Het stadje Padstow ligt in Noord-Cornwall, op de Atlantische kust, en is een leuk oud vissershaventje met 3000 inwoners. Journalisten noemen het wel eens Padstein, omdat het hier is dat Rick Stein, de beroemde Engelse chef, niet minder dan vier restaurants heeft. Stein vertrok op 19-jarige leeftijd naar Australië waar hij de reis- en de kook-microbe opdeed. Vijf jaar later keerde hij terug naar Cornwall om er in Padstow een dancing te openen met een zakenvriend. Vechtpartijen maakten dat de politie de zaak sloot, maar de twee hadden ook een restaurantvergunning op zak, en deden dan maar een restaurant open, en in 1975 bouwden hij en zijn vrouw Jill het om tot een bistro, The Seafood Restaurant. Zijn passie voor vis en zeevruchten brachten hem rond de wereld en hij maakte voor BBC een eindeloze reeks kook- en reis-programma's. Tegen 2015 had hij in Padstow vier restaurants, een bistro, een pub, een café, een koksschool, een delicatessen en een souvenirwinkel.
Wij aten met vier vrienden in St Petroc's, zijn bistro in Padstow, tijdens onze "Cornwall Revisited" trip in 2015, in herinnering van onze eerste Engelandreis, heel lang geleden toen de dieren nog spraken, en ik en J. besloten hadden om van Kent naar Land's End te rijden om de zetels van onze Renault 9 te laten drogen (schuifdak laten openstaan tijdens een nachtelijke zomerstorm...). Ik herinner me nog steeds hoe we bij valavond de parking van Land's End op reden en naar de vuurtoren op de Oceaan zaten te staren. We lazen ergens dat volgens sommigen hier het verdronken Atlantis lag, en we geloofden het... Na onze enthousiaste verhalen was iedereen al wel eens geweest, maar iedereen had ook wel zin om nog eens terug te gaan. Het was opnieuw een geweldig leuke trip, en het eten in St Petroc's was heerlijk.
Het kookboek dat ik jaren later kocht heeft echter ook een sterke link met onze kust, en met name met Oostende. Wij hadden gemerkt dat vrienden en familie zonder problemen speelkameraadjes van onze dochter mee op vakantie lieten gaan zolang we maar in België bleven, en we hebben dus heel vaak een appartement gehuurd in Mariakerke, naast de surfclub, en al wat verder van de drukte aan het station. Mijn voorwaarde bij het zoeken was altijd een grote keuken met zicht op zee én de living zodat ik kon koken voor familie en vrienden en tegelijk naar de zee kijken. Dat was zo'n succes dat de dochter dit jaar (15 jaar verder) opnieuw Oostende als voorwaarde stelde om nog een stukje van de vakantie met ons door te brengen...
In Rick Stein's kookboek staat een recept voor Chowder, een Amerikaanse vissoep waarvan het basisbestanddeel niet water maar melk is, en waaraan spek en aardappelen worden toegevoegd. Op het einde kieper je daar dan nog een mooi stuk kabeljauw, het vlees van een kreeft en een pasta gemaakt van boter, kaakjes en de lever van de kreeft. Dat recept bleek waanzinnig populair, ook bij de kinderen, en ik maak het nu nog wanneer nichtje S. op bezoek komt. Al de vis (ook de kreeft op de foto) komt van Vishandel Luk, een paradijs voor visliefhebbers. Het recept vind je hier, op mijn oude blog.
De mok symboliseert dan ook twee (vakantie-)werelden voor mij: de jaarlijkse vakantie in Groot-Brittannië met de vier vrienden die we nu al meer dan 25 jaar volhouden, en de grote familievakantie aan zee. Het is een fijn gemaakt exemplaar in bone china, met een dun randje en erg geschikt voor een al wat fijnere thee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten