Pagina's

vrijdag 20 oktober 2017

A Law for the Regulating of Tea Water Men in the City of New York

Thee wordt gemaakt met water.

Dat lijkt voor de hand liggend, maar het is één van de basisbeginselen van het zetten van thee: de kwaliteit van het water is de eerste smaakbepaler. 

Wij kunnen het ons vandaag nog maar moeilijk inbeelden, maar er was een tijd dat dat geen sinecure was. Lichte bieren waren lang de dagdagelijkse drank van iedereen in Europa omwille van hun betrouwbaarheid: water drinken was ronduit gevaarlijk omdat je er ziek van kon worden. Tenzij je dat water kookte...

Het is één van de redenen van het grote succes van thee in een pas geïndustrialiseerde natie als Engeland. De massale consumptie ervan zorgde voor veel minder ongevallen in de fabrieken. Om thee te zetten moest je je water koken, en dat elimineerde heel veel gevaarlijke bacteriën. Het zorgde echter niet altijd voor een goede smaak. Al wie al eens van een bron drinkt weet dat de smaak van bronwater erg kan verschillen van plaats tot plaats en goede thee + ongeschikt bronwater = slechte thee. 

Dit was een groot probleem in vroeg 18de eeuws New York. De bronnen in Lower Manhattan waren weliswaar geschikt voor de was en de plas maar de smaak van het water was brak, en totaal ongeschikt voor het zetten van thee, een maatschappelijk fenomeen dat toen opgang begon te maken en erg populair werd. De ontdekking van een bron met zuiver en smaakloos water tussen Baxter en Mulberry Street werd dan ook snel rondverteld, en men bouwde er de Tea Water Pump rond. Pehr Kalm bezocht New York in 1748 en ik citeer hem: "There is no good water to be met within the town itself; but at a little distance there is a large spring of good water, which the inhabitants take for their tea and for the use of the kitchen."

Het water van de bron werd op vat gestoken en deur-aan-deur verkocht door Tea Water Men. Ze werden zo populair dat ze het verkeer stoorden en files veroorzaakten. De stad legde in juni 1757 dan ook regels op: A Law for the Regulating of Tea Water Men in the City of New York.

Rond de bron ontstond de Tea Water Pump Garden. Tegen het einde van de eeuw was die nog steeds zo populair dat er geregeld werd geklaagd over de verkeersopstoppingen door de karren van de Tea Water Men aan de pomp. De komst van stromend leidingwater zou ze uiteindelijk overbodig maken.


Wanneer je vandaag in een theewinkel advies vraagt zal elke importeur en verkoper hameren op de kwaliteit van je water, en daar zijn een paar heel simpele regels voor.

1: water dat al een keer gekookt heeft is niet langer geschikt voor thee. Het koken heeft de zuurstof doen verdwijnen en het water is nu plat en vlak, en zo wordt dan ook je thee.
2: Water voor thee moet zo mineraalarm zijn als maar kan. Spa en Montcous zijn hele goede keuzes. Zeker voor bladthee is dit heel belangrijk.
3: Nog een slaapkop bij het opstaan en te slaperig om al die regels te volgen ? Geen probleem, dat is één van de redenen waarom er thee in builtjes bestaat. En doe dat gerust met kraantjeswater, builtjes zijn ervoor gemaakt. Ze verschillen overigens van land tot land, en ze zijn wat aangepast aan de gemiddelde hardheid. Thee voor dagdagelijkse consumptie is altijd het gevolg van een blend van verschillende thee's, en de theemeesters die hem maken passen hem aan aan het land of de streek waar de thee zal verkocht worden. In het Noorden van Engeland, ook berucht voor de hardheid van zijn water, verkoopt Taylor's of Harrogate zelfs speciale thee voor hard water: https://www.yorkshiretea.co.uk/our-teas

De conclusie: haal Spa of een gelijke in huis voor je bladthee, maar voel je niet ongemakkelijk als je je ochtendkop zet met kraantjeswater en melk: je thee is er waarschijnlijk voor gemaakt. Maar maak die tweede tas (als je wakker bent) toch maar met Spa...en bladthee...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten