens zelf ziek werd en kanker kreeg, en dat door onze plaats in de voedselketen wij uiteindelijk ook zelf stierven. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdv4QlvGHRYEeJG9BzWTjcF06PH62G40_keLXldgwaGsXTD7PoCJwUOV7qR-9vS88DAYSL2RY5-z0SgLHNsuCmbFDSuag0T1xP1ACtCBOqcCBIyZr196nva0Fcjx0WhOd-Zjd5rgNKVs7s/s2048/ddprachelcarsonwithsilentspring_0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1613" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdv4QlvGHRYEeJG9BzWTjcF06PH62G40_keLXldgwaGsXTD7PoCJwUOV7qR-9vS88DAYSL2RY5-z0SgLHNsuCmbFDSuag0T1xP1ACtCBOqcCBIyZr196nva0Fcjx0WhOd-Zjd5rgNKVs7s/s320/ddprachelcarsonwithsilentspring_0.jpg" /></a></div><br /><p>Het boek was een ongelooflijk succes en veranderde de houding van de wereld tegenover insecticides, daarvoor nog gezien als een wondermiddel in de landbouw die na de Wereldoorlog vooral mikte op kwantiteit. Rachel Carson zelf stierf in 1964 aan borstkanker, na een reeks zware aanvallen op haar persoonlijkheid door vertegenwoordigers van de chemische industrie waarin ze niet alleen werd aangepakt omwille van haar werk maar ook omdat ze een vrouw was en haar stem verhief. Tegen dan waren er al een miljoen stuks van haar boek verkocht, en sommigen vergelijken de impact ervan met die van De Hut van Oom Tom op de rassenstrijd. Het is één van die boeken die de wereld veranderde. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0IzAcMA0N6iewhbQO0j7ysjcXnsJ9zyACOUM_62mmfJlD3lyVDnlW_FiEhCRVmCbkPp4wr2HuMS0suEKakPK9KWZI6krOmqvPrCJzXeH9X6_UWgdYtZnGsLkPsz3dbtTKso-sFDIQBKac/s450/silentspringheadline.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="304" data-original-width="450" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0IzAcMA0N6iewhbQO0j7ysjcXnsJ9zyACOUM_62mmfJlD3lyVDnlW_FiEhCRVmCbkPp4wr2HuMS0suEKakPK9KWZI6krOmqvPrCJzXeH9X6_UWgdYtZnGsLkPsz3dbtTKso-sFDIQBKac/s320/silentspringheadline.jpg" width="320" /></a></div><br /><p>We vergeten soms dat de grootste slachtoffers van pesticides vaak de boeren waren die ze gebruikten. Ze werden zowel door de overheid als de industrie aangemoedigd om ze te gebruiken en toen ze begonnen te merken wat ze deden met de wezens hoger in de voedselketen was het vaak al te laat: hun velden waren gewend aan de helse cirkel van herbicides, pesticides en kunstmest en ermee stoppen was moeilijker dan ermee beginnen. Toen hun eigen familieleden en zijzelf ziek werden begonnen enkelen onder hen zich vragen te stellen, en het boek van Rachel Carson werd ook door boeren van de nieuwe generatie gelezen. Het was de prille geboorte van de biologische landbouw die even genadeloos werd aangevallen door de politiek en de industrie als Rachel zelf, maar ook hier waren er pioniers die ermee begonnen, vooral in de jaren 70. Dat gebeurde in bijna alle takken van de landbouw, en dus ook bij theeboeren, en vooral in Japan. Maar daar gaat een volgende blog over.</p><p>PS Ik draag dit stukje op aan mijn grootvader, Octaaf De keersmaecker, die in de jaren 70 stierf aan een paar verschillende kankers en die een succesvolle boer was in Oppuurs....en die net als alle andere boeren chemische bestrijdingsmiddelen moest gebruiken. </p><p> Bibliografie:</p><p>RACHEL CARSON, <u>Silent Spring.</u>, 1962</p><p>RACHEL CARSON, <u>Under the Sea Wind.</u>, 1941. Eén van de allereerste boeken over de natuur die echt aanspraken. </p><p>RACHEL CARSON, <u>The Sea Around Us.</u>, 1951. De bestseller die het allemaal deed beginnen.</p><p>PATRIK SVENSSON, <u>The Gospel of the Eels.</u>, 2019. Heel leuk boek over de paling...met een hoofdstukje over Rachel Carson, en wanneer boeken boeken aanbevelen moet een lezer goed luisteren. </p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-3990465844091002322021-03-19T22:57:00.002-07:002021-03-19T22:57:48.864-07:00Gyokuro geproefd<p>Tijdens het schrijven van de vorige drie blogs moest er uiteraard ook geproefd worden, en samen met die shiboridashi waren er ook gyokuro's meegekomen...</p><p><br /></p><p><b><i><u>Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe "Yoneta", Goko cultivar, 2020, Thés du Japon</u></i></b></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpKTn5fWfDaZYSg8zycn_ab-wt8PptXiiPeBxqnPRryOBMmiwkgSX8ln5KhPKRr4Y8sLapjdqH8izKlYgayMJlWYi6T5q6dh2bz-bZdFpTwToihifZ0HaA1q4cKol6LPCqrn7ZtKg1jwvr/s640/yonetagoko.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpKTn5fWfDaZYSg8zycn_ab-wt8PptXiiPeBxqnPRryOBMmiwkgSX8ln5KhPKRr4Y8sLapjdqH8izKlYgayMJlWYi6T5q6dh2bz-bZdFpTwToihifZ0HaA1q4cKol6LPCqrn7ZtKg1jwvr/s320/yonetagoko.jpg" /></a></i></b></div><b><i><br /><u><br /></u></i></b><p></p><p>Handgeplukt op 13 mei 2020. Theetuin in Inooko, Kyo -Tanabe, in Kyoto. Kyo-Tanabe is binnen Uji waarschijnlijk de top-regio voor gyokuro. Gemaakt door mijnheer Yoneta. 30.18 euro per 50 gram (pre-taks). Afkomstig van ongesnoeide struiken in een 'shizen-shitate' tuin waarvan de onregelmatigheid mechanisch oogsten onmogelijk maakt. De cultivar is Goko, ontdekt in 1954, en breed aangeplant in de regio omdat hij sterk reageert op beschaduwing. 27 dagen beschaduwd. </p><p>20 februari 2021, in een shiboridashi, 30 ml, 5 gram, 120 sec, 50°C: heel rijk en dik, zeer lang en extreem krachtig, in de nasmaak toetsen van witte bonen. Zeer veel umami, bijna een dikke bouillon. Tweede zetsel, 50ml, 60°C: een heel dikke en zachte thee met nog altijd veel impact en een erg lange afdronk. Er zit een heel mooie bittere toets tegen het einde aan, en de afdronk is zoet. Derde zetsel, 60°C, 90 sec: zoet en zacht, en nog altijd met die leuke bittere toets erdoor geweven. Deed nu denken aan dik en pas gemaaid lente-grad, veel vegetaler. 😊😊😊😊</p><p><br /></p><p><b><i><u>Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe "Dejima", Goko cultivar, 2020, Thés du Japon:</u></i></b></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaeTHXawwF8iCUMv2XoD3TnJUd3rOx_SaO49PA5Rj35A8QcMSolzTQAKC3aNWEuVvIUOCgIsvnVq4TU9D9bGCv8yOvtZFEqKIn4gZmaZ_pdbDp7z-amhSQpMZIkpUMK9ZGUvpOtuNWrrEP/s640/dejima.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaeTHXawwF8iCUMv2XoD3TnJUd3rOx_SaO49PA5Rj35A8QcMSolzTQAKC3aNWEuVvIUOCgIsvnVq4TU9D9bGCv8yOvtZFEqKIn4gZmaZ_pdbDp7z-amhSQpMZIkpUMK9ZGUvpOtuNWrrEP/s320/dejima.jpg" /></a></i></b></div><b><i><br /><u><br /></u></i></b><p></p><p>28.59 euro voor 50 gram (pre-taksen). Theetuin in Inooka, Kyo-Tanabe, Kyoto. Gemaakt door mijnheer Dejima. Handgeplukt op 20 mei 2020, uit een ongesnoeide 'shizen-shitate' theetuin. 38 dagen beschaduwd.</p><p>21 februari 2021, 50ml, shiboridashi, 55°C, 120 seconden. Erg sterk, heel dik, veel umami, heel breed uitwaaierend in de mond, met een sterke indruk achter op de tong. Heerlijk en erg complex, en zeer smakelijk. Tweede zetsel: nog altijd erg veel umami, sterk richting bouillon, zeker in de geur. Zeer lekker maar wat eenvoudiger dan die van mr Yoneta ? Iets grassiger al in de afdronk. Derde zetsel, 65°C: evolutie richting spinazie, dunner nu maar met een mooie duidelijke smaak, heel recht. Erg lekker met een mooie astringentie. 😊😊😊(😊)</p><p><br /></p><p><b><i><u>Gyokuro from Uji-Tawara "Shimooka" Goko cultivar, 2020, Thés du Japon:</u></i></b></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyaBVX2Ic30cSmgRe1beZHUvYetObPxfOoScQ0usYoMLVfDpWGX7KOw8CQKzg12fFfUhLvZWFiDdidUgfDNhfPK1uBaxOK85Jzi511_DAzkM10PJu8JedhbMC0VCBAgZZ22Vs7fxfr8fYp/s640/shimooka.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyaBVX2Ic30cSmgRe1beZHUvYetObPxfOoScQ0usYoMLVfDpWGX7KOw8CQKzg12fFfUhLvZWFiDdidUgfDNhfPK1uBaxOK85Jzi511_DAzkM10PJu8JedhbMC0VCBAgZZ22Vs7fxfr8fYp/s320/shimooka.jpg" /></a></i></b></div><b><i><br /><u><br /></u></i></b><p></p><p>Met de hand geplukt op 23 mei 2020 in Tachikawa, Uji-Tawara, Tsuzuki district, Kyoto. Mr Shimooka is één van de top gyokura makers van Kyoto. 45 dagen beschaduwing. Ongesnoeide 'shizen-shitate' tuin. 21.18 euro per 50 gram (pre-taks). </p><p>27 februari 2021, 50ml, 55°C, 100 sec, 5 gram, in een shiboridashi. Stevige gyokuro maar met een heel aangename umami die doet denken aan een bouillon, maar dan een minder sterke dan die van Mr Yoneeta, met ook wat fruitigere toetsen. Zeer mondvullend en met een lang en erg mooi bittertje. Knappe afdronk. Tweede zetsel was wat vegetaler maar erg lekker en zeer zacht. Heel fluwelige en ingetogen gyokuro met een zeer mooie spanningsboog en een heel mooi bitter toetsje. 😊😊😊😊</p><p><br /></p><p><b><i><u>Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe 'Yamashita' Kyo-midori cultivar, 2020, Thés du Japon:</u></i></b></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDxpXxKtTruAxnUdXdf0O2XzTyB_oFZllts53pPlXlpRsNWFZuhNXgCKh4pcM59knEqAv7qLka74EprsXacK4mWf7zk_fN0M133caE4qw4ydHKhWrvulmAXYOo3LeoJLp9YDIEY6JIGXnb/s640/yamashita.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDxpXxKtTruAxnUdXdf0O2XzTyB_oFZllts53pPlXlpRsNWFZuhNXgCKh4pcM59knEqAv7qLka74EprsXacK4mWf7zk_fN0M133caE4qw4ydHKhWrvulmAXYOo3LeoJLp9YDIEY6JIGXnb/s320/yamashita.jpg" /></a></i></b></div><b><i><br /><u><br /></u></i></b><p></p><p>Met de hand geplukt op 16 mei 2020. Fugenji gebied in Kyo-Tanabe, Kyoto. 39.12 euro voor 30 (!) gram, pre-taks, en dus de duurste van het groepje. Gemaakt door Yamashita Shinki, de kleinzoon van Yamashita Toshikazu, het hoofd van de Yamashita Shinjuen theetuin. De tuin is 'shizen-shitate' ongesnoeid. Tent-beschaduwing op drie niveaus, 36 dagen. Met de hand gerold en bewerkt in kleine partijen van 25 kg geoogste thee, telkens resulterend in 5 kg eindproduct. Gemaakt van de zeldzame kyo-midori cultivar die vandaag op de meeste plaatsen vervangen is door andere cultivars. </p><p>5 gram, 50ml, in de shiboridashi, 120 sec, 50°C. Heel mooi aroma. De eerste slok is een schok zoals het hoort te zijn, met heel intense smaken van bouillon, umami, en is erg rond en zoet. Heel dikke consistentie, heel mondbedekkend, extreem lang. Ondanks de echt indrukwekkende impact toch oo elegant en complex. Tweede zetsel: heel complex en fijn, en nog steeds met een superlange afdronk. Derde zetsel, met 10°C erbij: heel complex, meer vegetale tonen, maar fijn en erg apart achteraan. Nog altijd een prachtige afdronk. 😊😊😊😊(😊)</p><p><br /></p><p><b><i><u>Gyokuro from Uji, Kyo-Tanabe, 'Yoneta', Uji-hikari cultivar, 2020, Thés du Japon:</u></i></b></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPHPxOTLWWGg7q-iNwzwcIR23c0iZWx4-ngBTmqTj4wyHDEV6eqK-L97rF_TceVLhygKtUsDsXhJn9ki58e5i0AH0JS9I61lHj151DLUURIOSBrWi4e4wEzzeTsW0rr7Utvr_nUNpoQAN/s640/yonetaujihikari.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPHPxOTLWWGg7q-iNwzwcIR23c0iZWx4-ngBTmqTj4wyHDEV6eqK-L97rF_TceVLhygKtUsDsXhJn9ki58e5i0AH0JS9I61lHj151DLUURIOSBrWi4e4wEzzeTsW0rr7Utvr_nUNpoQAN/s320/yonetaujihikari.jpg" /></a></i></b></div><b><i><br /><u><br /></u></i></b><p></p><p>Geplukt op 9 mei 2020, met de hand, in een ongesnoeide 'shizen-shitate' theetuin in het Inooka gebied. Mr Yoneta (zie ook hierboven). Uji-hikari cultivar, in 1954 ontdekt in een zairai aanplant en sindsdien heel populair in Uji.</p><p>6 maart 2021, 5 gram, in een shiboridashi, 50ml, 55°C, 120 sec. De heel dikke infusie heeft een héél speciale en erg lange finish, en in de afdronk zit citrus. Veel umami, maar heeft ook iets romigs. Zeer intens en complex. Tweede zetsel, iets vegetaler achterin, zeer mooi klein bittertje. Derde zetsel, iets heter: zeer lekker, bijna mijn favoriet hier. Bessen, en veel sterker dan in het eerste of tweede zetsel. Erg mooie afdronk, en ook hier die bessen. Héél speciaal. 😊😊😊😊 </p><p><br /></p><p><b><i><u>Uji-tawara Organic Gyokuro, Nagatani Soen, 2020, The Tea Crane:</u></i></b></p><p><b><i></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLpqT16rLIh4gsLi2PWYQxV7JZsksLLz06aK45VwB2F2VwKDeiOu1t-OA_D_3S10wnONrWWibhKEVQkMhUpA5AOMKI259jGzoBB30rRGXWdc0vC6YyP14FShWrdmcCuvIVJPerwT-wy__3/s640/ujitawara.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLpqT16rLIh4gsLi2PWYQxV7JZsksLLz06aK45VwB2F2VwKDeiOu1t-OA_D_3S10wnONrWWibhKEVQkMhUpA5AOMKI259jGzoBB30rRGXWdc0vC6YyP14FShWrdmcCuvIVJPerwT-wy__3/s320/ujitawara.jpg" /></a></i></b></div><b><i><br /><u><br /></u></i></b><p></p><p>Geoogst in de lente van 2020. Bio. Nagatani Soen boerderij. 44 euro voor 100 gram, pre-taks. Goko en Uji-Midori cultivars. </p><p>14 maart 2021, 5 gram, 60°C, in een shiboridashi, 50ml, 120 seconden. Opmerkelijk complex droog aroma. Bijzondere smaak, net als een kruidenmedicijn, een door een oliefilm omwikkeld bittertje, heel complex en heel bijzonder. Tweede zetsel: die kruidigheid is echt opmerkelijk, heel complex, maar ook toch wel stevig bitter. Zeer lang, en ook die complexiteit hield lang aan, maar het is echt alsof je in een handvol verse kruiden bijt en er dan op blijft kauwen. Ook bij een derde zetsel aan 70°C blijft die kruidigheid hangen, het lijkt wel een kruidenpastille. Opmerkelijk en niet voor beginners. 😊😊😊</p><p><br /></p><p>Hiermee sluit ik mijn gyokuro reeks af. Thee kan een echt avontuur zijn, en gyokuro is eigenlijk echt uniek. Een heel aardig neveneffect is trouwens de gemoedsgesteldheid die je ontwikkelt: de combinatie van het effect van die kleine shotjes caffeïne en het nogal rituele zetten, brengt een heel bijzondere heldere vorm van concentratie met zich mee. Thés du Japon noemt het de espresso van de Japanse groene thee, maar het effect blijft veel langer hangen. </p><p>Ik kan geloven dat je gyokuro kan gebruiken om te mediteren, maar ook om geconcentreerd te werken is dit een goed hulpmiddel. Je kan lang 'in the zone' blijven als je je sessie wat voorbereid. Ook leuk om met een (1 !) vriend te doen omdat het zo persoonlijk is, maar je zal wat moeten spelen met de hoeveelheden om dezelfde concentratie te krijgen en toch genoeg thee te hebben, zeker bij het eerste zetsel. Deze tijd van het jaar is trouwens ideaal: de gyokuro van 2020 is nu top, gyokuro moet wat rijpen, en de shincha van 2021 is er nog niet (en je drinkt hem ook beter niet té jong). </p><p>Bija alle thee kwam hier van de magische website van <a href="https://www.thes-du-japon.com/index.php?main_page=index">Thés du Japon</a>, en eentje van <a href="https://www.the-tea-crane.com/">The Tea Crane</a>. </p><p></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-43681380885484355982021-03-13T00:09:00.002-08:002021-03-13T00:09:36.345-08:00Over het maken van gyokuro<p>Gyokuro is niet alleen in het zetten een buitenbeentje. Het hele productieproces van theetuin tot theepot is apart, en is vaak in handen van echte specialisten, mensen die al een paar generaties lang gyokuro produceren.</p><p>Zoals altijd start alles in de theetuin. Gyokuro is een schaduwthee, en daar ligt de kern van zijn karakter. Wanneer de allereerste scheutjes verschijnen wordt de thee afgedekt door doeken zodat het daglicht nog maar voor een klein percentage de blaadjes bereikt. Tijdens de groei produceert de theeplant aminozuren die door de plant naar de verse scheuten worden gebracht, waar zonlicht ze omzet in catechines. Door het zonlicht weg te nemen schiet de plant in stress, en vermindert de omzet van de zoete aminozuren in de bittere catechines, het blad wordt dunner, zachter en donkerder, en de thee die er mee gemaakt wordt wordt zoeter en krijgt veel meer umami. </p><p>De geschiedenis van gyokuro begon in 1835 toen een handelaar uit Tokyo, Yamamoto Kahei, naar Kyoto kwam op studiereis om meer te weten over de productie van tencha, het basismateriaal voor matcha. In Uji werden de theestruiken op het einde van de winter afgeschermd door stro om ze te beschermen tegen vorst, maar wanneer er vroeg op het jaar al warme dagen waren die de plant 'wakker maakten', schermde de familie Kinoshita zijn struiken langer af. Yamamoto Kahei merkte dat het resultaat veel zoeter was dan de niet-beschaduwde thee, begon hem daarrond te promoten maar merkte dan dat in volgende oogsten dat gezochte zoete karakter veel moeilijker te bereiken was. De vraag was echter gecreëerd, en andere vonden uit dat het het beschaduwen was dat de cruciale factor was voor het maken van deze thee. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPy6_0_JQWsS3fK93Ij_EPOyJOHzN_5ZdFvqob7d-UUpD4qxHoUOx9QZf_V9OQCJjS7PQ_ddCmYVctSYnS8HR9vG27XxuAdNd2i9BF-uwWBkKZpI2mS_N27xX3t9t4SfEqNgIDm6wnyecu/s680/gyokuroshdowinghibikian.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="510" data-original-width="680" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPy6_0_JQWsS3fK93Ij_EPOyJOHzN_5ZdFvqob7d-UUpD4qxHoUOx9QZf_V9OQCJjS7PQ_ddCmYVctSYnS8HR9vG27XxuAdNd2i9BF-uwWBkKZpI2mS_N27xX3t9t4SfEqNgIDm6wnyecu/s320/gyokuroshdowinghibikian.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">foto <a href="https://www.hibiki-an.com/product_info.php/products_id/28">Hibiki-An</a></span></div><br /><p>Het afdekken van de thee gebeurt een drietal weken voor de oogst, en men noemt dat <i>ooishita</i>. De traditionele manier is met stro (<i>honzu hifoki</i>). Hierbij wordt er wanneer de eerste scheuten verschijnen een houten structuur gemaakt boven de theetuin. Daarop komt een dak gemaakt met bamboestengels die 55 tot 60% van het daglicht tegenhouden. Na 7 à 10 dagen worden de bamboestengels bedekt met een dikke laag rijststro zodat 95% van het zonlicht wordt tegengehouden zodat de perfecte omstandigheden ontstaan. Na het oogsten moet alles terug worden afgebroken en wordt een deel van het rijststro gebruikt als meststof. Dit erg arbeidsintensieve proces wordt vaak vervangen door het gebruik van een synthetisch doek op een aluminium structuur, waarbij eerst een nog wat licht doorlatend doek wordt gebruikt, en dan in een tweede fase een tweede doek wordt toegevoegd. Voor de boer is het grote voordeel dat hij veel minder werk heeft, en zijn structuur kan laten staan waarbij het doek wordt opgerold. Het nadeel is dat het geheel minder ademt en de thee als het ware gestoomd kan worden als er (te) veel zon is, en dat er geen stro is dat als meststof kan dienen maar dat ook voor een deel de groei van onkruid afremt. De boer gaat dan ook vaker teruggrijpen naar kunstmest en naar herbicides. De bemesting is overigens essentieel: des te meer aminozuren te geproduceerd worden, des te groter het effect, en het is een manier om veel umami te verkrijgen zonder correct te beschaduwen. Volgens Tyas Sosen (<a href="https://www.the-tea-crane.com/blog/2019/11/11/the-story-of-japanese-tea-book-press-release/">The Story of Japanese Tea</a>) wordt de traditionele manier vooral gebruikt voor het maken van de toppers, de wedstrijdthee's, en de andere voor de meeste andere gyokuro. De boer komt echter vaak in een dodelijke cirkel terecht: door de kunstmest krijgen de blaadjes meer smaak en worden zoeter, trekken daardoor meer insecten aan, waardoor de boer ook pesticides moet inzetten, en voor hij het weet krijgt hij zijn tuin alleen nog onder controle door een mix van kunstmest, herbicides en pesticides. Op korte termijn is dat economisch slim, maar naast het feit dat veel boeren hierdoor zelf kanker kregen, putte het de struiken ook uit en vlakte het de complexiteit van hun smaakpatroon af. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/AP_bfKCx2SE" width="320" youtube-src-id="AP_bfKCx2SE"></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: xx-small;">In deze video (van <a href="https://www.o-cha.com/loose-leaf-green-tea/gyokuro/">O-cha</a>, een goeie handelaar), krijg je een goed idee van de arbeidsintensiviteit van het beschaduwen</span></div><p>De keuze van cultivar is belangrijk. Een heel groot deel van de aanplant in Japan bestaat uit Yabukita, de vroegschietende en erg productieve variant. Voor gyokuro is hij echter minder geschikt, en worden cultivars als Gokou of Uji-Hikari gebruikt, die heel andere smaakcomponenten aanbrengen. Top-gyokuro wordt dan ook geoogst met de hand. Na de oogst wordt de oogst verwelkt en dan kort gestoomd (20 of 30 seconden, korter dan bij sencha), geperst en gedroogd. Het rollen om de mooie naaldvorm te bereiken kan met de hand gebeuren, maar dit is opnieuw weggelegd voor de wedstrijdthee's, de toppers. Wie gyokuro koopt verdient overigens om te weten hoe zijn thee gemaakt werd: welke cultivar, elke methode, met de hand of niet. En dat wil overigens niet zeggen dat gyokuro die niet met de hand werd gemaakt slecht is: hij is alleen anders. </p><p>In tegenstelling tot sencha komt gyokuro pas laat op de markt: bij sencha wil men de frisse lente-aroma's zo snel mogelijk hebben, bij gyokuro laat men de thee rusten tot de herfst en zelfs de winter voor hij op de markt komt. Gyokuro is altijd duur: de plant wordt zo onder druk gezet door het beschaduwen dat hij de rest van het jaar moet herstellen: tweede of derde oogsten zijn onmogelijk. De rest is een combinatie van cultivar, ligging en vakmanschap, en gyokuro kan erg verschillend zijn in smaak zodat het voor de kenner een heel fascinerende drank is, en je kan je hier echt in laten gaan. De beste koop je in Japan, maar vergeet niet dat je nog importbelastingen moet betalen !</p><p><br /></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-70777961541879242682021-03-05T22:39:00.004-08:002021-03-05T22:39:46.616-08:00Over het zetten van gyokuro.<p>Nu mijn shiboridashi was aangekomen en bewonderd (zie <a href="https://theenatuurlijk.blogspot.com/2021/02/mijn-eerste-shiboridashi.html">hier</a>), werd het tijd voor thee. Een shoboridashi gebruik je voor het zetten van gyokuro, en het is van alle thee-ervaringen misschien de meest opmerkelijke, en zeker de meest schokkende, zélfs voor iemand die al veel groene thee geproefd heeft in zijn leven: een correct gezette gyokuro met het juiste materiaal is een heel aparte ervaring. </p><p>Samen met de shiboridashi had ik bij Thés du Japon ook een paar gyokuro's gekocht. Ze zijn omwille van de manier waarop ze gemaakt worden (daarover volgende keer meer) nooit goedkoop, en ze moeten volgens mij dan ook geproefd en gedronken worden als een goede wijn: met veel aandacht en wel wat voorkennis. Voor de prijs die je betaalt voor een gyokuro heb je recht om wat dingen te weten: van welke cultivar hij werd gemaakt, uit welke regio of dorp hij komt, en wie de maker was. Het oogstjaar dient vermeld te zijn, want het moet recent zijn (alhoewel het drinken van oudere gyokuro ook zijn fans heeft). </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8G_mWtihZlK8WkBaDgVXNaMa4wzRgDyJuVoBx9PKetmiwnhCrZedN9W2kfmgcyDWH4RqVybDlMIeLGz0aW6OY7F6U96oxCQDPLON58sj6m7VUMlx4_cG6vYpSE22lE64mhW_NGQhen4g/s640/Yoneta3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8G_mWtihZlK8WkBaDgVXNaMa4wzRgDyJuVoBx9PKetmiwnhCrZedN9W2kfmgcyDWH4RqVybDlMIeLGz0aW6OY7F6U96oxCQDPLON58sj6m7VUMlx4_cG6vYpSE22lE64mhW_NGQhen4g/s320/Yoneta3.jpg" /></a></div><br /><p>Aan het zetten van gyokuro zijn twee dingen spectaculair: de lage temperatuur en de verhouding thee/water, en het is een thee die je aandacht vraagt. Slecht gezet kan hij uitermate bitter en onaangenaam zijn. </p><p>Eerst is er het water. Dat moet uiteraard water zijn van kwaliteit (Spa, Montcalm, Britta-gefilterd), en dat is een basis-eis. Maak nooit een gyokuro met kraantjeswater, daar is de thee eerst en vooral veel te duur voor, en het resultaat is onaangenaam. Héél belangrijk is de temperatuur van dat water, en, en dat is de eerste verrassing, die moet laag zijn, rond de 50°C en maximaal 60. Die temperatuur kan je bereiken door een goeie waterkoker te gebruiken die je kan instellen, of je kan traditioneel gaan zoals in Japan. Dan kook je het water, gebruikt dat om de shiboridashi op te warmen, en via een yuzumashi, een kommetje met een giettuit, breng je de temperatuur naar beneden door het water over te schenken in de kopjes. Elke keer gaat het water met ongeveer 10°C naar beneden. Die lage temperatuur is essentieel !</p><p>Ten tweede gebruik je echt véél thee met erg weinig water. <a href="https://www.thes-du-japon.com/index.php?main_page=page&id=2&chapter=0">Florent Weugue</a> geeft als advies 30 ml water op 5 gram, en dat is zo weinig dat ik het bijna niet geloofde, en persoonlijk ga ik ook iets hoger, naar 50ml. De thee mag dan 120 seconden trekken, niet meer en niet minder, en je kan hem een paar keer zetten. Het eerste zetsel is echter het spectaculairste.</p><p>Ik gebruikte een thee van mijnheer Yoneta uit Inooka, in Kyo-tanabe, een regio die bekend is voor zijn top-gyokuro's, en die in Uji, in de prefectuur Kyoto ligt. Hij werd met de hand geplukt op 13 mei 2020, en kost ongeveer 40 euro per 50 gram (nog een reden waarom je gyokuro met respect moet zetten). </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghyphenhyphenTa9QYwNIzBtEtuK6x3rax1ud8BcqGj48i75s7d-yTpGbzO7xjYPTUv2G9Yk1JmjLfeEuYAjcBWHmafmAiI_llPHZpS_Ll-ewqgGTrrqMdUqP-pEEWYID7QuobORBEBAKFYgzdkWgawF/s640/Yoneta1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghyphenhyphenTa9QYwNIzBtEtuK6x3rax1ud8BcqGj48i75s7d-yTpGbzO7xjYPTUv2G9Yk1JmjLfeEuYAjcBWHmafmAiI_llPHZpS_Ll-ewqgGTrrqMdUqP-pEEWYID7QuobORBEBAKFYgzdkWgawF/s320/Yoneta1.jpg" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Goko cultivar, door mr Yoneta</td></tr></tbody></table><br /><p>Je start met het afwegen van je thee en het gereed zetten van je materiaal. De shiboridashi en de kopjes worden best eerst opgewarmd met heet water. Daarna schep je de thee in de shiboridashi, en door de warmte van de pot kan je al erg mooie aroma's krijgen. Dan voeg je het water toe, en na 120 seconden krijg je je eerste kopje. Uitgieten doe je heel zorgvuldig, maar met een goed gemaakte shiboridashi gaat het heel goed (walsen of roeren is uit den boze). Je zal waarschijnlijk schrikken van de heel kleine hoeveelheid thee die je kan opgieten, de blaadjes slorpen erg veel water op, Het is belangrijk om geduld te hebben, en tot de laatste druppel op te vangen, 'want hij bevat het universum', cq het meest geconcentreerde stukje.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHYc42Ykj8iAKRnA9FwrPVWEXdibyOIVS9Qy18T-LuO7iCWlwHHCBMJIEcV_TbenP3kFE0ssGOtWgxdEYGFuKlw0N9jn-2-KioKP2b23HrxaQjwkWotRB9myx6Ktb8EoYWqOziahaGOXbJ/s640/Yoneta4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHYc42Ykj8iAKRnA9FwrPVWEXdibyOIVS9Qy18T-LuO7iCWlwHHCBMJIEcV_TbenP3kFE0ssGOtWgxdEYGFuKlw0N9jn-2-KioKP2b23HrxaQjwkWotRB9myx6Ktb8EoYWqOziahaGOXbJ/s320/Yoneta4.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Dit is spectaculair om zien. Je krijgt er zelfs geen klein kopje mee gevuld, maar de thee lijkt bijna stroperig en glutineus, zo geconcentreerd is hij. Het is eigenlijk heel mooi om naar te kijken. De grootste schok moet echter nog komen: door deze heel hoge concentratie, en door de productiemethode van gyokuro, krijg je nu een echte umami-bom. Dit is zelfs voor geoefende theedrinkers erg verrassend, en het is zo verschillend van zowat alle andere thee's dat het elke keer weer opkijken is. Bij de echte goeie ga je weliswaar op een heel geconcentreerde manier ook de grassigheid of het vegetale van een goeie sencha proeven, maar de eerste sensatie is meestal die van een bouillon, en is een smaakexplosie die bijna uniek is, en die veel mensen echt doet schrikken. Als je nooit echt begrepen hebt wat umami is, wel, dit is het.</p><p>Gyokuro laat (gelukkig maar) verschillende zetsels toe, en bij elk zetsel verdwijnt er wat van die umami en meestal krijg je na een paar zetsel meer de effecten van een goeie Japans groene thee, maar het is die eerste slok waar het om gaat. Je kan drie à vijf zetsels maken, en telkens krijg je ook meer thee omdat de blaadjes nu verzadigd zijn, en er zijn mensen die de theeblaadjes achteraf ook opeten, met een beetje rijst of gewoon met wat ponzu-saus, maar houd rekening met de caffeïne: geen goed idee laat op de avond !</p><p>Nu heb ik U waarschijnlijk nieuwsgierig gemaakt maar ook wel een beetje angstig. Kan ik gyokuro zetten zonder al dat materiaal ? Wel, twee dingen zijn echt absoluut noodzakelijk: water van de correcte kwaliteit, en tijd. Je kan geen gyokuro maken als je gehaast bent. Het ritueel is niet allen belangrijk voor de beleving maar ook voor de smaak. Qua uitrusting is er een beetje keuze. De yuzamashi kan worden vervangen door een ander stuk in wit porselein. De kopjes moeten klein zijn, maar die van een gongfu set zijn ook bruikbaar. Qua theepot kan je kiezen tussen een shiboridashi of een hohin, maar beide zijn meestal niet echt goedkoop. Wie niet al te veel wil investeren kan een gaiwan gebruiken of een kyusu met redelijk brede bodem, maar het probleem is de heel lage verhouding blad tegen water, wat vooral de latere zetsels heel moeilijk maakt, maar een gaiwan komt in de buurt en die kan je erg goedkoop vinden. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4LDEG4Gg3eSiWRS8IxgqxQJVoJXNcb3vhqfuQRPj1ShcWxGsd-q7jcSZ64rqoc88EhojifDtOSyOxTibpm-qb1USkloceH1rAVJ7-FOtVX3RIExKU2sgpJs9cY7kIVZfWGgUFYYEcFsOO/s800/hohin_hakeme.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4LDEG4Gg3eSiWRS8IxgqxQJVoJXNcb3vhqfuQRPj1ShcWxGsd-q7jcSZ64rqoc88EhojifDtOSyOxTibpm-qb1USkloceH1rAVJ7-FOtVX3RIExKU2sgpJs9cY7kIVZfWGgUFYYEcFsOO/s320/hohin_hakeme.jpg" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Een 'eenvoudige' hohin van <a href="https://www.thes-du-japon.com/index.php?main_page=product_info&cPath=2_127_9&products_id=357">Thés du Japon</a></div><br /><p>Ik moet eerlijk zijn, ik had de investering lang uitgesteld, en ik heb lang gyokuro gemaakt met een kyusu, en met wat hogere verhoudingen, 100ml op 6 gram. Alhoewel je dan héél lekkere groene thee maakt, mis je het echte gyokuro effect. Het is een thee die je zet voor jezelf of voor één vriend, en die tijd en toewijding eist, maar die een heel bijzondere sensatie teruggeeft.</p><p>Je kan de reputatie van gyokuro eigenlijk alleen begrijpen door hem te proeven. Daarvoor moet je of naar Japan, of investeren in materiaal, of een goeie vriend hebben 😀 ... maar bovenal tijd, en geduld. </p><p>In de volgende blog meer over het unieke productieproces: een goeie gyokuro ontstaat op het terrein, niet in de fabriek.</p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2387273709365065989.post-19582163158965369452021-02-26T22:03:00.002-08:002021-02-26T22:07:45.867-08:00Mijn eerste shiboridashi.<p>Het frustreerde me al een tijdje. Daar zat ik dan met mijn gyokuro-thee. Met eigenlijk alleen maar materiaal om sencha mee te zetten, en zelfs in mijn kleinste kyusu leek de hoeveelheid water die de echte kenners mij aanraadden belachelijk. Toen ik begon door te hebben dat ik gyokuro ook echt niet begreep begon het me te dagen: misschien was het een kwestie van materiaal...</p><p>Omdat het aanbod in België eerder beperkt is was een speurtocht op het internet aangewezen. En waar zoek je dan beter dan op sites waar ze de beste gyokuro verkopen ? En dan kom je al snel uit bij <a href="https://www.thes-du-japon.com/index.php?main_page=index"><b>Thés du Japon</b></a>, de online shop (én blog!) van Florent Weugue, een kenner met een uitgebreid aanbod en goed advies. </p><p>Wat ik zocht was een shiboridashi en twee bijpassende kopjes. Gyokuro zet je immers in heel kleine hoeveelheden en dus héél geconcentreerd, met een hoge verhouding thee op relatief weinig water. Alhoewel in een klassieke kyusu de blaadjes meer plaats krijgen, raak je snel in de problemen met de ingebouwde filter waar de blaadjes opstroppen, en de minieme hoeveelheid water is niet genoeg om ze allemaal terug in beweging te brengen. Net als de Chinese gaiwan is de shiboridashi een thee'pot' zonder filter, en een echt goeie sluit zo perfect af dat het water maar via één kleine opening naar buiten kan, zonder dat er theeblaadjes meekomen, essentieel voor het zetten van gyokuro. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDh74B-cM-ltJq_1WNiCcOohuhLtMxivRFSA3v3X0vHFs6d_VIvVGZjkgXAcrQON__KqsHi4WWtm_16FSVrksweRQtBrG35ZcqHe_ZNL0YzjhqgTg2Z1Nsp-RnMxauNxwb-J3xo-o3LJkN/s640/shiboridashi1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDh74B-cM-ltJq_1WNiCcOohuhLtMxivRFSA3v3X0vHFs6d_VIvVGZjkgXAcrQON__KqsHi4WWtm_16FSVrksweRQtBrG35ZcqHe_ZNL0YzjhqgTg2Z1Nsp-RnMxauNxwb-J3xo-o3LJkN/s320/shiboridashi1.jpg" /></a></div><br /><p>Mijn nieuwe aanwinst, waar ik héél erg blij mee ben, komt uit Tokoname. De schepper is Katayame Hakusan, de derde generatie al, die het vak leerde van zijn vader. Hij is een ervaren artiest, geboren in 1949 en afgestudeerd in 1968 die al heel wat prijzen behaalde. Hij gebruikte twee technieken die het uiterlijk bepaalden. De eerste is yôhen waarbij de temperatuur van de asse in de oven waar het stuk instaat de klei verschillende kleuren geeft, van groen tot zwart. De tweede techniek is mogake, waarbij zeewier rond het voorwerp wordt gedraaid dat de oven in gaat. Het zout van dat zeewier oxydeert dan maar maakt een heel fijn en grillig motief van lijnen in de klei. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijCBN4R2kW6Pl5ucOwNo4bpYLCesrgntj6BUBp29otPpicDWiJj-Q8YePIIlyz-8TRrn_4YV0DVO_E7XfpWexsvpo7bh8PMsRP9hLOtLjdTcPmOg1Ey7NDGpH2wr9cfLFh3LMOzl0LbiL9/s640/shiboridashi2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijCBN4R2kW6Pl5ucOwNo4bpYLCesrgntj6BUBp29otPpicDWiJj-Q8YePIIlyz-8TRrn_4YV0DVO_E7XfpWexsvpo7bh8PMsRP9hLOtLjdTcPmOg1Ey7NDGpH2wr9cfLFh3LMOzl0LbiL9/s320/shiboridashi2.jpg" /></a></div><br /><p>Ik kocht ook twee theekopjes van dezelfde maker. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizPU5GKaOE2JcOgw08hoB9RpNBfA07_di8kC8m8tL_SUOZiRArkWN8Fr-OVrSrGhCbzjNhMBnaoaq6fVasyBDODI-gU9crA48B5gvpXOigLSxwsHJ5Lde6tICGqYmiExoxPwdeLuTJQ4fP/s640/shiboridashi3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizPU5GKaOE2JcOgw08hoB9RpNBfA07_di8kC8m8tL_SUOZiRArkWN8Fr-OVrSrGhCbzjNhMBnaoaq6fVasyBDODI-gU9crA48B5gvpXOigLSxwsHJ5Lde6tICGqYmiExoxPwdeLuTJQ4fP/s320/shiboridashi3.jpg" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Het leek me toepasselijk om mijn eerste thee te zetten met een gyokuro die van dezelfde website kwam: daarover volgende week meer...</p><p><br /></p>Rickhttp://www.blogger.com/profile/13464570323968201349noreply@blogger.com0