"Volgens Asam Olearius, secretaris van een diplomatieke missie van de hertog van Schleswig-Holstein, waren er in 1638 in het Perzische Isfahan drie soorten tavernes. scire chane of wijntavernes, waar de hoerenlopers gingen drinken, cahwa chane of koffie-tavernes waar de dichters, historici en verhalenvertellers gingen, en tsia chattai chane of Cathay thee-tavernes, waar de personen met een goede reputatie en de schaakspelers gingen. Volgens Olearius lieten de Perzen hun thee koken tot hij zwart en bitter was en voegden ze er dan kruiden en suiker aan toe. De lokale Hindoes dronken hem zonder toevoegingen in houten tassen die met goud of koper of zilver bekleed werden zodat de hitte geïsoleerd werd, en ze ze in hun handen konden houden ook al zat er kokende thee in."
Uit 'The True History of Tea.' door Victor H. Mair en Erling Hoh
Geen opmerkingen:
Een reactie posten