Mok-verhalen: Penshurst Place, Sir William Sydney en Postcard Teas' English Breakfast

My True-love hath my hart and I have his

By just exchange one for another given

I hold his dear and mine he cannot miss

There never was a better bargain driven

Sir Philip Sydney

Mijn allereerste reis naar Engeland, nu al heel lang geleden, was rijk aan plaatsen die zo mooi waren en zo'n indruk op me nalieten dat ik ze later nog vele malen terug bezocht. De meeste lagen in Kent, het graafschap dat je binnenrijdt vanop de ferry in Dover, en waar je rustig een week kan doorbrengen om dan alleen nog maar de hoogtepunten bezocht te hebben. De plaats die altijd al het meeste indruk op me maakte omdat ze door en door Engels was, en zo vol van geschiedenis en kunst, was Penshurst Place.

De bouw ervan startte in 1341 voor een burgemeester van London, waar het zo'n 50km vandaan ligt, maar het kwam al snel in handen van edelen waaronder de hertogen van Buckingham. Nadat Hendrik VIII de hertog liet onthoofden gebruikte hij het als uitvalsbasis om de jonge Anne Boleyn het hof te maken die in het nabije Hever Castle, nog zo'n topper, woonde. In 1552 schonk Henry's zoon Edward het aan Sir William Sydney, een hoveling, en het bleef tot nu in handen van zijn afstammelingen. 

Sir Philip Sydney

De beroemdste bewoner was Sir Philip Sydney, William's zoon, een dichter-soldaat in de tijd van Elizabeth I die ondermeer bekend werd voor de 108 sonnetten die hij schreef voor zijn minnares (en opdroeg aan zijn vrouw Frances Walsingham). Hij was ook een diplomaat en soldaat die hard vocht voor zijn koningin en de Protestantse zaak, en hij was in Parijs bij zijn schoonvader tijdens de verschrikkelijke Bartholomeusnacht toen gedurende drie dagen duizenden protestanten, de zogenaamde Hugenoten, werden opgejaagd en vermoord door de Parijzenaars. In 1586 vocht hij in de slag bij Zutphen in Nederland toen hij een kogel in de dij kreeg. Hij overleed 26 dagen later aan gangreen, niet na het uitspreken van de onsterfelijke woorden Thy necessity is yet greater than mine, toen hij het hem toegestopte glas water doorgaf aan een gewonde soldaat die naast hem lag. 

Het huis is vandaag één van de mooiste historische huizen van Engeland met veel erg goed bewaarde architecturale elementen zoals de Long Gallery, die werd gebruikt voor sport en wandelingen bij regenweer. De Great Hall is één van de grootste en best bewaarde van Engeland. De tuin bleef bewaard in de Italianate Style met veel compartimenten, ook een uitzondering omdat de meeste historische tuinen later werden omgevormd in de romantische landschapsstijl. Zelfs het dorp is schitterend, en ook de parochiekerk is aan aanrader. 

Copyright https://www.penshurstplace.com/

In zo'n tas kon ik alleen de allerbeste breakfast tea schenken, die van Postcard Teas in London, zowat de beste theewinkel van London. Timothy d'Offay, de eigenaar en één van de grote namen in de theewereld, maakt er een heel eigen blend voor, en dit is de derde versie ervan. Het is een blend van 40% zwarte thee uit Kerala in Indië van de Sahvadri Coöperatieve, 40% Assam van de Nath Family Farm in Sonitpur, en, en dat is heel origineel voor een Engelse ontbijtthee, 20% zwarte Japanse thee uit Kumamoto, de Supernatural Black van meester Matsumoto. Wakoucha dus !

English Breakfast, Postcard Teas:

4.95 £ voor 50 gram. Gezet 18 januari 2020 in een klassieke porseleinen theepot, voorverwarmd, aan 98°C, drie minuten en drie gram op 250ml. Mooie heldere roodbruine kleur. Een mooie thee, robuust genoeg voor bij het ontbijt, maar tegelijk ook zacht genoeg. Vooral in de neus viel de Japanse thee op, met een florale toets die de moutige tonen van de Indiërs verzachten. In de mond kwam er een mooie frisse toets bij die ook van de Wakoucha zou kunnen komen. Met een wolkje melk kleurde hij zeer mooi, en was hij erg lekker met twee na elkaar volgende smaakgolven, de eerste eerder zoeter en de tweede floraler, heel leuk en wat complexer dan veel andere ontbijtthee's. 

😊😊😊(😊)