Japan's belangrijkste theeregio's, nummer 1: Kagoshima

 Deze reeks over de 15 belangrijkste theeregio's van Japan is gebaseerd op de Global Japanese Tea Maraton. Deze werd tijdens de Olympische Spelen van 2021 gehouden door de Global Japanese Tea Association, met Simona Zavadckyte en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto als presentatoren. Op 15 dagen passeerden 15 verschillende prefecturen de revue, goed voor 98% van de Japanse theeproductie. Ik combineerde mijn eigen meer theoretische kennis en die uit andere bronnen met wat ik hier leerde om dit overzicht te maken. De twee uur durende, zeer informatieve, en vaak ook erg plezierige sessies van de Tea Maraton staan ook op Youtube en zijn echte aanraders.

De reeks loopt van het Zuiden naar het Noorden van Japan, van in het zuidelijkste hoekje in het eiland Kyusu tot aan de thee-appelgrens ongeveer in het midden waarboven thee niet langer geteeld kan worden. Thee heeft immers specifieke klimatologische vereisten om goed te kunnen aarden, net als de appelaar die in Japan zo goed als nooit onder deze grens voorkomt. 

Kagoshima ligt in het meest zuidwestelijke punt van het grote eiland Kyushu, en het is de meest zuidelijke prefectuur van Japan (met uitzondering van het eiland Okinawa). Het heeft een warm, subtropisch klimaat dat zeer geschikt is voor thee maar werd pas laat populair ervoor, en het is een echte landbouwprovincie, de tweede belangrijkste van Japan. In 1883 was het nog de 7e qua productie (883 ton), maar na de Tweede Wereldoorlog steeg de productie sterk, en nu is het de nummer twee, goed voor 8000 ha aanplant en 23.900 ton thee per jaar (cijfers uit 2020). Na 1945 waren veel jonge theeboeren gaan kijken in Shizuoka, dé historische theeregio bij uitstek, om er te leren hoe men te werk moest gaan. Omdat in deze periode de regering sterk de productie van zwarte thee promootte voor de export om vreemde deviezen binnen te krijgen, groeide de aanplant hier als kool. Die focus op zwarte thee verdween in 1971 toen de vraag ineenstortte, maar de overgang naar groene thee was snel gemaakt, en de productie is altijd blijven groeien.  

De regio kent 15 thee-gebieden die zich onderscheiden door een licht anders terroir: de bekendere zijn Tanegashima, Yakushima, Satsuma (met subgebieden Minami-Kyushu, Chiran, Ei en Kawanabe) en Osumi (met subgebieden Kirishima, Makizono, Takarabe, Sueyoshi en Shibushi). De thee uit Kagoshima werd lang alleen gebruikt om te worden geblend met thee uit andere gebieden. Het warme klimaat en de zeer vlakke en vruchtbare ondergrond (vulkanisch !) maakten het relatief makkelijk om te mikken op kwantiteit, en er wordt dan ook al lang geoogst met grote oogstmachines. Door het warme klimaat kon hier erg vroeg gestart worden met oogsten en de vroegste thee van het jaar, de hashiri sencha, komt nog steeds hier vandaan, van de eilanden Tanegashima en Yakushima. Het klimaat laat zelfs een vierde oogst toe, de yonban, wat uniek is voor Japan. Fukamushicha, diepgestoomde thee, is hier heel populair en levert frisse, grassige en diepgroene thee's op, vaak met nogal wat umami. Kagoshima is misschien niet de meest opwindende theeregio van Japan maar is bekend voor zijn lekkere diepgestoomde fukamushi-cha.  

Omdat het hier nooit vriest kent de prefectuur een grote verscheidenheid aan cultivars. De vorstbestendige Yabukita die in andere regio's zo populair is, is hier maar goed voor 33% van de aanplant, en de regio kent een grote diversiteit op dit vlak. De populairste lokale variant is  Yutakamidori, goed voor 27%, die voller van smaak is dan Yabukita, met als tweede de Saemidori, goed voor 13%. Doordat dit ooit een regio was voor zwarte thee is dit ook de plaats waar zwarte cultivars als Benifuki, Benihomare en Sunrouge werden ontwikkeld (binnen het Makurazaki Tea Research Station). In de theeencyclopedie (met drie e's vind je meer info over deze cultivars). 41% van de productie van Kagoshima is nu organisch (tegenover een goede 5% in heel Japan). 

Hier volgen nog enkele van de bekendere producenten:

Henta Seicha

Kirishima, aan de voet van de gelijknamige berg op 200 tot 300m hoogte, met een vulkanische ondergrond en veel mist. °1968. Ongeveer 25ha. Werken organisch. Familie Henta. Verdeeld door Nio Teas. Hun Sencha is een blend van 8 verschillende cultivars, maar de meeste worden ook als mono-cultivar gemaakt. Goed domein. 

Kasuga-en Kawaji Seicha

Hioki City. Familie Kawaji. °1970. Werken veel met Yutaka-Midori en zijn gespecialiseerd in de diepgestoomde fukamushicha. Verdeeld door Nio Teas. 

Hayashi

Kirishima. Oud domein, uit 1897, en bio sinds 1993 toen de vader van de huidige baas merkte dat hij steeds meer chemische middelen moest gebruiken voor hetzelfde resultaat. Vijfde generatie. Omdat het geen directe buren heeft is het relatief makkelijk om bio te werken. Vind je nogal eens in Duitse theewinkels. 

Orita-en

Minami-Kyushu. °1965, en een relatief groot domein met 40ha. Bio sinds 1973, en hij kan uitgebreid vertellen over hoe moeilijk de overgang was als pionier, zonder voorbeelden en zonder vraag. Orita familie. Werd uitgebreid geinterviewd tijdens de Tea Maraton, zie het filmpje hieronder. Goede Fukamushicha. Vooral export naar de VS. 

Sakamoto Organic Tea

Shibushi. Sakamoto familie, al 80 jaar bezig. Werken organisch en maken vooral Gyokuro. Verdeeld door Nio teas. 

Sueyoshi Tea Atelier

Sueyoshi, op het Osumi schiereiland. Familie Takefumo. Werkt organisch, volgens de Chagusaba methode. 

Watanabe - Hachimanjyu Yakushima Tea Garden

Eiland Yakushima, met vulkanische ondergrond. Bio sinds de jaren 90. KLeine theetuinen aan de kust, met veel mist. Mooie collectie. 

Wakohen

Osumi schiereiland. Goede fukamushicha. Zeer groot domein (220ha). Familie Horiguchi. Bijna volledig organisch, met een paar ingenieuze methodes om onkruid en insencten te bestrijden.   

Het volledige filmpje over Kagoshima vind je hier: