Toen Jin Jun Mei in 2005 voor het eerst het daglicht zag was het een echte luxe-thee, geplukt van dezelfde struiken als Lapsang Souchong, maar dan met uitsluitend de fijnste knopjes. Deze thee joeg een schokgolf door de lokale gemeenschap. Door anders te plukken kon er veel meer geld verdient worden met dezelfde struiken, en binnen de kortste keren ontplofte de vraag toen zowel de Chinese als de exportmarkt als een blok viel voor deze nieuwe stijl. En wat doe je als de vraag zo explosief stijgt ? Je plant nieuwe struiken aan met productieve en redelijk makkelijke cultivars, en je past de thee wat aan aan de vraag. En zo ontstonden er grote verschillen tussen de top van de markt, met thee's van heel jonge scheutjes van de wilde Xiao Zhong planten, erg complex maar ook duur want je hebt héél veel blaadjes nodig om 10 gram thee te maken (en alles gebeurt met de hand), en thee's die tegemoet moeten komen aan de enorme vraag van de Europese en Amerikaanse markten, gemaakt van cultivar's die grotere blaadjes hebben, makkelijker plukken en zich verlenen tot machinale verwerking. De prijsverschillen tussen de twee groepen kunnen zeer groot zijn. Toch denk ik dat het fout is om te spreken van échte en niet-echte Jin Jun Mei. Het zijn uitdrukkingen van verschillende stijlen binnen één groep, een beetje zoals in de wijn: in Bordeaux kan je zowel een goed gemaakte Médoc kopen als een wijn van een top-kasteel uit de Margaux. Beide zijn authentieke Bordeaux die over hun regio spreken, maar geen zinnig mens drinkt elke dag Château Pétrus, en het prijsverschil ontslaat een 'mindere' niet van de plicht om binnen zijn niveau zo goed mogelijk te zijn.
Dat gaan we hier eens testen. We proeven de Jin Jun Mei van Teastation, 25 euro voor 100 gram, een heel goed gemaakte basis-Jin Jun Mei, en we vergelijken hem met die van Mei Leaf, die 133 euro kost voor 100gram. Als je een stijl echt wil begrijpen moet je immers altijd de bovenkant van het spectrum geproefd hebben, de basis is meestal een betaalbare benadering van het product dat ooit het genre bekend maakte.
Links de Mei Leaf, rechts die van Teastation
Honey Style, Premium Label N° 31, Jin Jun Mei, Teastation
Verkocht per 50 gram, 12.6 euro per pakje. Van de Huang Gang Shan berg, op de rand van Wuyishan, de hoogste top van de regio. 1500 tot 1800m hoogte. De cultivar is Fu Yun N°6, een grootbladige variant die in 1987 werd geregistreerd en vandaag heel populair is. Met de hand geplukt, ergens voor het qingming feest.
11 januari 2019, 100ml, gaiwan, 90°C, 3 gram, 1 minuut 30 seconden. Redelijk groot blad, met veel 'goud', maar niet overdreven. Het natte blad heeft een mooi en karaktervol aroma, mooi breed en duidelijk. De kleur van de infusie is een naar het oranje neigend roodbruin. Zeer mooie, frisse neus, heel fruitig, mooie honingtoetsen, heel aangenaam en levendig. In de mond erg zacht, met een mooie afdronk, maar eerder dun van structuur. Wanneer de thee wat afkoelde kwam er wat astringentie. 2 minuten: iets roodbruinere infusie. In de neus kwam het moutige nu veel meer naar voor, op een wat eendimensionale maar lekkere manier. In de mond was de thee nu zoeter, met ook wat zurige elementen en opspringend fruit. Derde zetsel, 2 min 30 sec. alhoewel de aroma's neutraler werden, bleef de smaak erg lekker met een zoete finish die wat aan de zijkant van de tong zat. 😊😊😊(😊)
Deze thee kan ook uitstekend gezet worden op zijn Westers (en is dan zelfs ietsiepietsie lekkerder).
Gleaming Brow, Jin Jun Mei, Mei Leaf:
Gekocht op 2 januari 2020, 3 pakjes van 5 gram, 16.95 £ (133 euro voor 100 gram). Geplukt in maart 2019 en dus voor de start van de Chinese lente, van in het wild groeiende Xing Cun Xiao Zhong Wuyi Lapsang planten in Tongmu, als de allereerste lentescheutjes op oude struiken. Met de hand geplukt en gerold, en elke 10 gram is goed voor 1000 tot 1500 tips die geplukt worden met kleine plastic draagmandjes (zie de video). Volgens Mei leaf is dit authentieke Jin Jun Mei, en je kan hem herkennen aan de heel kleine blaadjes die overwegend donker van kleur zijn. Volgens hen zou er nooit meer dan 30% gouden leaf in een Jin Jun Mei mogen zitten.
11 januari 2020: Gongfu gezet met een 100ml gaiwan, 3 gram thee, 90°C en 10 seconden voor de eerste zetbeurt. Heel kleine en fijne blaadjes. Het natte blad heeft een onwaarschijnlijk complexe geur, met zwarte chocolade en iets heel floraals (ik dacht aan rozebottel, Mei Leaf aan geranium). Goudgele infusie met een oranje schijn. In de neus chocolade, maar dan in de vorm van een dessert waar ook nog andere dingen in verwerkt werden, echt héérlijk. In de mond zeer zacht, echt fluwelig, heel mondvullend, zijdezacht en luxueus. Heel lange finish. Uitzonderlijke thee, uitzonderlijke proefervaring.
15 seconden: het natte blad geurt identiek maar nog dieper en intenser. In het goudgeel van de infusie zit nu iets meer oranje. De neus blijft complex maar krijgt nu ook iets moutigs en iets van tomaat en rozebottel. Echt heel zacht in de mond, met een zoetje achterin. Zeer lange afdronk, ik ben na 20 seconden gestopt met tellen. Geen spoor van het zure van de eerste thee, echt een bedwelmend lekkere thee is dit.
20 seconden: vleziger aroma's voor het nat blad, en nog meer oranje voor de infusie. Nog steeds een erg mooie, zacht moutige neus. In de mond nog even rond en fluwelig, maar met meer fruit.
25 seconden: ook hier terug dat fruit, maar de thee wordt meer timide (maar drinkt nog altijd lekker leuk weg).
😊😊😊😊😊
Deze thee moet je echt op zijn Chinees zetten, met een gaiwan of een yixing potje.
Er is hier een interessant dilemma. De tweede is zonder twijfel de beste, maar kost ook vijf keer meer. Het is ook een thee die je met concentratie drinkt en die vraagt dat je je alleen met hem bezig houdt (en die dat dan ook beloond). De eerste brengt precies wat de meeste mensen verwachten van een Jin Jun Mei, is toegankelijk en lekker, en is in dat genre erg goed gemaakt. De tweede is echter topkwaliteit die misschien niet voor iedereen weggelegd is. Maar kijk zeker eens naar de video van de mensen van Mei Leaf !
En als je nu echt geinteresseerd bent: hier is die van drie jaar geleden met meer uitleg over de verschillende kwaliteitsniveaus !
11 januari 2019, 100ml, gaiwan, 90°C, 3 gram, 1 minuut 30 seconden. Redelijk groot blad, met veel 'goud', maar niet overdreven. Het natte blad heeft een mooi en karaktervol aroma, mooi breed en duidelijk. De kleur van de infusie is een naar het oranje neigend roodbruin. Zeer mooie, frisse neus, heel fruitig, mooie honingtoetsen, heel aangenaam en levendig. In de mond erg zacht, met een mooie afdronk, maar eerder dun van structuur. Wanneer de thee wat afkoelde kwam er wat astringentie. 2 minuten: iets roodbruinere infusie. In de neus kwam het moutige nu veel meer naar voor, op een wat eendimensionale maar lekkere manier. In de mond was de thee nu zoeter, met ook wat zurige elementen en opspringend fruit. Derde zetsel, 2 min 30 sec. alhoewel de aroma's neutraler werden, bleef de smaak erg lekker met een zoete finish die wat aan de zijkant van de tong zat. 😊😊😊(😊)
Deze thee kan ook uitstekend gezet worden op zijn Westers (en is dan zelfs ietsiepietsie lekkerder).
Gleaming Brow, Jin Jun Mei, Mei Leaf:
Gekocht op 2 januari 2020, 3 pakjes van 5 gram, 16.95 £ (133 euro voor 100 gram). Geplukt in maart 2019 en dus voor de start van de Chinese lente, van in het wild groeiende Xing Cun Xiao Zhong Wuyi Lapsang planten in Tongmu, als de allereerste lentescheutjes op oude struiken. Met de hand geplukt en gerold, en elke 10 gram is goed voor 1000 tot 1500 tips die geplukt worden met kleine plastic draagmandjes (zie de video). Volgens Mei leaf is dit authentieke Jin Jun Mei, en je kan hem herkennen aan de heel kleine blaadjes die overwegend donker van kleur zijn. Volgens hen zou er nooit meer dan 30% gouden leaf in een Jin Jun Mei mogen zitten.
11 januari 2020: Gongfu gezet met een 100ml gaiwan, 3 gram thee, 90°C en 10 seconden voor de eerste zetbeurt. Heel kleine en fijne blaadjes. Het natte blad heeft een onwaarschijnlijk complexe geur, met zwarte chocolade en iets heel floraals (ik dacht aan rozebottel, Mei Leaf aan geranium). Goudgele infusie met een oranje schijn. In de neus chocolade, maar dan in de vorm van een dessert waar ook nog andere dingen in verwerkt werden, echt héérlijk. In de mond zeer zacht, echt fluwelig, heel mondvullend, zijdezacht en luxueus. Heel lange finish. Uitzonderlijke thee, uitzonderlijke proefervaring.
15 seconden: het natte blad geurt identiek maar nog dieper en intenser. In het goudgeel van de infusie zit nu iets meer oranje. De neus blijft complex maar krijgt nu ook iets moutigs en iets van tomaat en rozebottel. Echt heel zacht in de mond, met een zoetje achterin. Zeer lange afdronk, ik ben na 20 seconden gestopt met tellen. Geen spoor van het zure van de eerste thee, echt een bedwelmend lekkere thee is dit.
20 seconden: vleziger aroma's voor het nat blad, en nog meer oranje voor de infusie. Nog steeds een erg mooie, zacht moutige neus. In de mond nog even rond en fluwelig, maar met meer fruit.
25 seconden: ook hier terug dat fruit, maar de thee wordt meer timide (maar drinkt nog altijd lekker leuk weg).
😊😊😊😊😊
Deze thee moet je echt op zijn Chinees zetten, met een gaiwan of een yixing potje.
Er is hier een interessant dilemma. De tweede is zonder twijfel de beste, maar kost ook vijf keer meer. Het is ook een thee die je met concentratie drinkt en die vraagt dat je je alleen met hem bezig houdt (en die dat dan ook beloond). De eerste brengt precies wat de meeste mensen verwachten van een Jin Jun Mei, is toegankelijk en lekker, en is in dat genre erg goed gemaakt. De tweede is echter topkwaliteit die misschien niet voor iedereen weggelegd is. Maar kijk zeker eens naar de video van de mensen van Mei Leaf !
En als je nu echt geinteresseerd bent: hier is die van drie jaar geleden met meer uitleg over de verschillende kwaliteitsniveaus !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten