Dit is een rode thee (een zwarte dus, haha) uit Taiwan, en meer bepaald uit Yuchi in de provincie Nantou, een provincie in het midden van het eiland. Hij is gemaakt van een heel interessante theeplant, een kruising tussen een Kyang uit Indië en een Qimen uit Anhui in China. En waarom is dat interessant, geeuwt u nu ? Wel omdat de Kyang een Camilla sinensis var. assamica is en de Qimen een Camilla sinensis ver. sinensis (en stop met geeuwen) ! De assamica is de theeplant die groeit in Indië waar men hem gebruikt als een deel van de blend voor de klassieke ontbijtthee's waar de Engelsen zo gek op zijn. Hij is vooral moutig en fruitig en heel geschikt om te drinken met melk. De sinensis is de theeplant zoals hij voorkomt in China en die afhankelijk van de regio heel andere smaken voortbrengt. Het is de plant die de Engelsen leerde thee drinken. Hij is veel frisser, vaak met smaken die aan chocolade of Nesquik doen denken. Deze TTES21 is dus een kruising van de twee en brengt elementen van beide soorten samen. Het is een cultivar, een hybride theeplant die niet in het wild voorkomt en die wordt vermeerderd door van de ouderplant loten te nemen en voort te planten. Hij is niet zo heel erg populair omdat het een moeilijke en gevoelige plant is, maar de mensen die er mee werken slagen er over het algemeen in om een héél lekkere en originele thee te maken.
Dit exemplaar werd in juli 2015 geplukt en verwerkt in een theeplantage die op 700 tot 800 m hoog ligt. Die hoogte is belangrijk want ze betekent dat er grote temperatuurverschillen zijn tussen dag en nacht en dat bevordert de smaakontwikkeling. Hij komt van de theetuin van Mr Lee.
De kwaliteit van deze thee springt al in het oog bij het droge materiaal, met een grote uniformiteit in grootte en vorm en een heel mooie zwarte kleur. Na het zetten komen er heel erg mooie, volledige en grote theebladeren te voorschijn waarvan ik vermoed dat ze de grootte van hun assamica-ouder erfden. Het natte blad ruikt naar gekookt fruit met een friszure toets. De kleur van de infusie is prachtig rood.
Of waarom Chinezen zwarte thee rode thee noemen...
De geur is ronduit prachtig. Na een beetje walsen komt er opvallend veel kers tevoorschijn, maar dan gelegd op een bedje van een zachtere en wat zoetere tonen, heel harmonieus en complex, en net zoals bij een goede wijn iets om aan te blijven snuffelen. In de mond is alles meer versmolten en kan je de verchillende elementen moeilijker onderscheiden, maar na een tijdje drijft het typische chocoladetoetsje van een goede Qimen of Keemun boven. De tannines zijn ragfijn en is heel goed gestructureerd. Dit is een buitengewoon lekkere thee (14.95 euro per 25 gram, het is ook al wel wat) waarvan elke slok een beleving is. Hij laat een tweede en zelfs een derde infusie toe, en het chocolaté-toetsje ontwikkelde zich sterker door dit te doen.
(Dit stukje moeten thee-puristen maar even overslaan)
Ooit werd Qimen populair in Engeland als ontbijtthee omdat het zo verduiveld lekker is met melk. Ik heb dat hier ook geprobeerd, en alhoewel je de fijne schakeringen en de finesse verliest, wordt de thee ongelooflijk rijk en voluptueus en weelderig, en ik kan heel goed geloven waarom dat zo erg in de smaak viel dat een heel land zijn drinkgewoontes veranderde. Maar het blijft een beetje vloeken in de kerk...
(thee-puristen mogen terug aansluiten)
* Hong Yun betekent overigens Red Charm of Red Harmony. Ik kocht de thee eind 2017 bij Hotsoup, een bedrijf in Nederland met een aantal héél aardige, interessante en originele thee's in het gamma.
* Uiteraard is het alleen Mme Rick waarvan ik weet dat ze én lekker én interessant én mooi is. Het blijft echter een top-combinatie en ik draag deze blog dan ook op aan al die mooie en interessante thee-dames die ik leerde kennen onder de uitermate charmante vleugels van deze dame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten