Boeketstijl TGY van Hotsoup
Het begon met een proefzakje dat ik ooit eens heb gekregen van Hotsoup, een Tie Guan Yin 2017. Hij kwam niet uit Anxi, het kerngebied, maar uit Zhangzhou, de regio waar de heel grote theeplantages liggen en waar een groot deel van de in de wereld verkochte TGY vandaan komt. Wou dat zeggen dat hij niet OK is ? En zeker nu hij al een paar jaar oud was ? Wel, niets was minder waar. Licht boterig, wat grassig ook, maar met de complexiteit van bloemen in de buitenlucht: dat viel reuze mee. Had ik Tie Guan Yin onterecht wat links laten liggen ? Ik gaf hem 😊😊😊😊 van 't verschieten en besloot eens in mijn voorraad te duiken. En daar vond ik ook de 2019 van Hotsoup. Die bleek uit Longyan te komen, op een 100km van het kerngebied. Ook deze had dat florale, hier gemengd met tonen van citrus en iets harsachtigs, vol en zacht van smaak, maar iets minder spannend dan de vorige. Hij kreeg maar 😊😊😊, ik vond hem lekker maar niet opwindend. Twee exemplaren in de 'boeket'-stijl dus, en met 17 euro voor 100 gram nog in de lagere prijsregionen.
Superior Iron Goddess (foto Mei Leaf)
Maar had ik ooit eens niet wat TGY gekocht bij Mei Leaf ? Ja hoor, en blijkbaar ook met de bedoeling om te vergelijken, want het waren er drie. Zoals vaak bij Mei Leaf in een wat hogere prijsklasse, maar met veel uitleg over hun herkomst, en vaak met iets aparts. En zo kwam de tweede 'mindblowing' Tie Guanyin ervaring van de dag eraan met de Superior Iron Goddess 2018, een Zheng Wei Tie Guan Yin. Deze thee kwam wel degelijk uit het kerngebied Anxi, en wel uit het dorp Chang Keng, uit een theetuin op 600m hoogte. Net als de vorige was het een 'groene' TGY, in de traditionele Zheng Wei stijl, maar het grootste verschil was dat het een in de herfst geoogste thee was. Hij zou dus beduidend anders moeten zijn en heel goed want de herfst is een heel goed seizoen hier. Hij stelde niet teleur: wat een complexiteit. Geen frisse lentebloemen hier maar complexe en diepe keukengeuren, en hier nog het meest die van een erg lekkere aardappelpuree met spinazie, af en toe zelfs met wat nootmuskaat en de aardappelpuree opgewerkt met goeie boter. Een heel rijk aroma, en hier dwaalde mijn geest de eerste keer af richting Chardonnay. Had ik bij de eerste twee een basiswijn gedronken, fris en floraal, die van overal kon komen, kreeg ik nu iets veel complexer: chardonnay uit de Bourgogne... Ik gaf ook deze 😊😊😊😊. Hij kostte dan ook al 42.7 euro voor 100 gram.
Sour Sap
De tweede Mei Leaf was de Sour Sap, een Tuo San Tie Guan Yin uit 2018, uit Gan De, een dorp naast Chang Keng, en eveneens in het kerngebied. Gan De is bekend voor de Tuo San stijl waarbij de blaadjes twee dagen op elkaar gestapeld verwelken. Het is een lenteoogst uit april en de thee groeide hoger, op 1200m boven de zeespiegel. Hij was met 2.3 pond voor 8 gram (ongeveer 17.25 euro voor 100gram) dus veel goedkoper, tegen de twee van Hotsoup aan. Voor de Chinezen is dit een zuurdere versie, maar ik begreep de thee niet zo...wat me wel opviel was de enorme complexiteit, en ook deze keer weer deed me dat denken aan de variatie binnen dezelfde familie die Chardonnay kan opbrengen. Ik noteerde zwarte boter, bloemen, gummibeertjes en (na een duwtje van Mei Leaf - de schil van rode meloen), en alhoewel ik de vorige opmerkelijker vond (ik heb een dure smaak) gaf ik deze toch ook 😊😊😊😊.
Shifu's Pudding
De vrolijkst makende van de drie was de Shifu's Pudding 2018, een Chuan Tong Tie Guan Yin uit Xiang Hua in Anxi. Het is een lentethee, geplukt in mei, maar het leukst is dat dit een Chuan Tong is, een zeer traditionele TGY dus, een beetje zoals hij vroeger gemaakt werd. Dat slaat overigens vooral op de mate van oxydatie, omdat de thee langer wordt bewerkt voor het groen wordt gefixeerd. Af en toe wordt bij de naam Chuan Tong verwezen naar een langere roostertijd maar dat heeft er eigenlijk niks mee te maken, roosteren komt een stap later en een licht geoxideerde thee kan langer geroosterd worden en vice versa (ingewikkeld, hé). Deze thee is dus donkerder omdat hij meer geoxydeerd is. Hij is redelijk duur (75.5 euro voor 100 gram !) omdat nog weinig producenten hem (kunnen) maken, de stijl vereist de hand van een meester. Heel opvallend aan de thee is ook dat hij, erg ongewoon voor een Tie Guan Yin, ook steeltjes bevat, en Mei Leaf noemde het dan ook een 'ugly tea'. Kijk zeker eens naar het filmpje en hun heel interessante experiment aan het einde. De thee is overigens erg lekker, met heel complexe aroma's, maar ook heel gezellig, met de room en de jam zoals je die op een scone doet, zonder de smaak van de scone, maar wel met de herinnering aan de scone... Absoluut opnieuw 😊😊😊😊.
Frog Legs
Maar deze drie prachtthee's deden me er aan denken dat ik ook van Hotsoup nog een paar 'speciale' Tie Guan Yin's had ! Ze zijn alletwee ook traditioneler gemaakt, dus niet in de vandaag zo populaire boeketstijl. De eerste was de Frog Legs 2018 uit Long Juan in Anxi. Long Juan is één van de dorpen waar de beste Tie Guan Yin wordt gemaakt (kijk naar de video hieronder voor een goed beeld van de omgeving). Met 34 euro voor 100 gram was hij ook al wat duurder, maar ik denk dat traditionele TGY altijd wat duurder is. Dit exemplaar is langer geoxideerd en langer geroosterd, en half gerold, en zo kreeg hij ook zijn naam. Ik had hier koekjes en steenfruit, maar ook zware florale aroma's, een beetje als een ouderwets parfum, een oma-geur voor mijn generatie. De smaak was héél breed en het aroma onwaarschijnlijk lang en kwam zelfs terug na een minuutje of twee. Dit was een delicieuze thee, voor zijn kwaliteit eigenlijk héél goed geprijsd, een prachtige drinkervaring. Opnieuw 😊😊😊😊
Ancient Taste
Het is iets dat voor mij essentieel is voor een goeie theehandelaar: de nieuwsgierigheid om buiten de gebaande paden te gaan, én de goesting om kennis te delen. Ik vind dat ondermeer bij Mei Leaf, maar ook bij Hotsoup, en het is dus waarschijnlijk niet toevallig dat deze twee hier de kroon spannen. De tweede thee van Hotsoup was dan ook net zo'n topper als de vorige, en opnieuw met iets speciaals: hij was ongerold. Deze Ancient Taste Tie Guan Yin 2018 komt opnieuw uit Long Juan en is net als Shifu's Pudding een Chuang Tong, opnieuw niet goedkoop met zijn 44.2 euro, maar opnieuw een schot in de roos. Ik denk wel dat hij een langere roostertijd onderging, en in de smaak zit meer chocolade en caramel en wat kersenfruit. Deze zette ik overigens zowel in een yixing als in de gaiwan, en ik vond de yixing iets overtuigender... en een versie in ambient brew was een gastronomische topper die in elk toprestaurant zou mogen worden geserveerd. 😊😊😊😊 uiteraard.
En zo zag ik mijn eigen vooroordelen tegenover Tie Guan Yin, ontstaan door het proeven van goedkope en commerciele exemplaren in mijn beginperiode op een schitterende manier ondergraven. Voor wie er niet genoeg van kan krijgen, de volledige degustatienota's vind je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten