Mijn thee-hoogtepunten in 2018 (en black tea from a small muslim farm near pai)

2018 was het jaar waarin mijn thee-hobby uitgroeide tot een kleine obsessie.

Ik ontmoette Stijn van http://detheeliefhebber.be/ en na een paar aangename thee-avonden werd hij mijn theemeester. Ik volgde in het Waldorf hotel in London de eerste dagen van de ITMA Teasommelier opleiding, een zalige tweedaagse onderdompeling in de wereld van thee, waar ik een Thee Proefde die mij Ontroerde, Enorm Veel Bijleerde maar Besefte dat ik Nog Maar aan het Begin van mijn Thee-avontuur Sta en leerde dat Samen Proeven en Zetten zoveel leuker is.

Ik kwam erachter hoe leuk het is om overal ter wereld te zoeken naar thee, en hoe makkelijk het kan zijn om die te kopen, en ik kocht thee in Japan, Frankrijk, Duitsland en Nederland, en heb de indruk dat ik alleen nog maar wat geoefend heb (ik vind bijna elke week leuke nieuwe leveranciers #USAherewecome).

Ik kocht mijn eerste Pu'Er cake in Nederland op de theebeurs FesTEAval. Klaar dus voor het volgende avontuur !

Ik vond uit hoe je thee kan manipuleren om je gemoedstoestand te beinvloeden: ik gebruikte thee om helder na te kunnen denken, om lang en geconcentreerd te kunnen werken, om wakker te worden, om wakker te blijven, om te genieten, om te ontspannen, om de dag lekker te starten (je kan om 7 uur 's morgens nu eenmaal niet beginnen met een goede fles wijn...maar met je beste thee wel, en dat maakt je dag een topper nog voor hij echt begonnen is) en gewoon, voor het plezier.

Ik kocht een kyusu, een Kamjove en een simpele grote maar mooie witte porseleinen theepot in de Chinese supermarkt. Ik kocht een extra waterkoker met temperatuurregeling. Ik werd omvergeblazen door oolong's uit Taiwan, met Dong Ding als favoriet (thank you, Mist !), en door prachtige rode thee's uit China (thank you, Hotsoup !). Ik dronk Wakoucha in een oud huis op Malta en reisde met waterkoker en samples door Noord-Frankrijk. Ik maakte heerlijke thee met mijn gongfu set met zicht op de Noordzee. Ik selecteerde restaurants op hun thee-aanbod, ook een manier om naar thee te kijken, en ik dronk heerlijke thee's in Parijs, London en Frankfurt.

Na veel oefenen leerde ik hoe correcte matcha te maken en ik vond mijn persoonlijke matcha-kom, een product van Fabriek Keramiek in Gent. Een tweede chasen werd aangeschaft om ook op het werk matcha te kunnen kloppen.

Eén van de leukste dingen die ik leerde was hoe makkelijk het was om thee te laten meebrengen, en hoe goede vrienden en kennissen zich inspanden om thee mee te brengen van verre landen: dank je, Onno, Marie en Johan !

De thee uit de titel werd meegebracht door mijn dochter na een reis door Thailand met vriendinnen, en ze kocht hem in de Good Life winkel annex restaurant in Pai, en dit was wat de verkoopster op het pakje schreef: Black tea small muslim farm near Pai. Het was een aardige thee, heel mineralig en floraal, en met opvallend grote blaadjes, niet echt een lentepluk :-) maar het lekkerste smaak-element was liefde...

Thee in London: Mei Leaf

Het is, denk ik, de natte droom van elke theeliefhebber die er zijn beroep niet van maakte: jezelf een paar dagen onderdompelen in thee-land. En na een hard professioneel jaar vond mijn familie en ikzelf dat het verdiend was, en dus vertrok deze blogger voor drie dagen naar London voor een thee-trip. Zaterdag en zondag waren gewijd aan de opstart van mijn ITMA thee-sommelier-opleiding, daarover meer in een latere blog, maar vrijdag was vrij, met de tijd om eens een paar thee-adressen te doen. Het eerste, en eigenlijk meteen ook het leukste, was Mei Leaf, in Camden High Street.

Mei Leaf ontstond op initiatief van Don Mei in 2006, met de bedoeling om zoveel mogelijk het Goede Woord te verspreiden en het drinken van goede (vooral Chinese) thee te promoten: de verkoop ervan hoort daarbij en MeiLeaf doet dat dan ook zelf (vroeger was het echt niet zo vanzelfsprekend om goeie thee te vinden). Al snel begon Don met een reeks vlogs op Youtube waarin hij proeft en vergelijkt en experimenteert, en hij doet dat met heel veel enthousiasme, véél kennis van zaken, en aangenaam gezelschap. Eigenlijk is het een combinatie van een lekker 'nerdy' sfeertje van tea-lovers, humor en vooral een grote en ongespeelde liefde voor Echte Thee. Zit er een stukje handelsgeest aan ? Uiteraard, een mens moet ook ergens van leven, maar het is vooral echt en leuk en open.

En als zo'n firma dan ook nog een winkel heeft, en je er ook thee kan proeven, dan was dit de meest logische stap om mijn thee-weekend mee te beginnen. De winkel is een hemelse plaats voor de liefhebbers van echte thee's, voor het aanbod maar ook voor de sfeer: iedereen die hier rondloopt, is het nu klant of personeel, is bezeten van thee, en praat er dus ook graag over. Het aanbod is breed maar niet te breed, en wat vooral leuk is, je kan de thee ook ter plaatse drinken. Daarvoor geven ze je zelfs de keuze: in een pot, op z'n Westers, of met een gongfu set, zodat je hem zelf kan zetten, op z'n Oosters dus, of als cold brew (in de zomer).

Bijna alle thee's die hier verkocht worden staan ook op de thee-kaart, en ik koos daarom voor één van de moeilijker vindbare Si Da Mingcong Rock-oolong's uit de Wuyi bergen, de Shui Jin Gui, of Golden Turtle. Bij je gongfu-tafel krijg je ook een blad met uitgebreide informatie over de thee.

Golden Turtle, Mei Leaf: 63 euro per 100gram. Gongfu-style, Mei Leaf, 23 november 2018. Eerst gespoeld. Eerste treksel, 20 seconden. De kleur van de infusie is diep-oranje, met toetsen bruin en donkergroen. Nat blad ruikt naar vernis (positief bedoeld) en ingelegde pruimen. In de mond sinaas, maar geen gewone appelsien, eerder gekonfijte ? en leder. Dikke textuur. Erg mooie lange nadronk met sinaas en versgezaagde kerselaar (als in een meubelmakerij). Tweede zetsel, kort, 10 seconden. Meer leder en hout, minder sinaas. Derde zetsel, 40 seconden. Eigenaardige zilte toets, opnieuw leder. Nu wat dunner in de mond en zachter. Erg interessante en complexe thee. 😊😊😊😊 Meer info over Golden Turtle vind je hier: http://theeencyclopedie.be/theeencyclopedie/index.html

Je kan hier kiezen waar je zit, aan de raam in het stukje van de winkel dat zich bezighoudt met Chinese geneeskunde, in volle licht, of in het zeer gezellige, wat donkerdere stuk in de winkel zelf. Hieronder een vlog uit 2016 over de winkel en één heel bijzondere thee.

For some people, tea becomes a mission: how to convince as many people possible to drink and understand good tea. I like the drive and enthusiasm of all of them, but some I like a little bit more because of their style, and Don Mei of Mei Leaf is one of them. His tea-vlogs on YouTube are legendary, and a very good way to learn about tea and understand differences and styles, and he does them with a laugh, good company and a lot of knowledge.

Thee-aroma's: Darjeeling met spek uit Rohini.

Het blijft één van de grote geheimen van Moedertje Natuur: hoe slaagt ze erin om dranken als wijn en thee de meest verrassende aroma's mee te geven ? Hoe slaagt ze erin om mensen hierdoor te verrassen, te ontroeren, blij te maken ? Volwassen mensen, ervaren of niet-ervaren proevers, zie je glunderen als kleine kinderen voor een glas wijn of een kop thee, uit het lood geslagen door alweer een verrassende geur of smaak, en het is altijd het moment ultime van een degustatie: dat momentje waarop iedereen lacht omdat ze een onverwacht aroma vonden (nog onlangs, crème brulée bij een Gaba oolong!), of waarop iedereen stil wordt omdat de perfectie benadert wordt.

Onlangs dronk ik echter een thee met een wel héél eigenaardig aroma: dat van spek.

De thee kwam uit Indië, uit de Darjeeling-regio, en met name van de Rohini Tea Estate, een oud theedomein dat van 1962 tot 1994 gesloten was en verwaarloosd. Na 1994 begon er een heraanplantingsprogramma, maar op 38ha stonden nog de oude jat struiken, afstammelingen van de plantjes die Robert Fortune uit China smokkelde, en misschien zelfs nog een aantal van de oorspronkelijke loten. Ze staan op grote hoogte, wat ideaal is voor het vormen van mooie aroma's, en ze vormen de schatkamer van zo'n domein.

De Rohini Gold Wire Darjeeling is een 2nd Flush thee uit 2018, in Golden Tippy kwaliteit. Hij kost 38 euro per 100 gram, maar de voorraad is beperkt. Het begint al met de droge blaadjes die een heel aparte, vlezige geur hebben. Ik zette op 7 november 4 gram met een trektijd van 1 minuut en een temperatuur van 80°C. De kleur van de infusie was goudbruin. De natte blaadjes geurden overweldigend naar gekarameliseerd buikspek en hoisin-saus (die van bij gelakte eend), één van de meest opmerkelijke aroma's die ik ooit ontmoette in een thee. Ook de geur die opstijgt uit de kop heeft dat. In de mond start hij op dezelfde manier, om dan wat te kalmeren en meer moutig en klassiek te worden. De astringentie is op één minuut héél mooi geproportioneerd, en de afdronk is mooi lang. Ik vraag me af waar de geuren vandaan komen, en of ze iets te maken hebben met het gebruikte hout bij het wokken*. Dit is een héél bijzondere en aparte thee. 😊😊😊😊

Men kan zich de vraag stellen wat hier nu het nut van is. Wie wil er in de ochtend een kop thee drinken met de aroma's van buikspek ? Heel wat mensen niet, waarschijnlijk. Dit is voor mij  een echte degustatie-thee die je drinkt met vrienden of op een rustig moment, en die ook in een goed restaurant niet zou misstaan wanneer je de goede food-pairing vind. Hij verwonderde me en maakte me blij, en dat zijn eigenschappen die ik zeer bewonder, is het nu in thee of in mens...

Deze thee is afkomstig van bij Hotsoup in Nederland, en het is een beperkte oplage. De Enigma Muscatel van hetzelfde huis is een klassiekere en erg verfijnde Darjeeling.

*volgens Hotsoup werd de wok hier opgewarmd door middel van rijstkaf...

Lekker eten met thee (in Parijs): Yam'Tcha

Het stond al lang op mijn verlanglijstje, en onlangs is het er dus eindelijk van gekomen. Omdat de wederhelft nu eenmaal voor haar werk in Parijs moest zijn, én bleef slapen, én er dus een vrije zaterdag in Parijs in zat, is uw blogger vrolijk in de TGV gesprongen met maar één thee-doel: op de middag iets gaan eten bij Yam'Tcha.

Voor de kenners van de Parijse culinaire scene bewonderend beginnen te fluiten, het ging hier wel degelijk om het theehuis, en niet om het peperdure sterrenrestaurant om de hoek, maar voor mij was dat al genoeg, en ik werd niet teleurgesteld. Druk was het er alleszins, en we konden nog net twee plaatsjes bemachtigen aan één van de twee grote tafels. Het was middag en lunchtijd en dan geeft de chef geen degustaties (die moeten zéér de moeite zijn) maar een thee van de dag, een bijzonder mooie shou Pu'Er uit 2010 waarvan het aroma me ongelooflijk sterk deed denken aan de 'buiten' zoals wij als kind de bungalow van mijn ouders in Zondereigen noemden. Het was een mix van aardsheid, paddestoelen, koude asse (een uitgegane open haard), houtskool van dennehout, herfst, kortom de geur van die bungalow als je er de deur opentrok op zaterdag nadat hij een week had leeg gestaan. Het is één van die bijzonderheden van geuren in thee's, soms zijn het echt trips to memory lane, en naar het schijnt zijn geuren, net als muziek, de krachtigste triggers voor herinneringen.

De eetkeuze is hier beperkt, maar je komt hier vooral voor de bao's, gestoomde kleine broodjes die gevuld zijn met verschillende vullingen. Ik vond de versie met Stilton en Amarena-kers, die met bloedworst en die met comté de lekkerste (jaja, we zijn uiteindelijk in Frankrijk), mijn wederhelft vooral die met groentes. Je kan als dessert ook nog zoete versies nemen, maar wij hadden met vijf bao's al genoeg (en ik word nog stil van die met Stilton...).

Dit is een heel gezellig maar ook erg klein restaurant, en continu stuurde de eigenaar mensen door naar Lai Cha, het nieuwe café-restaurant wat verderop. Degenen die echt voor deze plaats gekomen waren konden in de straat wachten tot hij hun naam afriep, en omdat de service hier snel is leek dat redelijk vlot te gaan. Ik betaalde 16 euro voor de vijf bao's, en dat was een heel aanvaardbare prijs voor deze kwaliteit, en 4 euro voor die uitstekende thee.

Yam'Tcha Boutique ligt in de Rue Sauval 4, een zijstraat van de Rue St Honoré, niet ver van het Louvre. Reserveren is niet mogelijk. Open van 12 tot 18u, vanaf 16u uitsluitend voor degustaties. Het wat grotere Café Lai'Tcha ligt in de Rue du Jour en heeft een uitgebreider menu. Je vindt actuele info over de twee drie restaurants hier: https://www.yamtcha.com/?utm_source=tripadvisor&utm_medium=referral