Rode thee, of kou cha
In het Japans noemt men deze thee wakoucha, en het woord kou betekent rood. Japan heeft heel zacht water met weinig kalk (osteoporose is er een veel voorkomend probleem) dat er voor zorgt dat wat wij zwarte thee noemen hier rode thee genoemd wordt. Het is ons harde water dat thee donkerder en meer zwart doet kleuren.
De Japanners begonnen pas 150 jaar geleden zwarte thee te maken en deze was vooral voor de export bestemd toen Japan zich opende voor invloeden van buitenaf. Zwarte thee bewaart beter tijdens de lange transporten via de zee en was dus meer geschikt dan de fragiele en fijne Japanse groene thee. Tegen 1874 zou Japan meer thee exporteren naar de VS dan China, maar dit duurde niet lang. Japan's betrokkenheid in internationale conflicten en allerlei verschuivingen binnen de wereldhandel deden de Japanse thee snel verdwijnen van de markt, en vandaag zou er slechts 2% van alle Japanse thee worden geëxporteerd.
In Japan zelf wordt vooral groene thee gedronken en de productie van zwarte thee kromp dan ook drastisch. Maar Japan is ook het land waar sinds de Tweede Wereldoorlog heel veel wordt geëxperimenteert met cultivars, en dit heeft ook geleid tot een paar heel interessante zwarte thee. Velen houden een beetje het midden tussen de zoetheid en het fruitige van Chinese qimen's en het moutige van Indische assam's, maar de drie die ik tot nu toe dronk waren alle drie heerlijk, zij het op een heel andere manier.
1: Takachiho Black Benifuki, Hotsoup
Deze thee komt uit Takachiho, een stad in het noordwesten van Miyazaki op het eiland Kyushu, Japan's meest zuidelijke theeregio, en kostte 19,75 euro per 50gram. Hij werd half mei geplukt in een theetuin op 350m hoogte, in de heuvels waar de verschillen tussen dag- en nacht-temperaturen groter zijn dan in de vallei. Benifuki is een cultivar die van twee walletjes eet: zijn mama is een camilla sinensis var. sinensis, afkomstig uit Darjeeling en bekend onder de naam Cd86 Makura, en zijn papa (of omgekeerd) een camilla sinensis var.assamica uit Japan en bekend als Benihomare. Hij is goed resistent tegen ziektes en productiever dan de klassieke Yabukita waarmee de meeste Japanse theetuinen aangeplant zijn. Hij wordt vooral gebruikt voor oolong's en zwarte thee.
Voor de eerste keer geproefd in de winter van 2017 op de Syntra theecursus onder de bevallige vleugels van thee-engel Kelly. Droog, misschien de mooiste van de drie, met grote donkere blaadjes met veel tip, en een heel mooi en complex aroma, wat floraal en fris. Nat ontrollen de blaadjes zich mooi, zeker na de tweede keer, en ze geuren lekker naar vlees en keukengeuren en meiklokjes. De kleur van de infusie is eerder geel als een oolong en de thee geurt naar kippenbouillon en meiklokjes. In de mond fijn en met dezelfde tonen.
7 april 2018, nu zelf aangekocht bij Hotsoup, en gezet op 85°C, trektijd 80 seconden. De infusie is eerder oranje dan rood, inderdaad als een oolong. De thee geurt nu minder vlezig dan ik mij herinner, met vooral fruit en tonen van cacao (geen meiklokjes, maar ik ben geen bloemenkenner). In de mond kwam de kippenbouillon wel meer naar voor, samen met het florale, en de thee is heerlijk, fijn en delicaat. Hij verdraagt absoluut geen melk, en het is een prachtige thee om zo te drinken in de namiddag, niet al te heet gezet, en dan heel zacht en toegankelijk en verduiveld lekker. 😊😊😊(😊)
2: Gokase Black Yamanami, Hotsoup
Deze thee komt uit Gokase, een dorp in dezelfde prefectuur als de vorige, Miyazaki. Hij werd geplukt op 25 mei 2017. De cultivar die hier werd gebruikt is Yamanami, en de zaailingen komen uit Hubei in China. Oorspronkelijk werden ze geïmporteerd om er Kamairicha mee te maken, een groene thee die geroosterd wordt in een wok, net als in China en niet gestoomd als in Japan, en die vooral in dit dorp, Gokase, wordt gemaakt.
Aangekocht bij Hotsoup, aan 19.75 euro per 50 gram.
7 april 2018: 2 minuten, 95°C. Droog, licht opgekrulde blaadjes, heel mooi en heel, met wat roodbruine tip ertussen, tamelijk donker. Weinig aroma. De natte blaadjes zijn zeer mooi en volledig, met gekartelde randjes. De infusie is caramel-kleurig met een rode schijn. Het aroma is zoet en verleidelijk lekker en in de mond is de thee evenwichtig en fijn, zonder astringentie. Goeie fraîcheur. Met melk erg lekker, de melk haalt een heel fraaie complexiteit naar boven. Prachtige ontbijtthee.
18 april 2018: 75 sec, 80°C. Caramel-kleurige infusie. Weinig aroma. In de mond eenvoudig (iets te), maar lekker met vooral zoete aardappel. Drinkt zo lekker weg en is zelfs bij de derde trekbeurt nog ok.
18 april, 75 seconden, 100°C. Caramel-kleurig met rode schijn. Geurt naar iets notigs (pinda's volgens de website). Mooi, duidelijk en complex in de mond. Strakke, goed gestructureerde mondindruk met ook hier een notige afdronk. Met melk erbij de perfecte ontbijtthee, je begrijpt plots waarom deze thee populair was in de Angelsaksische landen die hem met melk dronken. Het lijkt echt alsof iemand een mooi recht roomstreepje trekt onder het notig-zoete van de thee. 😊😊😊
Van onder naar boven: de Takachiho, de Gokase en de Kawane
3: Kawane Japanese Black Tea, O-cha, Japan
Ik bestelde deze thee op de website van O-cha in Japan, hij was een maandje onderweg maar stelde niet teleur. Hij komt van de stad Kawane die op het hoofdeiland ligt, in de provincie Shizuoka, en die één van de betere regio's is voor thee. Het is een tamelijk zeldzame blend van Zairai (thee uit theetuinen waar verschillende cultivars door elkaar staan) en Benifuki (zie hierboven). De blend is een mengeling van eerste en tweede oogst van de beide theeplanten, en het beoogde resultaat moest wat Darjeeling-like aandoen. De firma die de thee maakt is al actief sinds 1875 (het 8e jaar van de Meiji periode).
12,16 euro per 100 gram, plus invoerrechten en transport.
1 april 2018: 100°C, 4 minuten. Gebroken blad, beetje tip, weinig aroma. De infusie is prachtig roodbruin, dit is een rechte rode thee, met een mooi fruitig en nogal zoet aandoend aroma. In de mond nogal astringent, maar erg evenwichtig en heel intens. mooie en lange afdronk. De smaak lijkt een mengeling tussen een Assam en een Qimen, met een zwevende chocolaté toon maar zeker ook met iets van biergist. In de mond een mooie frisse toets met iets van citrus. Heel lekker op zijn Engels, met melk en als ontbijtthee, en dan krijgt hij een diepe kleur van caramel, zacht van smaak maar zeker in het tweede stuk erg duidelijk. Mooie afdronk. Geweldig leuke thee, geen toonbeeld van elegantie en evenwicht, maar gewoonweg erg lekker en smakelijk.😊😊😊
Takachiho Black Benifuki
Gokase Black Yamanami
Kawane Japanese Black Tea
Geen opmerkingen:
Een reactie posten