Bi Luo Chun, 2021, Siam Teas: de smaak van de lente

Van slakken word ik in de lente gewoonlijk niet zo vrolijk, maar deze Bi Luo Chun (Green Snail Spring) is een uitzondering ! Hij kreeg zijn naam van een keizer die vond dat het eindproduct op kleine slakjes leek zoals je die in de lente ziet tevoorschijn komen, maar zijn oudste naam is Xia Sha Rhen Xiang, of Scary Fragrance, en ik vind die connotatie veel leuker. De naam duidde op de geur die opsteeg toen een jonge plukster een teveel aan geplukte blaadjes verstopte tussen haar borsten en schrok van de aroma's die de door haar lichaam opgewekte warmte vrijmaakte in de blaadjes. De keizer vond deze benaming een beetje te ruw en te moeilijk en stelde daarop Bi Luo Chun (ook bekend als Pi Lo Chun) voor, en zo bleef het sindsdien. 

De thee heeft een paar speciale karakteristieken. Eén daarvan is de herkomst, en die is bij deze thee belangrijk. De echte komt van de Dong Ting bergregio bij het Taihu meer waar het ondiepe maar grote meer heel frequent voor mist zorgt die vocht aanbrengt en beschermd voor te veel krachtig zonlicht. Diezelfde mist is ook ideaal voor fruitbomen die op hun beurt ook weer voor schaduw zorgen en waarvan de bloesems ook bijdragen tot de aroma's van de thee. De allerbeste komt van de Dong berg zelf die op een schiereiland ligt ten zuiden van de stad Suzhou. 

De tweede is de cultivar, die de echte Bi Luo Chun moet zijn, en hij moet geplukt worden bij droog weer en best voor het qingming festival dt begin april plaatsvind. Er bestaat uiteraard thee met de naam Bi Luo Chun die gemengd is geweest met goedkopere en meer opbrengende cultivars, of die uit de provincies Zhejiang of Sichuan komt waar de theeplantages veel groter zijn maar de kwaliteit minder. Hoe herken je de echte ? Wel, dat is simpel, wij zijn daar niet toe in staat. Een heel ervaren Chinese proever wel, maar voor ons arme Westerlingen geld er maar één ding: vertrouwen. En het is dus weer zo'n thee die nooit echt goedkoop kan zijn, en die je moet kopen bij iemand die je vertrouwt (en die dan zelf ook weer koopt bij iemand die hij vertrouwt, en  ga zo maar door). Omdat het weer belangrijk is bij het plukmoment kan de prijs ook schommelen van jaar tot jaar, en er zijn niet minder dan zeven kwaliteitsniveaus: je zal de echte top uiterst zelden vinden in Europa, maar dat wil niet zeggen dat al wat naar hier komt van lage kwaliteit is, verre van, maar proeven is de boodschap.

Echte Bi Luo Chun van topkwaliteit wordt meestal gemaakt door vrouwelijke vuursters en is moeilijk machinaal te maken: het productieproces is met de hand en het is ingewikkeld, er zijn vijf bewegingen nodig om de vorm te krijgen die drie keer moeten herhaald worden. Dit zou heel goed zijn voor de chi of de energie van de thee die zo bewaard blijft, en als het ware wordt opgerold, om dan bij het zetten terug vrij te komen. Ook dit is echter een echt Chinese manier om de dingen te zien, en het is voor ons niet makkelijk om dit te vatten. Voor ons geldt het spreekwoord the proof of the pudding is in the eating: je moet er heel wat geproefd hebben om echt de kwaliteit te kunnen herkennen, en dus is er eigenlijk één ding echt belangrijk voor ons: wat vind je er zelf van ? 

Tai Hu Dongting Bi Luo Chun, 2021, Siam Teas:

Geplukt voor het qingming festival dus dat dit jaar op 4 april viel, op 500m hoogte, en op het eiland, niet het schiereiland, op de oostelijke en westelijke helling, in een theetuin met fruitbomen. 26.9 euro voor 100 gram. 

14 mei 2021, 4 gram, 200ml, 2 min, 75°C. verrassend fruitig en complex voor het overduidelijk heel verse droge blad dat er ook prachtig uitziet met zijn vele kleurverschillen en vormen. Ook het natte blad is erg mooi en heeft een heel intense frisse geur, heel vers. In de mond is deze thee heel levendig met heel veel frisse lentetoetsen en een fruitig zoetje meer achterin. Geen astringentie en best veel body, zelfs een beetje dik. Tweede zetsel, 1 min, 75°C: heel beschaafd, een zoetje, erg rond, fluwelig bijna. 

16 mei 2021, 4 gram, 200ml, 2 min, 75°C, in een kyusu: het aroma van het natte blad is opnieuw heel fris, heel lente-achtig, maar wat vegetaler nu, zeker voor het natte blad. Het aroma van de infusie zelf zit korter bij dat van de vorige sessie, en is super levendig en vers. Mooie en meer opvallende afdronk. Tweede sessie zoals de vorige, derde sessie op aanraden van de importeur was verrassend zoet en nog altijd dik en echt de moeite van het zetten. 😊😊😊😊 

Verkrijgbaar bij Siam Teas https://www.siam-teas.com/product/tai-hu-dongting-bi-luo-chun-green-tea/

Baozhong Oolong, 2018, Mist: Also Sprach Zarathustra

Je weet dat je echt gebeten bent door de thee-microbe wanneer je voor je verzameling staat en eigenlijk geen idee meer hebt wat er nu eigenlijk nog inzit. Dat wil zeggen dat er ongetwijfeld wat exemplaren gaan tussen zijn die niet meer lekker zijn want thee blijft geen eeuwigheid goed, en iedereen koopt ook al wel eens iets dat achteraf wat tegenvalt. Af en toe moet je dan ook eens door een stukje van je theekast gaan, en met ijzeren hand overtollige thee verwijderen die zijn aroma's en smaak verloren heeft, maar het leuke aan zo'n oefening is dat je die oudere thee's nog eens kan proeven en ervaren hoe ze geëvolueerd zijn. Voor sommige thee's is dat weggegooid geld, sencha drink je echt wel best jong, maar sommige thee's, zeker indien ze goed bewaard werden, evolueren best wel leuk en blijven makkelijk een paar jaren goed. 

Af en toe tuimel je dan ook al eens van je stoel van de verrassing wanneer een thee die je je niet echt herinnert als echt goed schitterend blijkt, en bij deze sessie was dat nog eens het geval. Ik had de thee in kwestie ooit gekocht bij Mist in zo'n leuk proefsetje van 10 gram, er één keer thee mee gezet en dan prompt vergeten: ik vond zelfs geen proefnota's meer terug... Ik vind baozhong oolong wel één van de lekkerste licht geoxideerde type's oolong, en dus haalde ik mijn yixing potje boven om gongfu te gaan, met 5 gram thee op 100ml en een korte trektijd van 60 seconden, kwestie van alles uit die thee te puren wat er nog zou inzitten.

Baozhong Oolong, 2018, Mist:

Geoogst 15 oktober 2018 op 400 meter hoogte in Pinglin, Taipei in Taiwan. 42 euro voor 100 gram. Doosje van 10 gram. Volgens Mist rijker en langer dan de gewone Baozhong omdat hij zes keer geschud is en daardoor langer en rijker smaakt. Afkomstig van een klein familiebedrijf. 

Geproefd op 20 april 2021. Wat een verrassing. Eerst komt de thee zwak door, en net op het moment van initiële teleurstelling plooide hij majestueus en heerlijk open, vooral retronasaal, een beetje als een rijke gebruinde boter, dik en breder en breder uitdeinend  om dan te eindigen is een heel rond en smakelijke, en extreem lange, finish. Ik moest bijna onmiddellijk denken aan de muziek van Also Sprach Zarathustra die in A Space Odyysey 2001 voorkomt, waar de muziek ook heel zacht start en dan explodeert en uitdijt in een geweldige finale en een geweldige finish. Het trukje lukte maar één keer, het tweede zetsel was minder, en een latere poging met de 2.5 gram die nog in het zakje zat mislukte ook: gongfu deed het hem hier. Maar wat een thee-ervaring !

Baozhong Oolong, 2018, Mist: Geoogst 15 oktober 2018 op 400m hoogte. Pinglin, Taipei, Taiwan. Goed tot oktober 2020. 42 euro per 100 gram. Doosje van 10 gram. Rijker en langer dan de gewone Baozhong omdat hij zes keer geschud is en daardoor langer en rijker smaakt. Afkomstig van een klein familiebedrijf. Originele proefnota verloren, maar herdronken op 26 april 2021: 5 gram, 80°C, yixing, 100ml, 60 sec: een verrassing, eerst wat zwak doorkomend, maar dan heerlijk open plooiend, vooral retronasaal, een beetje als een rijke gebruinde boter, dik en dieper en dieper uitgroeiend om dan te eindigen op een heel ronde en zeer smakelijke manier, extreem lang en zeer complex en vermolten. Zeer lekker, en een indrukwekkende ervaring. 😊😊😊😊

Momenteel niet langer te koop bij Mist (wel nog heel wat andere Taiwan toppers !)  

De mooiste: Yue Guang Bai White Moonlight

In de verschillende stappen bij het thee zetten zijn er verschillende esthetische ervaringen die op ons afkomen, en één daarvan is het uitzicht van de thee in zijn droge staat. Thee is een landbouwproduct dat verkocht moet worden, en daarom experimenteren theebouwers ook graag. Als ze iets vinden dat hen toelaat om aan de thee die ze verbouwen meer geld verdienen dan zullen ze het doen en zal de methode snel worden gekopieerd door anderen. Sommige theesoorten zijn dan ook redelijk jong en worden pas één of twee decennia gemaakt, maar dat mag geen bezwaar zijn: kijk maar eens hoe verscheiden en snel evoluerend de bier-wereld bijvoorbeeld is. 

Naar het schijnt zou deze thee ontstaan zijn na de grote Pu'er bubbel van 2007 toen de prijzen in Yunnan na een korte en enorme piek terug in elkaar zakten en er dus plotseling thee te veel was. Wanneer de meer ondernemende theeboeren begonnen rond te kijken naar andere thee-'modes' kwamen ze terecht bij de steeds populairder wordende witte thee uit Fujian, en ze besloten er een Yunnan-versie van te maken, maar dan met hun eigen cultivar en aangepast aan de andere omstandigheden. 

Het eerste verschil is de cultivar die hier de grootbladige Yangta Da Bai Cha is, een theeplant die afwijkt van de kleinbladige sinensis die gebruikt wordt in Fujian. Hij zit veel dichter bij de Assamica variant die gebruikt wordt voor Pu'Er, maar eigenlijk zou de voorvader vooral Camellia Talensis zijn, een Assamica variant uit de regio die in de jaren 80 door de regering gepromoot werd omdat hij heel goed aangepast was aan de omstandigheden. Eén van de opvallende zaken aan de variant is dat hij reageert op verwelking door aan één zijde zwart te kleuren en omdat hij ook opvallend grote en donzige knoppen maakt ontstaat er een periode waarin de producent een mengeling kan maken van zwarte en bijna witte bladeren indien hij 'donker' verwelkt, 's nachts dus of in afgesloten ruimtes. De droge warme lucht in Yunnan laat geregeld toe om dat verwelken en drogen buiten bij maanlicht te doen, en dit is één van de grote verschillen met de klassieke witte thee die nadien nog gedroogd wordt in een oven. 

Soms worden de blaadjes geperst in cakes, want we blijven hier per slot van rekening in Yunnan, het thuis van de Puer thee's, en het contrast tussen de kleur van de blaadjes kan dan heel mooi zijn, maar deze is een losse thee. Ook hier speelt dat contrast echter heel mooi, en omdat de theeblaadjes nooit gerold werden zijn ze ook volledig, en dat maakt dit een in zijn droge vorm héél mooie thee. Ik dronk hem eerst in London tijdens mijn opleiding tot theesommelier in 2018, maar deze is wat recenter en kwam van Hotsoup.

Imperial White Moonlight Yue Guang Bai, 2020

Bio. Afkomstig uit Nanping in Yunnan, geoogst begin 2020. 47.8 euro voor 100 gram, en dus niet bepaald de goedkoopste, maar dit is een normale prijs voor White Moonlight. 7 mei 2021, 85°C, 3 minuten, 3.5 gram, 200ml, kyusu. Heel mooi droog blad, zwart en wit, heel mooi geschakeerd. Zachte aaridge aroma's voor het natte blad. Heel mooi diepe goudgele kleur voor de infusie, in het tweede zetsel veel meer oranje. Het aroma is fruitig, als een licht parfum voor een jong meisje. Zeer zacht en fluwelig in de mond, met een heel mooie evolutie over zacht fruit naar iets wat meer houtigs (zoals bij de verhoute stengels van sommige kruiden) en iets zoets dat wat doet denken aan sommige Pu'er. Geen spoor van astringentie, een hele leuke thee, goed voor in gezelschap omdat hij mooi en vriendelijk is, een beetje zoals mij dus...  😁. 

Ik kon hem wel waarderen: 😊😊😊😊. Te koop bij Hotsoup: https://www.hotsoup.nl/nl/imperial-white-moonlight-yue-guang-bai-bio.html