Na enkele decennia wijn- en thee-studie heb ik het grootste respect voor producenten die hun kunst geperfectioneerd hebben en jaar na jaar een top-product op de markt brengen. In de wijn- en thee-wereld lopen echter ook mensen rond die verder willen gaan dan dat. Ze worden gedreven door de drang om te experimenteren, om zaken eens van een andere kant te bekijken, om nieuwe dingen uit te proberen. De allerbeste zijn mensen die de basis zeer goed beheersen, hun vak uitoefenen met grote toewijding, en waarvan je de klassiekers blind kan kopen, maar ze hebben ook een soort rusteloosheid die hen terug de fabriek of de kelder in dwingt om dingen uit te proberen, telkens weer opnieuw.
Het is altijd heel plezierig om zo'n mensen te volgen. Er zit iets in hen dat ze steeds weer andere richtingen uit jaagt en dat eigenlijk heel opwindend is (en zonder twijfel ook soms vermoeiend voor hun naasten). Als we de thee-industrie bekijken als een organisme zijn ze de takken die door hun mutaties de boom continu verbeteren en sterker maken. Sommige van die mutaties zijn verkeerd en verdwijnen, sommigen zijn net heel goed en blijven bewaard, maar velen zijn eigenlijk stapjes in een bepaalde richting. Het zijn meestal geen eindpunten maar tussenstappen, en soms zorgen ze er alleen maar voor dat andere processen gestroomlijnd of beter begrepen kunnen worden.
Wanneer we als consument mogen kennis maken met zo'n experiment maken we eventjes deel uit van de vooruitgang want ook hoe wij erop reageren is daar een deel van. Vaak moet je daarvoor op de boerderij zijn waar die kleinschalige experimentjes plaats vinden, en wie die heeft meegemaakt kent dat wel, die priemende blik van de maker: wat vind mijn potentiële klant van dit probeersel...
Soms komen ze ook op de markt, en dit is er dus zo eentje. Hij komt van de Obubu theeboerderij waar Akihiro 'Akky' Kita en Yasuharu 'Matsu' Matsumoto de plak zwaaien, en deze heren zijn bij uitstek exponenten van die rusteloze experimenteerdrang. Die komt zowel tot uiting in de manier waarop ze hun zaak besturen als waarop ze werken in de fabriek. Obubu was één van de eerste om naar buiten te komen, om te proberen de Westerse wereld te overtuigen van het geweldige van de betere Japanse thee, en die via een systeem van internships zijn apostelen uitzendt om de Obubu-boodschap verder uit te dragen. Akky is de president en de eigenlijke theeboer, Matsu zorgt voor het commerciële model en is de apostel van Japanse thee over de hele wereld.
Ook in de fabriek beperken ze zich niet tot klassiekers. Ze maken al een hele tijd wakoucha, op zichzelf een stijl die nog maar recent terug populair wordt en waarin nog heel veel geëxperimenteerd wordt met rassen en methodes. Deze is nog specialer omdat hij twee methodes combineert: de volledige oxydatie van een zwarte thee (wakoucha) maar dan met een cultivar die eigenlijk voor groen bedoelt is (experiment 1) en het daarna roosteren van die thee (hojicha), wat je eigenlijk alleen met een groene thee doet zodat hij zoeter wordt en minder cafeïne bevat (in Japan populair voor kinderen en bejaarden) (experiment 2). Dit levert iets unieks op, een Hoji Wakoucha.
Hoji Wakoucha, 2021?, Obubu:
Geroosterde zwarte thee uit Wazuka in de prefectuur Kyoto. Gemaakt met seed-grown Yabukita. Geoogst in juni, niet beschaduwd. 98°C, met een kleine kyusu, 3 gram, 150ml, 3 minuten. Het uitzicht van het droge blad verrast wat, grote broze stukken blad in alle schakeringen van bruin. Droog, licht citrus-achtig aroma. Eens in de opgewarmde pot een heel aangename geur, opmerkelijk fris en fruitig, meer richting wakoucha dan hojicha. De infusie is goudkleurig met een bruine schijn. De aroma's van het natte blad zijn verrukkelijk ! zoet, fruitig, originaal, noch hojicha, noch wakoucha, maar iets tussenin. Doet denken aan een confituur (maar dewelke) ? Duidelijk aanwezig zoetje, een boventoon die fruitig is maar ook wat kruidig als een tabak, met tussen de lijnen de roostertonen van een hojicha. Het zoetje blijft echt mooi hangen. Zéér lekker. De afdronk is mooi, lang en constant. Hééérlijk. 😊😊😊😊 Tijdens een nieuwe sessie in september viel op hoe goed deze thee paste bij de late nazomer, met die mengeling van frisse toetsen, rijp fruit en die roostertonen. Heel mooie complexiteit en intensiteit, en dat leuke zuurtje houdt alles lekker fris.
Alles over Obubu ? Hier: https://obubutea.com/
En meer over Wakoucha, Hojicha en Yabukita ? Hier: https://theeencyclopedie.be/
