Ik ben een verzamelaar.
Dat uit zich vooral in boeken en een huis vol dozen en boekenrekken, maar ook in een niet onaardige collectie mokken. En elk van die mokken heeft een verhaal. Dit is het eerste.
Ik kocht deze in de winkel van het Tate Modern in London, in de loop van de lente van 2017. We waren met een groepje binnenhuis-architecten naar de Clerkenwell Design Week gegaan, een heel leuk event voor alles wat met interieur, design en kantooromgevingen te maken heeft (https://www.facebook.com/Clerkenwell.Design.Week). Ik heb al een tijdje de gewoonte om professionele buitenlandtrips te verlengen met een dagje of wat extra voor toerisme, een gouden tip van een oudere Zwitserse collega, en in de late namiddag nam ik afscheid van mijn gasten na een fascinerende rondleiding achter de schermen van het Tate Modern.
Eén van de meereizende architectes had haar man meegenomen, en de vorige avond, tijdens het diner bij Jamie's Italian, had ik het geluk om naast hen te zitten. Voor de maaltijd goed en wel bezig was waren we aan het praten, in het Engels, in het Nederlands en in het Frans, over thee, literatuur en cultuur, en het deed zo ongelooflijk deugd om eens met iemand te praten wie Varese is, of Kandinsky, of Maeterlynck, waarvan hij een groot fan was. Ik ben gelukkig met zo goed als al mijn levenskeuzes maar soms mis ik dat: een onbeschaamd intellectueel gesprek met iemand die weet waarover hij spreekt.
Bij het afscheid gaf dit koppel me twee cadeautjes: A Brief History of Tea van Roy Moxham, en The Persephone Catalogue 1999-2016, de prachtig uitgegeven catalogus van Persephone Books (www.persephonebooks.co.uk). Deze uitgeverij biedt vergeten werk aan van schrijvers, meestal vrouwen, uit de eerste helft van de 20e eeuw, en heeft een prachtige winkel in Bloomsbury, vol schitterend uitgegeven boeken. Ik koester beide en ze zijn voor altijd verbonden aan de gesprekken over literatuur en thee die ik met dit wonderlijke koppel voerde.
Dat weekend bezocht ik nog de Giacometti tentoonstelling in het Tate Modern, dronk Iced Matcha bij Pain Quotidien aan St Paul's en kocht thee bij Twinings en de East India Company. In deze tas zit, elke keer weer wanneer ik ze gebruik, niet alleen thee, maar ook herinneringen, en mooie.
PS de kop is het werk van David Shrigley, een Engelse artiest die nog hele leuke dingen maakt, ook in serieproductie. Dit is zijn website: www.davidshrigley.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten