Toen in de eerste helft van de 17de eeuw Europese handelaren (vooral Engelsen en Nederlanders) in de Chinese havens Kanton en Amoy aanmeerden op zoek naar specerijen en andere exotische handelswaren boden de Chinezen ze thee aan uit Songluo en Wuyi. De Fujianese uitspraak van de tekens voor Wuyi werd door de Europeanen verbasterd tot Bohea, en al snel gebruikten de Britten het woord als een algemene benaming voor zwarte thee. Het is vandaag niet duidelijk of deze thee eerder een oolong dan wel een zwarte thee was, maar de Europeanen leken te vallen voor de zwarte, en de Chinezen begonnen er zich meer en meer mee bezig te houden. In 1702 bestond de import uit China door de East India Company uit twee derde Singlo (gewone groene thee), een zesde Imperial (gunpowder thee) en een zesde Bohea. De naam Bohea verwaterde later tot een aanduiding voor zwarte thee van lagere kwaliteit, en men begon categoriën te onderscheiden: Congou (van het Chinese gongfu), Souchong (van het Chinese xiazhong) en Pekoe (van het Chinese Bai Hao), die laatste voor de topkwaliteit.
18de eeuwse Engelse theedoos, Staffordshire-keramiek, uit het Victoria & Albert Museum in London
Nog voor de Engelsen waren het echter de Nederlanders die thee op grote schaal importeerden, en ook deze thee kwam uit de Wuyi bergen. Dit was de oorspronkelijke Zheng Shan Xiao Zhong waarvan de Nederlanders de naam verbasterden tot Lapsang Souchong. De gewoonte om de thee te roken ontstond waarschijnlijk toen er kwaliteitsproblemen ontstonden door de lange zeereis en dienden om die te maskeren. De Nederlanders hadden al relatief snel geen directe toegang meer tot China en de thee kwam via Japan of Batavia naar hun toe, en het was niet de eerste keuze. Chinezen dronken deze thee overigens nooit, de productie was volledig gericht op de Westerse markten.
Vlak na de eeuwwisseling besloten Chinese theemakers uit Wuyi de oude, oorspronkelijke zwarte thee in ere te herstellen en hem ook zijn oorspronkelijke Chinese naam terug te geven. Vandaag is hij opnieuw zo populair dat de gerookte versie meer en meer wordt gemaakt met inferieure thee's uit andere regio's, en de theemeesters in Wuyi concentreren zich terug op zwart. Deze twee exemplaren kwamen van Thee van Sander.
Xiao Zhong high grade, Thee van Sander: 16.5 euro per 100 gram. Uit de Wuyi bergen. Sample van 5 gram. 3 november '18, 3 minuten, 5 gram voor 400ml, 100°C. De droge blaadjes zijn mooi gevormd, egaal van kleur en geuren lekker. Amberkleurige heldere infusie. Aroma's van cacao met toetsen van honing en fruit. Beetje astringentie maar absoluut lekker zonder melk, de astringentie is mooi ondersteunend. Fijne toetsen van cacao en honing, redelijk lange afdronk. Lekkere thee, een beetje springerig, heel joviaal en aangenaam. 😊😊😊(😊)
highest grade Xiao Zhong
Xiao Zhong highest grade, Thee van Sander: 36.5 euro per 100 gram. Bijna alleen topjes. Uit de Wuyi bergen. Zakje van 25 gram. 4 november '18, 80°C, 6 gram op 400ml, 2 minuten. Erg mooie droge blaadjes. Heldere, amberkleurige infusie, iets donkerder dan de vorige. Mooi en enthousiast aroma met vooral cacao en fruit (longan ?), héél helder en zuiver. In de mond complex, fijn, gebald en ingetoomd, rechtlijniger en gebalder maar ook zuiverder en fijner. Het beetje astringentie stoort niet. Mooie afdronk en een thee waarvan de geurherinnering nog lang blijft hangen. 😊😊😊😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten