Frankfurt am Main is een aparte stad. Nadat het in de Tweede Wereldoorlog bijna volledig werd platgebombardeerd werd het wat zielloos en modern herbouwd, maar het is één van de weinige steden op het Europese vasteland die echte hoogbouw kennen zoals in new York of London, en dat gecombineerd met de ligging aan de Main maakt dat het eigenlijk een best wel intrigerende stad is met een heel knappe skyline, een beetje à la blade runner, héél on-Duits eigenlijk. Het is ook de grootste beursstad van Duitsland (cq de Frankfurter Buchmesse) en je voelt dat hier veel goed geld verdienende mensen wonen. Je vind dus overal restaurantjes en boetiekjes in de Altstadt, en daar hoort uiteraard ook een uitstekende theewinkel bij, hier met de mooie Duitse naam Gewuerz- und Theehaus Schnorr. Naast een mooie collectie zelf verpakte thee's (en heel veel kruiden) hebben ze ook een mooie display met een selectie geïmporteerde individueel verpakte Japanse thee's.
De Schnorr winkel in Frankfurt (https://www.teeshop.de/)
De eerste was een Wakoucha, een Japanse rode thee, en dus een beetje een buitenbeentje. Het was een eigen verpakking, 12.95 euro per 100 gram, en ik nam hem mee op vakantie naar het buitenland, waar ik hem schonk aan de vrienden waarbij ik verbleef (en zo er op slinkse wijze ervoor zorgde dat ik elke ochtend een mooie kop thee voor mezelf had). Ik kan u de twee aanbevelen: wakoucha is echt héél erg lekker (een beetje richting cacao meestal) en thee mee op reis nemen is eigenlijk heel makkelijk (en een garantie dat hij lekker is).
Exemplaar nummer twee, ook verpakt door Schnorr zelf, was een Saemidori Shincha, en hier hoort eerst een woordje uitleg bij. Sae Midori is een Japanse cultivar waarvan de naam 'helder groen' betekent. Het is een kruising uit 1990 tussen Yabukita en Asatsuyu, gemaakt om productiever te zijn dan Asatsuyu, iets wat hij van de Yabukita krijgt, maar met de opmerkelijke zoetheid en de umami van de Asatsuyu. De infusie is meestal intens heldergroen en wordt niet snel bitter. De plant is vorstgevoelig en kan niet overal worden aangeplant, maar hij kan wel vier tot zeven dagen vroeger geoogst worden dan Yabukita. Dit is dan een ook een shincha, een thee van de allereerste pluk van het nieuwe jaar. Deze kwam uit Shizuoka (40% van de Japanse productie), en hij kostte 19.95 euro voor 50 gram. Geproefd op 5 juli 2018. 60°C, Spa, 2gram, 1 minuut, 200ml. De droge blaadjes zijn diepgroen met lichtere stukjes, en heel gefragmenteerd, en de geur doet wat denken aan een witte wijn, met iets dat een beetje geroosterd lijkt. De infusie is heel groen. Het aroma is wat boterig, dik en breed, lekker zoet maar mist wat focus en fraîcheur 😊😊😊 6 augustus 2018, in coldbrew: geel, maar met een duidelijke groene schijn, en des te groter het volume des te groener de thee is. Intens en wat zoet lijkend aroma (zoete erwtjes), wat boterig, veel umami. In de mond verfrissend maar ook hier wat boterigheid, lekker maar wat grof en duidelijkheid en puntigheid missend. 😊😊(😊). Bij een tweede treksel dat 24 uur gestaan had was dat zoete heerlijk uitgebalanceerd, en deze thee was overheerlijk !! 😊😊😊😊
Saemidori Shincha
Exemplaar N°3 was een Kirishima Tokujou Sencha, Hayashi. Kirishima is een stad uit de prefectuur Kagoshima in Kyushu. Dit is vulkanisch gebied, met de laatste uitbarstingen in de 18de eeuw, en vaak met erg veel mist, en zeer geschikt voor thee. Tokujou betekent 'elite' of 'eerste klasse', en dit zou dus een eerste klasse sencha moeten zijn, alhoewel ik vermoed dat de toevoeging van de maker komt. En die maker is de familie Hayashi, wiens theetuinen tegen de bergen gekleefd liggen. Ze werden in 1897 door grootvader Iwao opgericht, maar nu is het al de vijfde generatie die op het domein bezig is. In 1993 besloten ze biologisch te gaan werken, en hun theefabriekje ligt in het midden van de theetuinen om oxydatie geen kans te geven. Het is een thee van vooral de populaire Yabukita en Asatsuyu varieteiten. Yabukita is de alomtegenwoordige, makkelijk te plukken en goed opbrengende variëteit die nu 74% van de aanplant uitmaakt, en die misschien het bekendst is omdat hij zoveel voor schaduwthee wordt gebruikt. De Asatsuyu is een oude varietal van vlak na WOII, de éérste die geregistreerd werd, en is bekend voor zijn zoetheid en umami. Deze thee is een blend van thee die werd geteeld door vader Osamu (korter gestoomde thee) en zoon Shutaro (langer gestoomd, en meer schaduw in de theetuin). Hij kostte 24.95 euro voor 100 gram bij Schnorr. Geproefd 5 juli 2018, gezet aan 60°C, 1 minuut trektijd, 200ml, 2 gram. De droge blaadjes hebben een mooi maar licht aroma, met veel gebroken blaadjes, donkergroen met lichtere snippers ertussen. De infusie is bleekgeel met een groene schijn. Het aroma is licht en de mond is zoet en zuiver, met toetsen van spinazie en andere bladgroenten. 😊😊😊 Later in juli, in coldbrew: mooie, limonadegroene kleur. In de neus puur groene thee, maar met iets hards, en in de mond is hij redelijk strak en bitter, zo goed als geen zoet. Heel verfrissend bij echt heet weer, maar geen elegantie of complexiteit 😊😊(😊)
En om af te sluiten een beetje een buitenbeentje, de Morimoto Shiraore. uit Miyazaki op het eiland Kyushu. Shiraore of twijgjesthee of karigane is een mengeling van thee met steeltjes, en dat geeft de thee een andere structuur die hem bijvoorbeeld heel geschikt zou maken voor de coldbrew-techniek. Voor deze thee kwam het materiaal van Minami Sayaka, Oku Midori en Oku Yutaka struiken. Haruyu en Shigeru Morimoto zijn de eigenaars van een domein in Miyazaki dat bestaat uit 12 kleine percelen waarop niet minder dan 7 verschillende variëteiten staan, heel goed voor de biodiversiteit en een goede risicospreiding bij epidemies of extreem weer. Bijna alle thee's van de Morimoto's zijn dan ook blends van twee of meerdere varianten. 5 juli 2018. 60°C, 40 seconden, 200ml, 2 gram: De droge thee is héél mooi met die lichtgekleurde steeltjes en hij geurt een beetje vlezig. De infusie is geel-lichtgroen met een heel lichte neus. Ook in de mond is de thee heel licht met een speciale afdronk die wat aan spek doet denken. 😊😊😊 8 augustus, coldbrew: heel fijn bleekgeel/groen uitzicht. Fijn en tamelijk complex aroma, maar dat complexe komt er maar door na stevig walsen in een goed wijnglas. In de mond ook fijn en elegant, en het is wat zoeken naar de smaken, maar naast de echte vegetale elementen ook hier iets vlezigs, heel goed verstopt. Beetje vettige afdronk. 😊😊😊.
close up van de droge thee, met de kukicha (steeltjes)
De Morimoto's (http://www.morimoto.marimo.eu/)
Moraal van het verhaal ? Wanneer u voor zaken of plezier op doorreis bent in een grote stad, blijf er dan een dag, elke stad heeft zijn geheimen en een hart dat anders is dan dat van alle anderen. En bijna altijd vind je er ook een goed theehuis, met thee's die je niet in België vindt.
PS en ja hoor, ik kocht hier ook een mooie mok...maar dat is een ander verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten